Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Τι σκεφτόσουν άνθρωπε, όταν ρώταγες της google το ψαχτήρι? Νο 15


Τα χέρια σου αμαρτάνουν όταν κλέβεις και όταν ψηφίζεις αυτούς που κλέβουν, ή όταν ξαναψηφίζεις τους ίδιους για να ξανακλέψουν ο,τι δεν έκλεψαν οι προηγούμενοι ή ο,τι δεν έκλεψαν οι ίδιοι την προηγούμενη φορά, τότε που πολλά χέρια αμάρτησαν και τους ψήφισαν για να βολευτούν οι δικοί τους κώλοι σε μια καρέκλα και να μονιμοποιήσουν τα χέρια τους στη θεση ξύνω-τ’αρχίδια-μου και πολλοί από αυτούς να κάνουν τις παρακάτω αναζητήσεις



Α, ρε έρμη μάνα και πού να'ξερες τί αγάπη σου'χει ο κανακάρης σου



Επιτέλους! Να και ενας που δεν θελει να κανει σεξ με τη μάνα του!!



ΟΥΠΣ! και να ενας που το έκανε…



Το ‘γαμώτο γραμμάτικα’, είναι η συνέχεια του Μπάτλσηπ Γαλάκτικα και διαδραματίζεται στην παραλήγουσα οπου ένα δίφθογγο προσπαθει να το σκάσει για να γλιτώσει την επίθεση που εχει εξαπολήσει η αυτοκρατορία του κακού πολέμαρχου Greeklish που θέλει να κατακτήσει τις 24 αποικίες του ΑΩ



Το συντακτικό βγήκε σε πρόωρη σύνταξη



Συμβαίνουν αυτά Σπύρο μ', υστερα από χρονια το σεξ δεν είναι πια τοσο καλό, μετά δεν είναι και συχνό και στο τελος την πιάνεις στα κεραμίδια να πηδιέται με έναν γατο. Αχάριστες γυναίκες, παπαπα



Μπορείτε να τον στειλετε σε γραφείο συνοδών, για να κερδίσετε τα λεφτά σας πισω



Αυτό είναι το ιδανικό ποδήλατο για 30αρη. Βγαινει σε απλή έκδοση ή σε ενισχυμένη. Η ενισχυμένη συμπεριλαμβάνει: βοηθητικές και σημαιάκι ‘αγαπάω την μαμά μου΄. Μην διστάσετε να δημιουργήσετε το ποδήλατο που σας εκφράζει με τα προσθετα αξεσουάρ, ταχύμετρο, μοχιτόμετρο, βαση για κινητό, βαση για gps, βαση για καμερα, βαση για φρεντοτσίνο, βαση για βρωμικο και προσθετα κρεμαστάρια για να κρεματε τα παντελόνια, τις ζωνες και τα κασκώλ της ομάδας σας για να μη σας μαλώνει η μαμά σας για την ακαταστασία στο δωμάτιο σας.



Ακρίβυναν τα αεροπορικά για το νησί, Μανωλιό μου



Ηλίθιος εγκληματικός νους ψάχνει...



Μωρε, με αυτά που διαβαζουμε, δεν πα να κανεις σεξ στο καμπαναριό κρεμασμένος από την καμπάνα, άνθρωπος δεν θα γυρισει να σε κοιτάξει





Ξεκινήστε με μια πρώτη γνωριμία με τη γραμματική και βλέπουμε



Εξαρτάται απο τη στολή. Ειναι κατι σαν τα παρακάτω?

Α κοστούμι

Β κοστούμι

Γ κοστούμι



Να μην σας χαλάσουμε το χατίρι



Ελπίζω τουλάχιστον να μην πληρώσατε την επίσκεψη





Όπως φαίνεται... κανένα



Κατεβάστε την νεα έκδοση του google MyPimp και κάντε κλικ πάνω στον Βαγγέλη



Ε, λοιπόν, πάω στοίχημα πως σε αυτόν αν του βρίσεις τη μάνα, θα εκνευριστεί.





Το τσαμικο ειναι πασέ. Γιατί δεν δοκιμάζετε κάτι τέτοιο?



Ολα τα πόστ της σειράς GoogleLOL θα τα βρειτε εδω:
14, 13, 12, 11, 10, 09, 08, 07, 06, 05, 04, 03, 02, 01

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Μου αρέσεις γιατί αντέχεις



Τί κοινό έχουν ο Χατζηδάκις, οι ρωσίδες άλτριες, τα Γαυγάμηλα και ο Παζολίνι? Συναντήθηκαν όλα μαζί, μπροστά μου, ενα σουρεαλιστικό...

Μερόνυχτο με τον σκηνοθέτη

(Μικρό θεατριζον χαρντ-κορ διήγημα σε δύο πράξεις)

Πρώτη πράξη


Τις προάλλες με κάλεσε στο σπίτι του, για να φάμε το μεσημέρι, ένας φίλος μου μαζί με την κοπέλα του. Ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν και ένας 40αρης σκηνοθέτης, άγνωστος σε μένα και στο ευρύ κοινό. Αυτός πήγε και κάθισε δίπλα σε μια φίλη δημοσιογράφο και άρχισε να της πρήζει το μπούστο (για να κάνουμε και έναν ευχάριστο αναγραμματισμό). Γύρω στις πέντε τελείωσε το πλούσιο γεύμα και το ζευγάρι των κουμπάρων του φίλου σηκώθηκε γιατι ειχε να πάει το παιδί τους σε ένα παιδικό πάρτυ. Ο μικρός, καθώς έφευγε μας είπε τελείως απροειδοποιήτα τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα. Απο εκείνη τη στιγμή και μετά αρχίσαμε να βουλιάζουμε σιγά-σιγά στο εξωπραγματικό.

