Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Στο Γουεστ Χαμ αδελφές μου, στο Γουέστ Χαμ... Berlin Brides on the road






Αλλαγή σχεδίων για την Παρασκευη, αντι για κουρεμα πήγαμε στο Πορτομπέλο και στο Νότινχιλ. Φαγαμε σε μια αγγλικη παμπ, ήπιαμε κορτάδο σε ενα πορτογαλεζικο καφε-ζαχαροπλαστειο. Πήγαμε στο live της Micachu στο Bishop's Gate Institute και καταλήξαμε σε ένα κλαμπ.

Πορτομπέλο και Νοτινχιλ πολύ όμορφα.
80z σερλόιν μπριτζόλα 21 μερες σιτευτη ήταν σκλήρη. Ισως επρεπε να περιμένω τα σαράντα του ζώου.
Ο κορτάδο μια χαρά και τα γλυκα είχαν ενδιαφέρον, ειδικά εκεινο μου ειχε γευση κεφτε απο κολλυβα.
Η micachu και η παρέα της, unplugged, μας αρεσε..
Στο κλαμπ παλι μας κανανε φυλλο και φτερο μηπως και κουβαλαγαμε κανενα μπαζουκα.
Τα μαγαζιά εδω σε ελεγχουν πιο πολυ και απο το αεροδρομιο.
Kαθως μου εκανε σωματικό ελεγχο μια υπευθυνη ασφαλείας την ρώτησα: What are you looking for? Γελασε και ειπε: ...for... for everything!
Εψαξε τα τριγλυκερίδια, το ζάχαρο, ολα μια χαρα...

Στο λεωφορειο χθες ειχε ενα μεγαλο αυτοκόλλητο που έγραφε: smile. Πλησίασα να διαβάσω και έγραφε: "Smile! Μολις εγκαταστάθηκε κλειστο συστημα παρακολούθησης στο λεωφορείο."

Eιναι καπως τρομακτικο ολο αυτο το Truman Show

και μια που ειπαμε για show...

Το πρώτο live θα γινει σημερα Σαββατο στο West Ham.

8:00 PM at ARCH1, LONDON
Cranberry Lane, West Ham E16 4PD, London

υ.γ: συνεχιζουμε να ειμαστε στο ίδιο σπίτι. Αποψε γνωρίσαμε τον Ρεζά, τον Ιρανό συγκατοικο της Γιοντάσε που μας φιλοξενει.

υγ: αυριο (δηλαδη σημερα) η ομας κουρευεται

υ.γ: ειναι απίστευτο αλλα τα live εδω αρχίζουν απο τόσο νωρίς... 7μιση, 8 η ωρα... και ειναι μερα ακομα μεχρι τις 9μιση


Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Little Boots, ειναι αυτό μακέτο? Berlin Brides on the road








Το χθεσινο πρωϊ ξεκίνησε με χιλιόμετρα βαδην και ψώνια, συνεχισε με σουσι, καταπληκτικο, παρα πολυ ωραιο, εμενα δεν μου αρεσε (ειμαι του ψημενου, γιαυτο) και κατεληξε σε μουσικη βραδια.
Πηγαμε στο Heaven που επαιζε η παρα πολυ ανερχομενη "νεα λιλυ Αλλεν" Little Boots. Την λενε little boots γιατι οντως λεει φοραει size 2 παπουτσι. Εγω για να σκεφτειτε φοραω 7μιση και χθες πηρα κατι παπουτσια 7 νουμερο, γιαυτο και κουτσαινα το βραδυ καθως γυρναγαμε. Η μικρομπότα λοιπόν δεν ηταν κατι απο δαυτο. Οι μελωδιες προβλεπόμενες και οχι πρωτοτυπες, ο κόσμος ομως την αποθέωνε. Ξεχασα να σας πω πως ηταν και ποπ. Εντελώς. Οσο η Κάηλη Μινογκ, που πόσο την επεθύμησα χθες. Πολυ δυνατα ηχοσυστηματα το μαγαζι, παρα πολυ καλα, τοσο δυνατα που μου ηρθε να λιποθυμησω. Φυγαμε απο εκει και ολοι συμφωνησαμε πως το support της, οι Delphic ήταν καλυτεροι. Οι χειρότεροι όλων ηταν οι σεκιουριταδες, οι οποιοι μας ψαχναν τις τσαντες και καναν σωματικό έλεγχο, μας σπρώχναν σαν τα ζώα και καλά που δεν μας έριξαν και καμια αναποδη. Η συναυλια αυτη ειχε τον πιο mainstream λαλαλα κοσμο και αυτοι μας ειχαν σαν εγκληματιες. Αει σιχτίρ παπαρες!
Μετα ειπαμε να δουμε και ενα αλλο live. Εγω ειπα ενταξει, γιατι προς το τελος της little boots, σκεφτηκα να φορεσω τα near to ear ακουστικα του mp3 μου σαν ωτοασπιδες και έτσι σώθηκα. Τωρα που βρηκα αυτο το κόλπο, παω παντού! Μπορω να ακουσω και τον χειροτερο ηχο που με περιμένει οταν επιστρεψω.
Μπήκαμε στο μετρό και καθως τα κοριτσια ποζαρανε μπροστα σε μια διαφήμιση του Ιγκυ Ποπ, για ασφάλειες αυτοκινήτων, ακουσαμε κατι γνωστο... Ξεκινησαμε λοιπον να τραγουδαμε και τα λόγια που βγηκαν ηταν τα:"εκεινοι μες στα σιδερα κι οι αλλοι μες στο χώωωωμα". Κατεβηκαμε και ηταν 2 μεξικανοι, ενας με κιθαρα και ενας με μια μπαλαλάικα και παιζαν σε φαστ φοργουωρντ το "σωπα οπου να΄ναι, θα σημανουν οι καμπάνες".
Πηγαμε λοιπον σε ενα τελειωμενο, corsic studio λεγεται, κοντα ελεφάντου και καστρου γωνια. Το μαγαζι δαιδαλωδες και χαωτικο με διαδρομους - περα παναγιά, δώθε παναγια - γεματο με 16χρονα πιωμένα. Ξεκινησε να παιζει το πρωτο συγκροτημα, τζαμι ο ήχος. Μου ειναι δυσκολο να περιγραψω την μουσικη τους, επισης μου ειναι δυσκολο να πω αν δεν ειχαν ντραμμερ ή αν είχαν δύο. Το αποτελεσμα πολυ καλό, το όνομα τους: fiction.
Μετα περιμεναμε να βγουνε οι Teenagers from Tokyo, αλλα βγηκαν κατι αλλοι, συμπαθητικά παιδιά. Οι teenagers μπορει να μην καταφέραν να το σκασουν απο το σπιτι για να παρεβρεθουν.
Φυγαμε απο το μαγαζι με τα πι, καθότι μεσες, πόδια, χέσε μεσα και καναμε και μια παρακαμψη για να παρουμε και Μπειγκελς. Ο κόσμος εκει, τα απομεινάρια μιας νύχτας, πιωμένοι και σκαλωμένοι αλλα μπαιναν στην ουρά για το μπέιγκελ αυστηρά εκπαιδευμένοι.

Σημερα ειναι μια αλλη μερα. Θα παμε στον Σαρλί ντε κάτι-που-δεν-θυμάμαι...


υ.γ: τωρα κοιμόμαστε στο παλιοδρόμι, μέσα στο κέντρο

υ.γ: ο καιρός εχει βελτιωθεί

υ.γ: Ρε εσύ! εδώ κάνει έητις...


συνεχίζεται...


Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Αυνανία, βασκανισμός - Berlin Brides on the road







Η αγγλια ειναι 2 ώρες και 2 μήνες πίσω.
Απο τους 32 βαθμους προσγειωθήκαμε στους 11 με βροχή. Τα συννεφα μιλφέιγ. Ξεκινανε απο τον ουρανο και κατεβαίνουν underground.
H μουρλα και τα κέφια στα ύψη και το βιετναμέζικο φαγητό πανηγύρι εκπλήξεων στη γλώσσα.
Απόψε κοιμομαστε στο barrows of Enfield

συνεχιζεται...



Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Berlin Brides στο Λονδινο!

(φωτο: alepouda)

Η Νατάσα, η Μαριλένα και η Έλενα (Βerlin Brides) θα βρίσκονται απο την Τετάρτη στο Λονδίνο για να εμφανιστούν σε 2 live. Το πρώτο θα γίνει το Σάββατο στο ΑRCH1
5/30/2009 8:00 PM at ARCH1, LONDON
Cranberry Lane, West Ham E16 4PD, London


Το δευτερο live θα γίνει στα πλαίσια του Artrocker (θυμαστε το velvet prize που κερδισαν πριν λίγο καιρο?)
Την Τρίτη 2 Ιουνίου λοιπόν, θα εμφανιστούν στο Βuffalo Bar στο Ισλινγκτον, μαζί με τους Televised Crimewave (UK) και Τhe Ettes (usa)
6/2/2009 8:00 PM at Artrocker Club @ Buffalo Bar, LONDON 259 Upper St, Islington, London, London and South East N1 1RU

Οσοι είστε της electro-pop-punk σκηνης και βρίσκεστε στο Λονδίνο αυτές τις μέρες μπορείτε να τις δείτε απο κοντά.

Για τους υπόλοιπους, θα ειμαι εγω εκεί και - wifi θελοντος - θα σας ενημερώνω μεσω αλεπούδας με φωτορεπορτάζ

Εδώ μερικές φωτογραφίες των Berlin Brides
και βέβαια το Berlin Brides myspace


Τρίτη 26 Μαΐου 2009

O άνθρωπος στο κουτι

Hi from Multitouch Barcelona on Vimeo.