Όταν άδειασε το πουφ δίπλα μου, η δημοσιογράφος την έκανε διαγωνίως σαν αξιωματικός στο σκάκι και κάθισε κοντά μου για να γλιτώσει απο τον σκηνοθέτη. Άυτός έχοντας χάσει το θηλυκό που είχε στα δεξιά έκανε επίθεση στο θηλυκό που βρισκόταν στα αριστερά. Η εκ των αριστερών δεν αλλαξε θέση και κράτησε την εμπροσθοφυλακή για να αποκρούει τα κύματα επίθεσης προς τις δυο φίλες της που καθότανε αριστερότερα. Απο την αλλη, στον καναπέ στα δεξιά του υπήρχε μια κοπέλα, χορτοφάγος, που φαινότανε να συνοδεύεται απο τον αντρα που ήταν δίπλα της.

-Την γυναίκα που συνοδεύεται πρέπει να την κοιτάς απ’ το λαιμό και πάνω, ειπε ο σκηνοθέτης σε ανύποπτο χρόνο. Βέβαια αργότερα αποδείχθηκε οτι κοίταξε την συνοδευόμενη κανονικότατα απο το λαιμό και κάτω, αλλα αυτό ειναι μια λεπτομέρεια σε σχέση με το τι επακολούθησε.

Ο σκηνοθέτης συνέχιζε να ρίχνει αναγνωριστικές βολές στις «τρεις αδελφές απο το Trueno” οπως αποκαλούσε τις τρεις φίλες. Καποια στιγμή μάλιστα τόλμησε να ρωτήσει την μια που μιλούσε στο τηλέφωνο με την μάνα της, πόσο χρονών ειναι η μαμά και αν κρατιέται καλά ακομα.

Πότε έπιανα τι έλεγε και πότε όχι, γιατι ημουν απέναντι μακριά και είχαν ανοίξει διάφορα πηγαδάκια στην ευρύτερη παρέα. Άκουγα να πετάει κατι σαχλα στερεότυπα του τυπου η γυναίκα ειναι έτσι και ο άντρας κοκορέτσι αλλά δεν έδωσα και μεγάλο βάρος στις κουβέντες του. Ετσι κι αλλιως οι ατάκες του ήταν του φαιδρού διανοουμενο-μπρουτάλ πεσίματος.

Κάποια στιγμή μπήκε ένα cd του Χατζιδάκι και ο σκηνοθέτης άρχισε να φωνάζει

-Δεν μ’αρεσει ο Χατζιδακις

-Γιατι δεν σ’αρεσει ο Χατζιδάκις? τον ρώτησε η χορτοφάγος

-Γιατι ειναι πούστης!

-Και τι σε νοιάζει εσένα

-Δεν μπορώ, δεν μ’αρέσει, ακούω τη μουσική και τον φαντάζομαι στα τέσσερα να τον παίρνει.

-Αν ακούει Χατζιδάκι και τον φαντάζεται στα τέσσερα, εχει ένα θέμα και θα πρέπει να το κοιτάξει, είπα στη φίλη δημοσιογράφο που συμφώνησε μαζι μου.

-Ξέρεις τι δεν μ’αρέσει με τους πούστηδες? Δεν μ’αρέσει η πουστιά τους και η πουστίλα τους! συνέχισε ο σκηνοθέτης.

Όλοι ειχαν σταματήσει τα πηγαδάκια τους και είχαν μπλεχτεί σε διαφωνία μαζί του. Αυτός είχε πάθει ενα ντελίριο και επαναλάμβανε συνεχεια την λέξη πουστηδες, πουστιά και πουστίλα. Εγω δεν μιλούσα γιατι ημουν μακριά και θα έπρεπε να γκαρίξω για να με ακούσουν καθότι η κουβέντα είχε ανεβεί σε τόνους.

-Η πουστιά τους, η προδοσία τους, την μιά να είναι έτσι και την άλλη αλλιώς. Αυτή η υποκρισία.

-Ποια υποκρισία, του λέει η χορτοφάγος, ο Χατζιδάκις δεν κρυφτηκε ποτέ. Επίσης και τους άλλους υποστήριξε παρόλο που ήτανε δεξιός και έλεγε πως κι εσείς είστε κατατρεγμένοι όπως εμείς (οι ομοφυλόφιλοι)

-Ειδες, είδες? Κλίκες!

-Ποιές κλίκες μωρε! Γιαυτο φωνάζεις, σε κατατρέχει η κλίκα στο χώρο σου? Δεν σ’αφήνουν να κάνεις ταινίες?

-Ναι!

-Δηλαδή τι?

-Ε, εντάξει. Να ήταν μια φορά ο (...) που ειναι γνωστός και χρόνια δηλωμένος και μπράβο του, δεν λέω, και μου είπε στα ίσια πως αν θελω και του κάτσω θα με προωθήσει στην (...)

-Εντάξει, σου την έπεσε, εσύ δηλαδή δεν το κάνεις αυτο? Του λεει η χορτοφάγος

-...

-Κάτσε ρε φίλε, πετάγομαι εγώ, δηλαδή αν το πάμε έτσι, αν κάθε γυναίκα που της την πέφτανε στη ζωή της 2-3 άντρες, έβαζε σε όλους τους άντρες ενα μεγάλο Χ τοτε όλες οι γυναίκες θα ήτανε λεσβίες!

-Ε, εντάξει...

-Τι, ε, εντάξει μου λες... Να σου πω εγω? Εχεις συνηθίσει να είσαι κυνηγός και αμα σου την πέσει άλλος αισθάνεσαι πέρδικα.

-Όχι, μου αρέσει να μου την πέφτουνε οι γυναίκες, αν και με γουστάρουνε πολύ και οι πούστηδες, χεχε, στο στρατό...

-Ε, χέσε μας με το στρατό, πετάγεται η χορτοφάγος

-Τριάντα μέρες μας είχανε κλεισμένους μέσα, δεν ειχαμε δει γυναίκα και ήταν εκεινο το παιδι, όμορφος, πολύ όμορφος, πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας και έτσι με λεπτά χαρακτηριστικά, αυτόν παραλίγο να του δώσω πίπα, αλλα ήταν πούστης, πάντως παραλίγο...

-Με τρανσέξουαλ δηλαδή θα πήγαινες? ρωτάει η οικοδέσποινα

-Ναι, θα πήγαινα, γιατι είναι έτσι... έτσι οπως ειναι οι άντρες και αντέχουν, αλλα ειναι γυναίκες.