Καμια φορά δεν ξέρω αν είμαστε μέσα ή έξω απο το κουτί. Αν μας πατάνε ή τους πατάμε. Αν δουλεύουμε για τους αλλους ή για εμάς.


Στο παραπάνω video μπορείτε να δείτε ενα ανθρωπινο interface να εχει αντικαταστησει το κλασικο interface του υπολογιστή σας

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Μικρομεσαίοι Ελληνες








Μεγάλος Έλληνας σύμφωνα με την ψηφοφορία που διοργάνωσε ο ΣΚΑΙ βγήκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Το κανάλι βλογάει τα γένια του και μιλάει για ποιότητα στην τηλεόραση και δεν συμμαζεύεται. Ο διευθύνων σύμβουλος του ΣΚΑΙ μεταξύ άλλων τόνισε «ότι στην Ελλάδα υπάρχει στρεβλή εικόνα χαζής και διεφθαρμένης τηλεόρασης. Επισήμανε δε ότι η τηλεόραση δεν αντιπροσωπεύει την ελληνική κοινωνία»

Εγώ πάλι έχω άλλη άποψη και δύο βασικές απορίες.
Τους ρώτησε κανείς όλους αυτούς τους υποψήφιους μεγάλους έλληνες για να τους βάλει να συναγωνιστούν μεταξύ τους αλα Big Brother?
Και το κυριότερο… πώς είναι δυνατόν να συγκριθούν άνθρωποι που έρχονται από διαφορετικές χρονικές περιόδους και με διαφορετική δράση ο καθένας?

Ας αφήσουμε όμως τους αριθμούς να μιλήσουν για να καταλάβουμε γιατί πχ. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σύμφωνα με τους ψηφοφόρους είναι μεγαλύτερος έλλην από τον Σωκράτη (που καλά έκανε τελικά και ήπιε το κώνειο).

Για να καταλάβουμε τα μεγέθη θα χρησιμοποιήσουμε την συγκριτική στατιστική.
Ακολουθούν οι ψήφοι του Fame Story 3 και των Μεγάλων Ελλήνων


Fame Story 3

Περικλής Στεργιανούδης 530,000
Γιώργος Λιανός 292,200
Αντρέας Κωνσταντινίδης 125,000
Βαγγελας 53,600
Χρυσάνθη 49,200

Οι ψήφοι συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια του τελικού


Μεγάλοι Έλληνες

Μέγας Αλέξανδρος 127.011
Γεώργιος Παπανικολάου 103.661
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 84.007
Κωνσταντίνος Καραμανλής 63.934
Σωκράτης 63.423
Αριστοτέλης 59.500
Ελευθέριος Βενιζέλος 55.730
Ιωάννης Καποδίστριας 51.493
Πλάτωνας 45.569
Περικλής 36.030

Οι ψήφοι συγκεντρώθηκαν σε όλη διάρκεια της ψηφοφορίας (στον τελικό συγκεντρώθηκαν μολις 81.742 ψήφοι)


Και για να καταλάβουμε την διαφορά, ας βάλουμε τους τραγουδιστές και τους μεγαλους έλληνες στη σειρα, σύμφωνα με τις ψήφους των μικρότερων σε μέγεθος ελλήνων.


Περικλής Στεργιανούδης 530,000
Γιώργος Λιανός 292,200

Μέγας Αλέξανδρος 127.011
Αντρέας Κωνσταντινίδης 125,000
Γεώργιος Παπανικολάου 103.661
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 84.007
Κωνσταντίνος Καραμανλής 63.934
Σωκράτης 63.423
Αριστοτέλης 59.500
Ελευθέριος Βενιζέλος 55.730
Βαγγελας 53,600
Ιωάννης Καποδίστριας 51.493
Χρυσάνθη 49,200
Πλάτωνας 45.569
Περικλής 36.030



Τα συμπεράσματα για την πραγματικότητα των τηλεψηφοφοριών ειναι δικά σας...



Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Βαγγέλη, αρχίζουν τα Επίκαιρα


Επιστροφή των χρημάτων απο τα εισιτηρια της αναβλίας των Depeche Mode.
Η ΔιΔι μιουσικ διοργανώνει το παιχνίδι του χαμενου τροβαδούρου. Οσοι συμμετέχουν θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Αιτήσεις συμμετοχής 23 Μαιου με 20 Ιουνιου.
Όσοι θέλουν να παρακολουθήσουν την παράσταση "Περιμένοντας τον Γκάχαν" μπορουν να περιμένουν