-Ναι αλλα έχουνε και πουλί

-Ναι, αυτό δεν μου αρέσει... Οι τρανσέξουαλ ειναι εντάξει, με τους πούστηδες δεν μπορώ. Και η Αρχαία Ελλάδα, η Αθήνα, απο την πουστιά ξέπεσε. Πήγαινε στο τέλος ο έναν με τον άλλον, τον έπαιρνε, τον έδινε, δεν υπήρχε μπέσα, προδοσία, πουστίλα, οι πούστηδες...

-Ποιους πουστηδες και πουστηδες, μας έχεις πρήξει τόση ώρα, του λέω εγώ.

-Οι πούστηδες, αυτή η πουστιά, η προδοσία

-Εσένα δηλαδή ποιος σου είπε οτι οι γκέη έχουν το franchise της «πουστιάς»? Δηλαδή θες να μου πεις πως στη ζωή σου δεν εχεις γνωρίσει υποκριτές στρεητ? Δεν σου εχει παιξει πουστιά κανενας στρέητ, μόνο οι γκέη?

-Οι φίλοι μου, που ειναι όλοι τους στρέητ, δεν με έχουν προδώσει

-Ε, θα έπρεπε να είχες και γκέη φίλους για να βγάλουμε σωστή στατιστική, του απαντώ.

Περίπου σε αυτό το σημείο, η οικοδέσποινα που δεν είχε βγαλει μιλιά σηκώνεται απο το χαλί και του λέει

-Ρε μαλάκα, ασε τις παπαριές και πες μου, πότε ηταν η τελευταία φορά που σε έριξε μια γυναίκα στα τέσσερα, ρε μαλάκα και σε «γάμησε» συναισθηματικά και σωματικά και στο μυαλό! Και μη μου λες παπαριές για πουστιές, γιατι κανείς δεν μπορεί να σε «γαμήσει» όπως μια γυναίκα!

Μερικοί χειροκρότησαν, φρεσκάραμε τα ποτά μας

-Εχει πολλά χρόνια, δέκα-δώδεκα να με «γαμήσει» γυναίκα, απαντά ο σκηνοθέτης

-Καταλαβαίνεις λοιπον τι σου λέω... συμπληρώνει η οικοδέσποινα και ξανακάθεται στο χαλί.

Κάπως έτσι ηρέμησε η κουβέντα-ντελίριο για τους πούστηδες και την πουστιά και το τρελό συναπάντημα, του ποιος «πηδάει» ποιόν.

Αρχισε στην μια άκρη μια χαλαρή συζήτηση για τα ζώδια, αλλοι μιλούσαν για το σπίτι που το είχαν νοικιάσει τα παιδιά πολύ πρόσφατα και άρεσε σε όλους. Ρακές, τεκίλες, πιάτα με μεζέδες πήγαιναν πάνω κάτω. Υστερα ο σκηνοθέτης πήρε με το πιρουνι ένα κομμάτι λουκανικο και απευθυνόμενος στους άντρες είπε:

-Δεν θα ήταν πολύ ωραίο να πετάξω αυτό το λουκάνικο στον αέρα και αυτές εκεί οι γυναίκες να πεταχτούν και να το πιάσουν στον αέρα?

Αυτες οι γυναίκες είμασταν εγώ, η δημοσιογράφος και η οικοδέσποινα.

-Τι είμαστε οι γυναίκες ρε μαλάκα για να πιάσουμε το λουκάνικο στον αέρα? Φώκιες ειμαστε? Είπα αγριεμένα, αλλα αυτος δεν το άκουσε

-Έτσι, έτσι, να το πιάσουνε στον αέρα σα σκυλάκια...

Καθόμουν και τον κοίταζα με ένα βλέμμα «Να! Πάρε ένα μαλάκα» και δεν μιλούσα. Κάποια στιγμή με κοιτάει και λέει.

-Εγώ αυτή τη γουστάρω, γιατι είναι σοφή. Μου αρέσει που φοράει και αυτή την αθλητική ζακέτα (ειχα δανειστει απο τον οικοδεσπότη μια γιατι κρύωνα) και μοιάζει έτσι όπως είναι με κάτι ρωσίδες άλτριες που συγκεντρώνονται για να ετοιμαστούν για το μεγάλο άλμα...

-Κάθομαι και σε κοιτάω τόση ώρα και ξέρεις τι σκέφτομαι? του λεω εγω... Σκέφτομαι οτι αυτός ο κόσμος ειναι πολύ δύσκολος για να γεννηθείς άντρας, γιατι ειναι πολύπλοκος και είναι φτιαγμένος πιο πολύ για τις γυναίκες. Γιαυτό ονειρεύεσαι ένα κόσμο που θα πετάς λουκανικάκια και θα τα πιάνουν οι γυναίκες στον αέρα.

Ο σκηνοθέτης χαμογελασε, κούνησε το κεφάλι καταφατικά και μονολόγησε:

-Να, είδες? Σαν τις μεγάλες άλτριες...

Πράξη δεύτερη

Το μεσημεριανό γευμα είχε εξελιχθει σε ένα είδους ιδιόμορφου απογευματινού πάρτυ με ποτά. Μερικοί ήταν ήδη πιωμένοι απο την ώρα του φαγητού, εγώ δεν έπινα γιατι ήμουν ξενυχτισμένη απο την προηγούμενη και χρειαζόμουν τον καφέ περισσότερο. Ο οικοδεσπότης ειχε ξενερώσει με τη μουσική που βάζαμε και τις βλακείες μας και είχε αποσυρθεί στην κουζίνα για να πλύνει τα πιάτα. Πήγα στην κουζίνα και κάθισα σε μια καρέκλα για να του κάνω παρέα. Υστερα ένας-ένας ήρθαν όλοι στην κουζίνα, και κάθισαν σε καρέκλες ή όρθιοι. Καμία ελπίδα για τον οικοδεσπότη, δεν μπορούσε να ξεφορτωθεί τη μαλακία μας με τίποτα.

-Καλα, τι κάνεις εδώ ρε μαλάκα μονος σου και πλένεις τα πιάτα? Ελα μέσα, θα αλλάξουμε τη μουσική, λεει ενας φίλος του

-Ρε παράτα με, καλά ειμαι

-Τι γινεται εδώ? λεει μπαινοντας η φιλη δημοσιογράφος. Εχει μεταφερθει το πάρτυ εδω? Μου αρέσει περισσότερο.

-Ναι, ρε μαλάκα, αφησες το πάρτυ και κλείστηκες στην κουζίνα... συνεχίζει ο αλλος

-Ποιο πάρτυ ρε μαλάκα! Δεν ειναι πάρτυ. Μεσημεριανό φαγητό είναι. Μια μάζωξη τελος πάντων! λέει ο οικοδεσπότης.

Εγω καθόμουν στην καρέκλα και σκεφτόμουν οτι θα έπρεπε να ήταν και ο Μπέκετ στην κουζίνα και να μας έκανε θεατρικό. Στην διπλανή καρέκλα ήταν ο σκηνοθέτης και με κοιτούσε, ενώ εγώ έκανα οτι δεν τον εβλεπα

-Θέλω να σου προτείνω κάτι, μου λέει

-Πες, του λέω με σοβαρό ύφος

-Τελειώνω την ταινία μου τώρα. Ειναι στο τελικό μοντάζ και θα ήθελα να έρθεις απο το σπίτι να την δεις. Το λέω σε εσένα γιατι σε έχω ξεχωρίσει. Θέλω να ακούσω την γνώμη σου γιατι είσαι κυνική

-Κυνική αυτή εδώ? λέει η δημοσιογράφος και με πιάνει απο τους ώμους. Αυτη ειναι η πιο ευαίσθ...

-Κυνική ειναι

-Κυνική ειμαι, λέω έγω, ασ’τον αφου το λεει, ειμαι κυνική πάει και τελείωσε.

-Θα έρθεις?

-Αντε, λέω, καλά...

-Εγω δεν θελεις να την δω? τον ρωτάει η δημοσιογράφος

-Πώς... έλα κι εσύ

-Μαζί θα πάμε, αγκαζέ, όχι μόνες μας, μου λέει με νόημα αυτή.

Φυγαμε όλοι απο την κουζίνα. Δεν ήρθε τελικά εκείνο το βράδυ ο Μπέκετ κι έτσι κάνω ο,τι μπορώ εγώ.

Στο σαλόνι η οικοδέσποινα ήταν στο τσακίρ-κέφι, γιατι έπινε απο το μεσημέρι. Λιγη ώρα αργότερα βγήκε off και έπεσε μέσα στο δωμάτιο για να κοιμηθεί. Καποιοι φύγαν και ξαναγύρισαν, κάποιοι φύγαν εντελώς. Ειχα πιάσει μια κουβέντα με τον σκηνοθέτη, εντελώς τεχνική για τον κινηματογράφο. Κάτι λέγαμε για τις τεχνικές μετεγγραφής απο vhs και beta σε dvd, για την ποιότητα του αναλογικου και του ψηφιακού, για μουβιόλες και για τρίχες κινηματογραφικές. Καθόμουν στο πουφ και αυτός σε μια πολυθρόνα δίπλα μου. Το πουφ γλιστρουσε και αλλαζε σχήμα κι εγώ έκανα διορθωτικές κινήσεις με τα πόδια μου. Αυτός έριχνε ματιές.

-Μου αρέσει που κάνεις χριτσι-χρίτσι

-Το πουφ ειναι

-Δεν ειναι το πουφ, ειναι τα πόδια σου

-Το πουφ κάνει χρίτσι-χρίτσι, όχι τα πόδια μου

-Εχεις πολύ ωραία πόδια, μακριά.

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα οτι ημουν η μόνη μη συνοδευόμενη κοπέλα που ειχε απομεινει στο σπίτι.

-Φοράς ομως αυτό το τζην και δεν μπορώ να δω ούτε τον αστράγαλο σου.

Μου πιάνει το πατζάκι και προσπαθει να το σηκωσει αλλα το τζήν ειναι πολυ στενό.

-Ο αστράγαλος ειναι προς τα κάτω πρέπει να σε πληροφορήσω

-Και η γάμπα σου ωραια νομίζω θα ειναι

-Ναι, καλή ειναι. Ειναι που κάνω και ποδηλατο

Σηκώνομαι και κάθομαι στον καναπέ στην αλλη ακρη του δωματίου

-Γιατί έφυγες, επειδή σου είπα οτι έχεις ωραία μακριά πόδια?

-Εφυγα για να μην σου κάνω χρίτσι-χρίτσι

-Εγω πάντως σε γουστάρω γιατι αντέχεις

-Αντέχω?

-Ξενύχτησες, κοιμήθηκες το πρωϊ στις 10 και ήρθες εδώ απο το μεσημέρι και αντέχεις!

Μετά απο λίγη ώρα ήρθε και κάθισε δίπλα μου στον καναπέ.

-Πάντως έχεις πολύ ωραία πόδια, μου λέει και πιάνει μπούτι

-Να του ρίξω του μαλάκα μια σφαλιάρα? με ρωτάει ο οικοδεσπότης

-Ασε, αμα ειναι του ρίχνω κι εγω, το ξανασκεφτομαι ομως και προσθέτω, τελικά καλύτερα να του την ρίξεις εσύ γιατι αν του ρίξω εγω νομίζω πως θα του αρέσει.

Γυρνάω και κοιτάω τον σκηνοθέτη που χαμογελούσε γιατι το κατάλαβα πως θα του άρεσε. Την ίδια στιγμή του έρχεται μια σφαλιάρα. Δεν θυμάμαι να σας πω ποιά ακριβώς αφορμή άρχισε να μου μιλάει για τα Γαυγάμηλα. Εγώ πάντως είπα να εκμεταλλευτώ την συγκυρία και άρχισα να ρωτάω λεπτομέρειες για την μάχη, μπας και τον αποσπάσω απο τα πόδια μου.