Επιτέλους εξι-σωθήκαμε
Το 1ο κρούσμα της γριππης των χοίρων aka Νεας γριππης aka Γρίππης Α, ενεφανίσθει και εις την χώρα μας. Απαντες οι πολίτες εξέφρασαν την χαρά τους, με χορούς και πανηγυρια εις τους δρόμους και εις τα ταράτσας. "Επιτέλους γίναμε και μεις Ευρωπαίοι, γίναμε και εμείς Κοσμοπολίται" δήλωσαν πανευτυχεις οι πολίτες. Η κυβέρνηση δήλωσε οτι θα φορολογήσει την εκτός Σενγκεν εισαγώμενη Γρίππη με 21% ΦΠΑ και την εντός Σενγκεν με 4,5%


Απόψε ο μεγάλος τελικός του Big Brother της Ελληνικής Ιστορίας.
Μεγάλα Φαβορί:
Κωνσταντίνος "ΤσεΓκεβάρας" Καραμανλής
Αλέξανδρος ο Μεγας Bag-packer

Ακολουθούν οι:
Πλέητο, Σώκρατες, Αρίστος, Παπ, Ελ Βενιζέλος, ****κοτρώνης, Πέρις ο Χρυσός, Τζωνη Καποδίστριας

Ελλάς - Ελλήνων Σχολιαστών
Στειλε sms εσύ που ξέρεις καλύτερα


Σε ιδιωτικοποίηση προχωρούν τα μεγάλα κόμματα.
Τα μεγάλα κόμματα ολοκληρώνουν τις διαδικασίες για πλήρη ιδιωτικοποιηση του εαυτού τους. Αμέτοχοι κοιτουν οι πολίτες καθώς μεγαλομέτοχοι των κομμάτων  εχουν γίνει μεγάλες πολυεθνικές, όπως η Ζιμενς, το Πλέηστέησιον, η Μαν, το Αγιο Ορος ΑΕ. και αλλες


Δεν έχασε ο Σάκης
Εχασε η Γιουροβίζιον.


Υ.γ: Οποιος βρει το κουμπί του Σακη να το στείλει στην ΕΡΤ.
Υ.γ2: Του χρόνου να στειλουμε τον Σγουρό με το βιολί του




Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Βόλτα στην πόλη




θα 'ρθει, μ' ένα ποδήλατο λευκό
θα κοιταχτεί μέσ' στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει...
Παυλίδης, απο το τραγουδι "ο Κηπουρός"


Τον τελευταιο καιρό εχω ξανακολλήσει με το ποδήλατο. Αυτό εχει να μου συμβει... μμμ... φοβαμαι πως πανε 20 χρονια απο την τελευταια φορά. Τοτε που κατεβαινα απο το πορτοκαλί μου ποδηλατο (προγονο των bmx) μόνο όταν έμπαινα στο σπίτι. Τοτε που οταν δεν ημουν πανω στο ποδήλατο, σκεφτόμουν το ποδήλατο κι εμενα να φρεναρω με την τόσο γαμΑτη κοντρα. Την εποχή που καθε γειτονια ειχε το ποδηλατάδικο και κάθε τόσο μπαλωνα με περηφάνια την σαμπρέλα μου απο τα φούιτ. (στην Β. Ελλάδα, ετσι λέμε το φλαταρισμενο λαστιχο)

Σημερα, αισθάνομαι πάλι λίγο πιο παιδί, λιγο πιο καμικάζι, λίγο πιο ανέμελή, λίγο πιο ελεύθερη και λιγο πιο ζωντανη.

Το βιντεάκι ειναι απο το Test event του Alley Cat Race στην Αθηνα


Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Home - Μην το χάσετε










Στις 5 Ιουνίου βγαίνει μια ταινία-ντοκυμαντέρ που δεν πρέπει να χάσουμε. Ειναι το Home του Yann Arthus-Bertrand. Μια ταινία που παρακολουθεί τον πλανήτη μας απο ψηλά  και μας δείχνει πόσο όμορφος είναι και πόσο επικίνδυνα έχουμε επέμβει σε αυτόν.







Ο Yann Arthus-Bertrand ξεκίνησε σαν φωτογράφος και σύντομα πέρασε στο χώρο των ντοκυμαντέρ, έγινε οικολόγος και ακτιβιστής. Τα τελευταία 2 χρόνια δούλεψε πάνω στην ταινία Home την οποια κυοφορούσε σαν ιδέα εδω και 15 χρόνια.

"Ο,τι είδα και ο,τι έμαθα πετώντας πάνω απο την γή με άλλαξε για πάντα. Σήμερα θέλω να μοιραστώ αυτά που αισθάνθηκα μέσα απο αυτά τα ταξίδια. Αυτη η ταινία οφείλει να είναι υπέροχη και έξυπνη αλλα ταυτόχρονα και πολύ αισιόδοξη. Για παράδειγμα:
Δεν είναι το 50% των δασών που χάθηκαν το πιο σημαντικό, αλλα το 50% των δασών που εχουν απομείνει. Το σημαντικό ειναι οτι είμαστε σήμερα 6 δις ανθρωποι που πρέπει να δράσουμε. Αυτό που εχει αυτη η ταινία σαν στόχο είναι να μας κανει να καταλάβουμε οτι ειμαστε ΟΛΟΙ υπεύθυνοι.
Πρέπει να αντιληφθούμε οτι όλοι ειμαστε μέλη της κοινότητας των ανθρώπων για να μπορεσει αυτή η κοινή συναίσθηση και συνειδηση να αναβλύσει απο μέσα μας."