-...ετσι όπως τότε στα Γαυγάμηλα...

-Τα Γαυγαμηλα πού ειναι?

-Ειναι... πάνω κοντά στον Τίγρη, αλλα απο πάνω. Μηπως είναι αναμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη? Οχι... νομίζω ειναι πιο κοντά στον Τίγρη αλλα απο πάνω. Εκεί ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε μιά μεγάλη στρατηγική κίνηση. Τον περιμέναν απο κάτω ή απο πάνω? Δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλα αυτός, αυτός πήρε μια πιό μεγάλη διαδρομή για να βγει σε κάτι λιβάδια για να έχει χορτάρι να βοσκήσουν τα άλογα. Μεγάλη στρατηγική κίνηση, για να ταϊσει τα άλογα. Πάντως, εχεις πολύ ωραία πόδια, μακριά, θέλεις να φύγουμε απο εδώ και να περπατήσουμε μέχρι το σπίτι μου?

-Για ποιον λόγο να θελω άνθρωπε μου να έρθω στο σπίτι σου?! Τον Αρμαγεδδών περιμένω?!

Τα παιδιά που μας είχαν καλέσει είχαν λυθεί στα γέλια. Η κοπέλα είχε συνέλθει απο το πιοτό, είχε ξυπνήσει και βρέθηκε ξαφνικά να ακούει για τα πόδια μου και για τα Γαυγάμηλα.

-Δεν εχω λεφτά, λέει ο σκηνοθέτης, θες να φύγουμε απο εδώ να πάμε σε ένα μπαρ να με κεράσεις?

-Τσου

-Γιατί δεν θέλεις? Καλά... πάντως μου αρέσει που αντέχεις!

-Αντέχω λες?

-Κοιμηθηκες το πρωϊ, εισαι ξενυχτισμένη αλλα εχεις μείνει εδώ και το ξημερώνεις!

-Που να πάει η κοπέλα, ρε μαλάκα, εδώ θα κοιμηθεί, νομίζεις μαζί σου θα φύγει? λέει ο οικοδεσπότης.

-Εδώ θα μείνει? Πολύ ωραια πόδια, κρίμα, κρίμα. Κι εκει ανάμεσα κρύβεις ένα διαμάντι, το έχω καταλάβει...

-Που το κατάλαβες, συνέχεια σταυρωμένα τα έχω τα πόδια μου και φοράω παντελόνι.

-Μπορώ να το καταλάβω.

-Αν ήταν έτσι, θα πήγαιναμε στο γυναικολόγο και θα καθόμασταν σταυροπόδι

-Εγω ειμαι αλλου είδους γυναικολόγος...

-Ιχχ

-Μήπως έχεις σχέση?

-Όχι, δεν εχω

-Ούτε κι εγω, είδες?

-Ναι, είδα. Βρήκαμε και ένα κοινό.

-Ειναι κρίμα να έχεις ένα τέτοιο κόλπο και να τον έχεις ανεκμετάλλευτο.

-Ναι, μα κι εγώ τον εκμεταλλευτή περιμένω, οπως βλέπεις, με αγωνία.

-Ξέρεις τι έλεγε ο Αριστοτέλης? Ελεγε: Περι του αληθοφανούς και της Λογικής

-Αυτός δεν ήταν μισογύνης? Τι μου λες τώρα?

-Θα πάμε, θα περπατήσουμε... έχει και μια πεζογέφυρα λίγο πιο πάνω, δεν σου λέω να γαμηθούμε εκεί. Πιο κάτω έχει μια καλή καβάτζα, ούτε εκεί θα γαμηθούμε αν δεν θέλεις. Στο σπίτι θα πάμε. Θα περάσουμε καλά σου λέω. Τέτοιος κόλπος.

-Ναι, καλά! Συνέχισε όλο ευθεία!

-Μου άρεσε αυτό που είπες. Μου αρέσει, περνάμε καλά. Δηλαδή, εγώ αυτό θέλω, να καθομαι να τα πίνω, να μιλάμε, έτσι ωραία (πιάνει πάλι μπούτι) πολυ ωραία πόδια και κρύβεις εκει ανάμεσα....

Του ρίχνω μιά στο κούτελο, με το δάχτυλο, όπως τινάζεις το αποτσίγαρο μακριά. Μαζευτηκε για λίγο και συνεχίζει

-Να ρε μαλάκα, άκου κι εσύ, λέει στον οικοδεσπότη, είμασταν με τον τάδε μια φορά. Ειχαμε κάτσει απο το μεσημέρι, φάγαμε, τα πίναμε μεχρι το βράδυ, μιλουσαμε, είχαμε την μουσική, λεγαμε για ταινίες, για βιβλία και στο τέλος του ειπα: Μακάρι ένας απο τους δυό μας να είχε μουνί και να γαμιόμασταν, αυτό θα ήταν το τέλειο! Για αυτό κι εσύ μου αρέσεις, γυρνάει και λέει σε μένα, γιατι αντέχεις! Εισαι σαν άντρας!

-Να’σαι καλά!

Μετά πάλι δεν θυμάμαι πώς του ήρθε και άρχισε να μιλάει για τον Παζολίνι...

-Κι ο Παζολίνι πούστης ήτανε

-Ηταν γκέη ο Παζολινι?

-Μεγάλος πουστης!

-Δεν το ήξερα...

-Αλλα αυτός ήταν δύναμη, Ηταν πολύ δυνατός. Ειχε μάθει και κουν-φού. Αν ήταν εδώ ο Παζολίνι θα μας έδερνε και τους τέσσερις.

-Γιατί να με δείρει ο Παζολίνι? αναρωτήθηκα φωναχτά

-Κι έχεις πολύ ωραία πόδια, μακριά, και εναν τέτοιο κόλπο και τον αφήνεις, ετσι κρίμα, κρίμα...

-Ρε-τι-κόλλημα-κι-αυτο-απόψε!

-Ακου, μου λέει ο σκηνοθέτης, τα παιδια ειναι ζευγάρι, θα θέλουνε να πάνε να κοιμηθούνε στο καινούργιο τους σπίτι. Να πάνε μέσα αυτοί και θα μείνουμε εμεις εδώ...

-Ωραία! Αυξάνονται οι επιλογές μου...

-Εντάξει, αμα θες δεν θα γαμηθουμε, θα βγάλεις μόνο το παντελόνι σου. Εγω θα το βγαλω μόνο αμα το ζητήσεις. Δεν θέλεις?

-Ε, δεν θελω λέμε... Κι επειδή τώρα που το σκέφτομαι, ολη νύχτα έχω πει τα πάντα αλλα αυτό δεν το είπα... ΟΧΙ, οχι δεν θέλω...

-Θα μείνεις εδώ δηλαδή?

-Ναι, θα μείνω

-Δεν θες να περπατήσουμε μέχρι το σπίτι μου?

-Ε! οχι δεν θέλω

Με τα πολλά, αφου εχουμε κλεισει ενα δίωρο να μιλάει για τα πόδια μου, τα Γαυγάμηλα, τον Παζολίνι και το πόσο κριμα είναι που πάει χαμένος τέτοιος κόλπος, σηκώνεται, βάζει την δερματινη καμπαρντίνα του, γυρνάει, με κοιτάει και λέει.

-Το τηλέφωνο σου όμως δεν μου το έδωσες

-Ναι, καλά, του λέω...

Πάει να φύγει, αλλα ξαναγυρνάει με κοιτάει και λέει

-Ίσως αποψε να μην γαμηθούμε, αλλα μια μέρα εμεις οι δυο θα γαμηθούμε!

-...

Φευγει ο σκηνοθέτης, κλείνει η αυλαία

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Ποδήλατα στην Αθήνα, υπάρχουν, τα είδα κι εγώ!


1) Ποδηλατοπορεία στην Αθηνα το 2009


2) Ποδηλατοπορεία στην Αθηνα το 2010 (6000 ποδηλατες)

Τα ποδήλατα στους δρόμους της Αθήνας γίνονται όλο και περισσότερα, λίγο η άθληση, λιγο η κρίση, λίγο η μούρλα οδηγει κάθε μέρα όλο και περισσότερους ανθρώπους να βγουν στην άσφαλτο για να κάνουν πετάλι. Η πόλη μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινη, πιο βιώσιμη και το ποδήλατο μπορεί να βοηθήσει. Μια πρώτη σημαντική κίνηση είναι η δημιουργία ενός σωστού δικτύου ποδηλατοδρόμων που θα απλώνεται σε όλη την Αθήνα και θα εκμεταλλεύεται και τα Μεσα Μαζικής Συγκοινωνίας.

Σε αυτό το σημείο ερχονται οι εθισμένοι της βενζινοκίνησης να πουν:

Εδώ δεν εχουμε χώρο για τα αυτοκίνητα! Θα κάνουμε χώρο για ποδηλατοδρομους?

Οκ, μίστερ... Τώρα θα μιλήσω ως αλεπούδα, τέρμα οι γλυκες.

Η Αθήνα φτιάχτηκε με υποδομές (λεμε τώρα) για να κυκλοφορούν στους δρόμους της 500.000 αυτοκίνητα, σήμερα ο αριθμός των αυτοκινήτων είναι πολύ μεγαλύτερος από 2.000.000. Αν σκεφτεί κανείς ότι στην Αθηνα αναλογούν 49 αυτοκίνητα σε 100 κατοίκους το νουμερο παει στα 2,5 εκ αλλα βγαλε ένα εκατομμυριο μετανάστες που δεν εχουν ακομα όχημα και εισαι μέσα. Ενημερωτικά θα πω πως στην υπόλοιπη Ελλάδα η αναλογία αυτοκίνητων προς κατοίκους είναι 33/100. Να δειτε θα φταιει που η επαρχία εχει πολύ καλύτερο συστημα Μετρό, Ηλεκτρικού, Τραμ, Τρολευ και Προαστιακού από την Αθήνα ή μηπως όχι? ΟΧΙ στην επαρχία, αγαπητέ μου, έχουν μονο λεωφορεία (και προσπαθουν για Μετρό στην Θεσσαλονίκη). Αρα η Αθήνα έχει και περισσοτερα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αλλά και μεγαλύτερη αναλογία αυτοκινήτων. Γιατιιιι? Γιατι ειμαστε ολοι πρωτευουσιάνοι. Ja! Ich bin ein protevousianos, ντας ιστ βάη ιχ χάμπε κολλήσει τόση ώρα και εχω απομνημονευσει την πινακίδα του μπροστινού μου, θα σε θυμάμαι για πάντα ΖΖΥ 4342


Ναι! Αλλα εδώ δεν μπορουμε να βρουμε για να παρκάρουμε, σιγα μην παραχωρήσουμε και μια λωρίδα για να κάνεις εσυ το κέφι σου.

Την επόμενη φορά που θα βγειτε εξω με το αμάξι και θα εχετε κολλήσει στην κίνηση, κοιτάξτε τα αμάξια γύρω σας. Κάθε αυτοκίνητο έχει έναν μόνο επιβάτη, τον οδηγό, αυτόν που βρίζει την κίνηση, βριζει τους αλλους και θεωρεί ότι δεν υπάρχει χώρος στον δρόμο για τα ποδήλατα. Για να περάσει η ώρα μετρησε πόσα αυτοκίνητα στα 100 εχουν παραπάνω από έναν επιβατη. Τότε ίσως καταλάβεις ότι είναι πιο πιθανό ότι με το αυτοκίνητο κανεις το κέφι σου και το κομμάτι σου ενώ με το ποδήλατο μπορείς να κάνεις και κάτι για τους άλλους.

Και τι θες να κάνω που είμαι μόνος, αφού μόνο εγώ δουλευω στην εταιρία από το σπίτι μου!

Κοιτα, θα σου πρότεινα το carpooling αλλα αυτό είναι πολύ δυτικότροπο για την ιδιοσυγκρασία σου. Αντι για αυτό θα μπορούσες λέμε πχ μια στο τόσο εστω να παίρνεις τα ΜΜΜ που σε πληροφορώ είναι μια χαρά.