Τα έσοδα της ταινίας θα πάνε στον Περιβαλλοντολογικό Μη-Κερδοσκοπικό Οργανισμό Good Planet που έχει ιδρύσει ο Bertrand. Ο ιδιος έχει δηλώσει πάντως οτι το αληθινό κέρδος απο αυτήν θα είναι να λειτουργήσει σαν ένα επείγον κάλεσμα σε όλες τις χώρες. Γιαυτό προτείνει να την δουμε, να την μοιράσουμε και να την μοιραστούμε. Η ταινία δεν θα έχει copyrights.
Σιγουρα όμως μια ταινία με τέτοια πλάνα αξίζει να την δει κανεις στον κινηματογράφο.

Το website της ταινίας. Εκει θα βρείτε και το συναρπαστικό της τρεηλερ

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Ο άνθρωπος που γύρισε απο την λούπα

Reggie Watts: Lost in the Options from Jake Lodwick on Vimeo.


O Reggie Watts δεν χρειαζεται πολλά για να κανει μουσική...
Ακουστε τον



και εχει μια γλύκα


Βγήκαν τα αποτελέσματα για την ψηφοφορία Παυλίδη
146 ψηφισαν γέμιση αμυγδάλου
144 ψηφισαν υγείας και ναυτιλίας
και 8 είπαν:  Αχ, ευχαριστώ, να'σαι καλά, αλλα δεν θα πάρω, κανω δίαιτα

Με αγωνία αναμένεται η επόμενη ψηφοφορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου, οπου θα αποφασιστεί αν τα νεα πόμολα στη Βουλή θα είναι στρογγυλά ή οβάλ. Το ΛΑΟΣ δήλωσε οτι και αυτή τη φορά θα ψηφίσει κατα συνείδηση


Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Σε κίνδυνο τα ατομικά δικαιώματα και η ουδετερότητα του ιντερνετ


Απειλή για τα ατομικά δικαιώματα και την ουδετερότητα του διαδικτύου ενδέχεται να αποτελέσει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη δεύτερη ανάγνωση του Ευρωπαϊκού ρυθμιστικού πλαισίου για τα δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και υπηρεσιών -γνωστού και ως “τηλεπικοινωνιακού πακέτου”- που διεξάγεται αυριο Τετάρτη 6 Μαίου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Υποκύπτοντας σε πιέσεις ειδικών συμφερόντων, το Ευρωκοινοβούλιο ετοιμάζεται να επικυρώσει αλλαγές στο ισχύον ρυθμιστικό πλαίσιο που θα περιορίσουν την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στο διαδίκτυο και θα επηρεάσουν δυσμενώς τις ατομικές ελευθερίες, την κοινωνικοποίηση και την επιχειρηματικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.


Διαβάστε περισσότερα στο ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του digitalrights.gr


The coconut revolution - Ο πρωτος οικολογικός ενοπλος αγώνας


To Bougainville είναι ένα νησί πολύ-πολύ μακριά απο την Ελλάδα. Για την ακρίβεια θα μου κάνει εντύπωση αν βρεθεί κάποιος που να το έχει ξανακούσει. Ανήκει στο σύμπλεγμα των νησιών του Σολομώντα (αυτό ίσως κάτι να σας θυμίζει) και διοικητικά ανήκει στην Παπούα Νέα Γουϊνέα (που είναι δίπλα στην Αυστραλία, εντάξει, το’χουμε?).

Τo 1988 οι κάτοικοι πήραν τα όπλα για να εκδιώξουν ενα τεράστιο ορυχείο χαλκού που είχε καταστρέψει το οικοσύστημα του νησιού. Πηραν δυναμίτη, δόρατα, τόξα, χρησιμοποιήσαν εναλλακτική ενέργεια (ακόμα και στα καυσιμα των αυτοκινήτων) και ξεκίνησαν εναν πολέμο για την ανεξαρτησία του νησιού απο την Παπούα Νεα Γουινέα και τις πολυεθνικες.

Η ιστορία που ακολουθεί ειναι γνωστή σαν την «Επανάσταση της Καρύδας» και αντίθετα με κάθε λογική πρόβλεψη, οι ξυπόλητοι επαναστάτες τα καταφέραν μια χαρά.

 

Η ιστορία της Bougainville

Το Bougainville κατοικειται για περισσότερα απο 33.000 χρόνια απο ιθαγενείς. Τα τελευταία 500 χρόνια, το νησί άρχισε να έχει κίνηση. Ενας Ισπανός το ανακάλυψε, ένας γάλλος του έδωσε το επίθετο του και Βρετανοί, Γερμανοί, Ολλανδοί και Γάλλοι αποφάσισαν οτι είναι κρίμα και άδικο να μένει ανεκμετάλλευτο απο αυτους.