Σιγα μην πάρω λεωφορεία και τρόλευ. Αυτά αργούν!

Αν αργούν είναι γιατι εσυ και μόνο απασχολείς 8 τετραγωνικά μετρα δρόμου, για να μεταφέρεις τον ενός τετραγωνικου μέτρου κώλο σου. Πάντως είσαι απλά υπερβολικός ή έχεις πολλά χρόνια να μπεις σε λεωφορείο. Οι συγκοινωνίες είναι συχνές και πιάνουν μεγάλη ακτίνα και τα τρόλευ είναι καινούργια και κλιματιζόμενα.

Είναι παντως κοινωνιολογικά πολύ ενδιαφέρον και συνάμα κωμικοτραγικό ποια είναι η εθνική συνθεση των επιβατών ΜΜΜ και ΙΧ. Στα λεωφορεία ή τρόλεϊ στην Πατησίων βλεπεις μαύρους, αλβανίδες 2ης γενιάς, πακιστανους και κανα δυο γριες ελληνιδες 95 χρονων που δεν εχουν αυτοκίνητο. Την ιδια στιγμη κατω στο δρόμο είναι μπλοκαρισμένοι στα αυτοκίνητα τους, ενας-ενας, οι ελληνες που βρίζουν την τύχη τους, το κρατος που δεν υπάρχει και τον αλλον ελληνα που πήγε και χώθηκε μπροστά τους.

Πού πας ρε μαλάκα? Πού πάς!!?.

Μια πολη με υποδομή 500.000 αυτοκινήτων που εχει 2.000.000 αυτοκίνητα έχει παραπάνω αυτοκίνητα, όχι παραπάνω ποδήλατα. Το ποδήλατο και οι ποδηλατόδρομοι είναι η λύση, τα αυτοκίνητα είναι το πρόβλημα. Λιγότερα αμάξια, περισσοτερα ποδήλατα, καλύτερη ζωή.

Μεχρι την οικονομική κρίση, η οποία είναι η αλήθεια έριξε κάπως τις πωλήσεις των αυτοκινήτων παρατηρήθηκε το εξής παράδοξο: O ρυθμός αύξησης των αυτοκινήτων ήταν 6,5% ενώ ο ρυθμός αύξησης των ίδιων των ελλήνων (γεννήσεις) ήταν 0,46%

-Συγχαρητήρια! Αποκτήσατε ένα καινούργιο αμαξάκι, αχ! Είναι φτυστό εσείς! μπορείτε να το πάρετε στο σπίτι σας

-Δεν εχω πάρκινγκ

-Τα πρώτα χρόνια θα είναι δύσκολα, θα κοιμάστε λίγες ώρες γιατί θα ψάχνετε για πάρκινγκ ολο το βράδυ. Μετά για να καταφέρετε να αναπληρώσετε τον υπνο θα το αφηνετε παρκαρισμένο και δεν θα το κουνάτε με τίποτα

Τώρα το πήρα το γαμίδι και το πληρώνω ακόμα, με εχει γονατίσει και η βενζίνη. Ασε που εχω και την ασφάλεια και τα τέλη…

Ε, παρε ένα ποδήλατο και αντικατέστησε κάποιες από τις διαδρομές σου

Τα ποδήλατα πηγαίνουν αργά.

Μέχρι το 2012, συμφωνα με μελέτες, εξαιτίας της κυκλοφοριακής ασφυξίας, η μεση ωριαία ταχυτητα των αυτοκινήτων μεσα στην πολη θα είναι ίση με αυτην των πεζών, δηλαδή 5χλμ/ωρα. Τα ποδήλατα πηγαίνουν πολύ πιο γρήγορα από αυτό. Εν τω μεταξύ μπορείτε να δειτε τί εγινε με το πείραμα ταχύτητας με ποδήλατα, επιβάτες ΜΜΜ και αυτοκίνητα, στη Θεσσαλονίκη >>>

Και θα πηγαίνω ιδρωμένος στη δουλειά?

Πάρε ένα δευτερο μπλουζάκι, αυτό κάνω εγώ. Αν κάνεις και ντουζ το πρωί θα εισαι μια χαρά (και μεταξύ μας, πλύσου, με ποδήλατο ή χωρίς, κακό δεν κάνει). Πάντως όσο και να βρωμάς δεν θα προκαλείς λευχαιμία όπως το βενζόλιο που εκλύεται από τους 400.000 ληγμένους καταλύτες που κυκλοφορούν καθημερινά στην Αθηνα

Και που μπορώ να βρω ένα καλό ποδήλατο?

Αυτό είναι μια καλή ερώτηση. Καλό ποδήλατο είναι το κατάλληλο ποδήλατο για τις αναγκες που εχει ο κάθε ποδηλάτης. Δεν ειμαι η πλεον ειδική για να σε συμβουλεψω αλλα μπορείς να μπεις στους ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ, να ανοιξεις ένα θεμα δινοντας πληροφορίες για το τι εχεις στο μυαλό σου και να εισαι βέβαιος πως θα βρεθεί κάποιος εκεί για να σε βοηθήσει. Πάντως με αυτήν την ευκαιρία να πω πώς το ελληνικό κράτος τον παίζει εκτελώντας γραφειοκρατικές πιρουέτες ενώ θα μπορούσε να δώσει εύκολα λύσεις. Ενώ λοιπόν υπάρχουν μεγαλες διευκολύνσεις στο να αγοράσει κάποιος ένα υβριδικό αυτοκίνητο, ο ΦΠΑ στα ποδήλατα παραμένει στην κατηγορία ειδη πολυτελείας (άλλο ένα ειδος πολυτελειας είναι και το βιβλίο, αλλα αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Θα μπορούσε λοιπον πολύ απλά να δοθεί άλλο ένα κινητρο στο να αφησει ο κόσμος τα αυτοκίνητα του, αν το ΦΠΑ για τα ποδήλατα επεφτε στο 4,5% Αλλά αυτά είναι για εξωγήινους.

Διαβάστε τι απάντησε το Υπουργείο σε σχετική πρόταση για φοροελάφρυνση στην τιμή των ποδηλάτων. 1η απάντηση, 2η απάντηση (Περίληψη απαντήσεων - ρηντ μπιτγουην δε λαηνς: Eμεις τα κινητρα για τα υβριδικά τα δώσαμε γιατι ηταν κοινοτική οδηγία, αλλιώς δεν θα τα δίναμε ουτε αυτα, επίσης κοιτάξαμε τον κατάλογο και δεν ηταν μεσα τα ποδήλατα, απορούμε πώς σε αλλα κράτη το κάνουν αυτό, αν το κάναμε θα ηταν κοινοτική παράβαση και οπως ξερει καθε ελληνας και ολη η Ευρώπη εμείς δεν κανουμέ ποτέ κοινοτικές παραβάσεις, ποτέ! ποτέ! Για ποιαν με πέρασες?!!)

Εφυγε ο βενζινοκίνητος? Τοση ωρα δεν πετάχτηκε να πει τίποτα.

Συνεχίζω…

Εκτός από τους ποδηλατοδρόμους και την φοροελάφρυνση καλό θα ήταν να αλλάξει και λίγο ο ΚΟΚ που αγνοεί επιδεκτικά τους ποδηλάτες, περισσότερο από όσο τους αγνοούν οι οδηγοι αυτοκινήτων και μηχανών.

Προτάσεις για αλλαγες και προσθήκες στον ΚΟΚ θα δειτε εδώ

06
3) Επιτρέπεται η είσοδος στο τελευταίο βαγόνι των συρμών του ΗΣΑΠ

Για να ειμαστε ρεαλιστές και να μπορέσει το ποδήλατο να γίνει ένα πραγματικό μεσο μεταφοράς σε μια τοσο χαωδη πόλη όπως η Αθήνα θα πρέπει να χρησιμοποιείται και σαν συνδυαστική μετακίνηση, δηλαδή σε συνεργασία με τα ΜΜΜ. Ηδη από την πρωτη μερα λειτουργιας του, το Τραμ, που θελει να περάσει ένα ‘πράσινο’ προφίλ, δέχθηκε ποδήλατα στους συρμούς του. Παράλληλα ο ηλεκτρικός επιτρέπει πλέον όλες τις ώρες την εισοδο στα ποδήλατα. Ιδανικό κατ’εμε θα ήταν τουλάχιστον για όσο καιρό διαρκούν οι εργασίες αλλαγης γραμμών να επαναφέρουν την σκευοφόρο στο τέλος του συρμου. Θα μπορουσε να πάρει περισσοτερους ορθίους και περισσότερα ποδήλατα. Μια ρύθμιση που θα μπορούσε να κάνει τον κόσμο να προτιμήσει το ποδήλατο θα ήταν να επιτραπεί η εισοδός των ποδηλάτων στο Μετρο. Μέχρι αυτή την στιγμη η εταιρεία ισχυριζεται ότι τα ποδηλατα θα λερώνουν και ότι δεν μπορούν να κατεβουν τόσο χαμηλά μεχρι τις πλατφόρμες και τριχες κατσαρές. Παράλληλα γίνονται προσπάθειες να επιτραπούν τα ποδήλατα και στα αλλα μέσα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες βέβαια.

Για παράδειγμα στον ΟΣΕ τα ποδήλατα δεν επιτρέπονται σαν οχηματα, παρόλο που επιτρέπονται τα αμάξια και οι μηχανές(!) Για να μεταφερετε το ποδηλατο σας πχ Αθηνα - Θεσσαλονίκη θα πρεπει να το εχετε λύσει, να το εχετε βαλει σε χαρτόκουτο ετσι ωστε να μην φαινεται οτι ειναι ποδήλατο και μονο ετσι θα επιτραπεί η εισοδός του στη σκευοφόρο. Λες και κουβαλάς οπλοπολυβόλο που θες να το περάσεις παράνομα.
Σε αυτην την παράνοια αντισταθήκαν ποδηλάτες απο τη Θεσσαλονίκη και απαίτησαν να γινει αλλαγη του κανονισμού. Μια μικρη μαχη κερδήθηκε αφου πλέον τα ποδηλατα μπορουν να επιβιβαστούν στην γραμμη
Θεσσαλονικη - Λαρισα - Θεσσαλονίκη. Αντε, καλη λευτεριά και στην Αθηνα!


Υστερόγραφο (πολιτικής χροιάς)

Και τωρα που είπα καλή λευτεριά... Αν η θεά Αθηνά φωτίσει Γιάννη μου, τους Αθηναίους και ΔΕΝ ξαναβγει ο Κακλαμάνης ελπίζω ο νέος δήμαρχος να κάνει κάτι καλύτερο για αυτήν την πόλη ή εστω να μην προσπαθησει να την καταστρέψει κι αλλο. Θέλω να ονειρευτώ μεχρι και bikesharing προγράμματα οπως αυτα που λειτουργούν σε δεκάδες πολεις της Ευρώπης, περισσότερες πεζοδρομήσεις, περισσότερο πράσινο, λιγότερο καπώ, περισσότερους ανθρώπους, ομορφα χαμόγελα, παιδιά στις πλατείες, παρέες στα σκαλιά, ξέρεις... μια όμορφη πολη, ανθρώπινη


4) Bikesharing ποδήλατα στο Δουβλίνο


5) Στο Δουβλίνο το ποδήλατο είναι μέρος της ζωής των κατοίκων


6) Ποδηλατοταξί (Δουβλίνο)


7) Μερικές εκατοντάδες ποδήλατα παρκαρισμένα εξω απο τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό στη Χάγη. Σκεφτείτε πόσο χώρο για πάρκινγκ θα χρειαζόταν το μέρος αν ολοι αυτοί οι ανθρωποι πηγαίναν στο σταθμό με το αυτοκίνητο.


8) Παρκινγκ ποδηλάτων στον σιδηροδρομικό σταθμό της Ουτρέχτης


Ολες οι φωτογραφίες (εκτός απο την 1 και την 3) είναι μια ευγενική προσφορά της Maria-Io.com