Το 1884 υπο την εξουσία του καγκελαρίου Όττο φον Μπίσμαρκ το νησί κατακτήθηκε απο τους γερμανούς. Ο Όττο εκείνη την εποχή έπαιζε «Civilization ΙΙ» αλλά χωρίς κομπιούτερ και έγινε γνωστός ως ο «σιδηρένιος καγκελάριος» μετά απο μια εξαιρετικά δημοκρατική ομιλία του στην οποία είχε πει: « Τα μεγάλα ζητήματα του καιρού δεν θα επιλυθούν με διάλογο και αποφάσεις της πλειοψηφίας αλλά με σίδερο και αίμα!».

Οι γερμανοί στην αρχή δεν κυνήγησαν να πάρουν την διοικηση του νησιού. Εξάλλου και ο Μπίσμαρκ έλεγε σε απλά γερμανικά για τον διασκορπισμό της στρατιωτικής του δύναμης «εδώ ο κόσμος καίγεται και το ράιχ χτενίζεται». Ποτέ όμως δεν αρνήθηκε να στηρίξει τους γερμανούς που έστελναν καραβιές ολόκληρες τον πλούτο του νησιού στην φάδερλάντ. Προώθησε δε και την θεωρία οτι «τα κράτη δεν έχουν φίλους, μόνο συμφέροντα».

Επειδή στην ευρύτερη περιοχή των νησιών του Σολομώντα υπήρχε και ένας ακόμα μεγάλος παίκτης – η Μ. Βρετανία – οι γερμανοί αποφάσισαν να μπουνε πιο δυναμικά. Πήραν την διοικηση και βάλανε τους ιθαγενεις να καλλιεργούν τεράστιες εκτάσεις με κοκοφοίνικες. Τους μισους ιθαγενείς τους μετατρέψαν σε εργάτες για τις φυτείες και τους άλλους μισούς σε χωροφύλακες των φυτειών.

Το 1918 η Γερμανία έχασε και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έχασε μέχρι και την τελευταία καρύδα. Μάζεψαν λοιπόν οι γερμανοί τις σεζ-λογκ και επέστρεψαν στην φάδερλαντ.

Η Bougainville μαζί με την Νέα Γουινέα πέρασε στην Μ. Βρετανία με την Αυστραλία να εκτελεί χρέη διαχειριστή. Αντί όμως το νησί και οι ιθαγενείς να επιστρέψουν στο Αρχιπέλαγος των νησιών του Σολομώντα (στο οποίο ανήκουν πολιτιστικά, εθνικά αλλά και γεωγραφικά) καταχωρήθηκαν στην Παπούα (που βρίσκεται 900 χιλιομετρα πιο πέρα). Φανταστείτε την Κρήτη να ενώνεται με την Βουλγαρία αντι για την Ελλάδα επειδή έτσι βολευε τις μεγάλες δυνάμεις. Ακόμα και σήμερα οικογένειες και φυλές ανταλλάσουν επισκέψεις περνώντας τα σύνορα τα οποια τους επιβλήθηκαν εξαιτίας αυτής της παράλογης χάραξης των συνόριακών γραμμών.

Τον 19ο αιώνα οι αυστραλοί ξεκίνησαν το εμπόριο σκλάβων. Βασικά θύματα των «πολιτισμένων» χριστιανών εμπόρων ήταν οι ιθαγενείς της Bougainville, των νησιών του Σολομώντα και της Νέας Καληδονίας (γνωστή σήμερα ως Βανουάτου).

Τα βάσανα δεν τελειώνουν εκεί. Κατα την διαρκεια του Δευτερου Παγκόσμιου Πολεμου οι ιθαγενείς είδαν με μεγάλη έκπληξη τους πρωτους γιαπωνέζους στρατιώτες. Στην συνέχεια είδαν και τους πρώτους αμερικάνους. Το νησί έγινε πεδίο σκληρών μαχών με πάρα πολλά θύματα ανάμεσα σε αυτούς και εκατοντάδες ιθαγενείς. Οταν φύγαν οι ιάπωνες και οι αμερικάνοι το νησί ήταν σχεδόν κατεστραμμένο. Τότε ήρθαν πάλι οι αυστραλοί και τους ξαναενώσαν με την Παπουα-Νέα Γουινέα, χωρίς να κάνουν τον κόπο να τους ρωτήσουν αν το θελουν.

Περίπου εκείνη την εποχή αρχίζει να αναπτύσσεται ένα εθνικό κίνημα στην Bougainville, αν όχι στην πράξη, τουλάχιστον στο μυαλό των ιθαγενών.

Το νησί είχε αποδειχθεί πολύ καλή πηγή εσόδων για τους ξένους διαχειριστές του. Ηδη απο το 1932 υπήρχαν μονάδες εξόρυξης χρυσού που εκμεταλλευονταν οι αυστραλοί για λογαριαμό τους. Ο - επι εποχής γερμανών - κατα κεφαλή φόρος συνέχιζε να εισπράτεται απο τους αυστραλούς ακόμα και μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πολεμο.

Σιγά-σιγά οι κάτοικοι της Bougainville αρχίζουν να ξυπνάνε. Δεν θελουν αλλους φόρους, ούτε κατα άτομο, ουτε σε ποσοστά απο τις φυτείες. Οι ιθαγενείς αρχίζουν να κάνουν τις δικές στους καλλιέργειες σε ένα - όπως αποδεικνύεται – εξαιρετικά έφορο νησί. Μέσα σε 40 χρόνια το Bougainville γίνεται ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων σε όλο τον Ειρηνικό Ωκεανό. Μαζί με την οικονομική ανάπτυξη ανεβαίνει και το επίπεδο μόρφωσης. Πολλοι εκπατρισμένοι ιθαγενείς με υψηλό επιπεδο εκπαίδευσης επιστρέφουν στην Bougainville και μαζί τους φέρνουν γνώσεις που τις μεταφέρουν στους ντόπιους. Δημιουργείται ενα δίκτυο αυτοσχέδιων σχολείων σε κάθε χωριό. Η απαίτηση για αυτοδιάθεση αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρη. Ο κόσμος αρχίζει να αποκτά κοινωνική συνείδηση μετα απο όλα αυτά τα χρόνια συνεχούς τυρρανίας και εκμεταλλευσης. Ομως το νησί συνεχίζει να ανήκει στην Παπούα-Νεα Γουινέα που γίνεται ανεξάρτητη χώρα αλλα έχει για sugar-daddy την Αυστραλία.

 

Το μεγάλο πλιάτσικο – καταστροφή της Bougainville

Ο φυσικός ορυκτός πλούτος του νησιού ήταν γνωστός απο παλιά. Το 1965 όμως έγινε το μεγάλο μπαμ, όταν μια αυστραλιανή εταιρία εξορύξεων ανακάλυψε ένα τεράστιο κοίτασμα χαλκού. Πολύ σύντομα δημιουργηθηκε η Bougainville Copper ltd με σκοπό να εξορύξει τον χαλκό. Σε μικρό χρονικό διάστημα το νησί απο έφορος φυσικός παράδεισος μετατράπηκε στο μεγαλύτερο σε βιομηχανική ανάπτυξη εργοτάξιο του νοτίου ημισφαιρίου(!).

Η περιοχή Panguna χωρίς άδεια ή εξαγορά της γης απο τους ντόπιους μεταμορφώθηκε σε ένα τεράστιο κρατήρα βαθους 500 μετρων σε έκταση 7 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η κυβέρνηση της Π.Ν.Γ. έδωσε άδεια χρήσης στην εταιρία σε ακτίνα 10.000 τετραγωνικών μιλίων. Οι ιθαγενείς προσπάθησαν να προστατευσουν την περιοχή αλλα βρισκονταν συνέχεια αντιμέτωποι με τις δυνάμεις της Π.Ν.Γ. Πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε μόνο στην ενδοχώρα αλλα και στις ακτές όταν προχώρησαν στην παράδοση της Rorovana για να γίνει το λιμάνι της πολυεθνικης. Ακολούθησαν συμπλοκές με τις δυνάμεις καταστολής και επιθέσεις ενάντια στον κόσμο με δακρυγόνα, γκλομπς και τουφέκια. Ο κόσμος ήταν άοπλος αλλα προσπαθούσε με νυχια και με δόντια να σταματήσει τις μπουλντόζες.

Το θέμα της γης στην κουλτούρα των ιθαγενών δεν είναι τόσο η ιδιοκτησία όπως την αντιλαμβανόμαστε στη Δύση. Πρόκειται για μια βαθιά ριζωμένη συναίσθηση της καταγωγής και του δεσμού με τους προγόνους. Ο τόπος που καταστρέφεται είναι ο τόπος που κατοικούν τα πνεύματα των προγόνων. Μαζί με την φύση βίαια απαλλοτριώνεται και η κουλτούρα χιλιάδων χρόνων.

«Για τους κατοίκους της Bougainville, η γη ειναι σαν το δέρμα του χεριου σου. Την κληρονομείς και ειναι καθήκον σου να την δώσεις, στην ίδια ή σε καλύτερη κατάσταση απο ο,τι την πήρες. Θα περιμένατε να πουλήσουμε το δέρμα μας, θα το κάνατε μήπως εσείς?». Αυτα ειναι τα λόγια του Sir Maurice Mawby, εκπροσωπου των κατοικων για τη διαπραγματευση της γης για το λιμάνι της πολυεθνικής.

Συμφωνα με απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου τηε Αυστραλίας, ο ορυκτός πλουτος ανήκει στους ιδιοκτήτες της γης. Συνεπώς η Παπουα-Νεα Γουινέα δεν έχει κανένα δικαίωμα να μεταβιβάσει την εκμεταλλευση της σε καμία εταιρία. Παρόλα αυτά τον ίδιο χρόνο βρέθηκε ένα παραθυράκι και τελικά ένα δικαστήριο που να δικαιώνει την Π.Ν.Γ για χάρη της πολυεθνικής και να αδικεί κατάφωρα τους ιθαγενείς της Bougainville.

Το 1972 ξεκίνησε η εξόρυξη χαλκού και χρυσού και ξεκίνησε η τεράστια οικολογική καταστροφή. Για 17 χρόνια οι κατοικοι προσπαθούσαν να πιέσουν ωστε να γίνεται έλεγχος και να προστατευτεί το περιβαλλον, αλλα η κυβερνηση της Παπουα-Νεα Γουινεα (900 χιλιομετρα μακρια) συνεχισε να αδιαφορεί. Το μεγάλο ποτάμι Jaba που ξεκιναει απο την Panguna και για χιλιάδες χρόνια ήταν πηγη ζωής μολύνθηκε σε απίστευτο βαθμό. Το νερό βρέθηκε να έχει στοιχεία χαλκού, υδράργυρο και αρσενικό. Όλα τα ψάρια πεθάναν και το κάποτε παραδεισένιο ποτάμι σήμερα είναι επικίνδυνο ακόμα και για κολύμπι. Το οικοσύστημα στην περιοχή ισως χρειαστει 200 χρόνια για να επανελθει.

Οι κάτοικοι κάναν ο,τι μπορούσαν. Ξεκίνησαν να διαδηλώνουν, να μαζευουν υπογραφές και να κάνουν αιτήσεις χωρις κανένα αποτελεσμα.

Το 1988 έγινε μια συνάντηση μεταξύ της διοικησης της εταιρίας και αντιπροσώπων των κατοίκων. Η απαιτηση των ιθαγενών ήταν να κλεισει το ορυχείο και να αποζημιωθουν με 10 δις δολλαρια. Οι υπευθυνοι της εταιρίας γέλασαν. Ο Francis Ona (αντιπρόσωπος των κατοίκων και πρώην υπάλληλος του ορυχείου) έφυγε αμέσως απο τη συνάντηση, πήγε στο ορυχείο και έκλεψε 50 κιλά δυναμίτη. Στην συνέχεια μαζί με μερικούς ακόμα, ανατίναξε τους πυλώνες που έδιναν ρεύμα στο ορυχείο. Ετσι ακριβώς ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας.

Το ορυχείο πολυ σύντομα σταματησε τις εργασίες του και η κυβέρνηση της Παπούα-Νέα Γουινέα έστειλε στρατό και ξεκίνησε ο πόλεμος ενάντια στην Bougainville. Στο νησί επιβλήθηκε εμπάργκο εμπορικό αλλα και εμπάργκο μετακίνησης. Το νησί αποκλειστηκε απο την θάλασσα και όποιος προσπαθούσε να μπει ή να βγει κινδύνευε απο τα όπλα της λιμενοφυλακής. Οι ιθαγενείς είχαν για όπλα μονο κατι παναρχαιες αντίκες που ειχαν αφήσει ιάπωνες και αμερικάνοι, καθώς και τα παραδοσιακά τόξα και δόρατα. Παρόλα αυτά κατάφεραν να είναι αποτελεσματικοί. Δημιουργησαν αυτοσχέδιες λύσεις για κάθε πρόβλημα που προέκυπτε. Μπόρεσαν να παράγουν ρευμα με υδροηλεκτρικές κατασκευες που θυμίζουν Κυρο Γρανάζι και κατάφεραν να λειτουργούν τα αυτοκίνητα με λάδι καρύδας.

Τα θυματα αυτου του πολέμου δεν ήταν λίγα. Μεχρι την συνθηκολόγηση το νησί είχε χάσει 30.000 απο τους 200.000 κατοίκους του, κυρίως λόγω του εμπάργκο (έλλειψη φαρμακων κτλ).

Μπορείτε να δείτε ένα πολύ συλλεκτικό ντοκυμαντερ για την επανασταση στην Bougainville που γυρίστηκε κατα την διάρκεια των εχθροπραξιών, απο ένα άγγλο, αρκετά τρελό για να μπει στο νησί. Εκει θα δείτε τον Francis Ona, ηγέτη της επαναστασης να μιλάει και να τριγυρνάει ξυπόλητος κάνοντας δουλειές για τους άλλους, καθώς και το πρωτοπαλίκαρο του (εναν απίστευτο τύπο) που ειχε αφίσα τον Χριστό και τον Ράμπο...

Το ντοκυμαντέρ σε google video

Το ντοκυμαντερ μπορειτε να το κατεβασετε απο εδω