Η Ιστορία μέσα από ένα μπουκάλι

(φωτο: αλεπούδα)

Τι σχέση έχει η Ιστορία με το κρασί?
Μην ανησυχείτε θα σας τα εξηγήσω όλα παρακάτω.
Και τα 2 παίρνουν γεύση και «χρωματίζονται» ανάλογα με την περιοχή που καλλιεργούνται. Το χώμα και το λεγόμενο μικροκλίμα είναι που ορίζουν την Ιστορία σαν και το κρασί. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι δευτερογενείς παράγοντες όπως η διατήρηση της ιστορίας σε ασφαλές μέρος μέχρι να ωριμάσει, η εμφιάλωση της σύμφωνα με τους κανονισμούς και πολλά ακόμα.
Τελικά όμως όλοι μας «πίνουμε» την ιστορία που μας σερβίρουνε όπως ακριβώς την έχουν διαμορφώσει, δηλαδή σε ελεγχόμενες συνθήκες. Οι χημικοί/ιστορικοί παράγουν ένα «κρασί» που να ταιριάζει με όλα αυτά που μας «ταίζουνε» χρόνια τώρα. Λειτουργούν προσεκτικά αφαιρώντας κάθε ιχνοστοιχείο αμφιβολίας και ενδυναμώνουν όλες τις φρουτώδεις και πλούσιες σε γεύση ανακρίβειες του εν λόγω σκευάσματος. Φροντίζουν ώστε η ζύμωση να γίνει αργά και σταθερά. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής:

Η Συγκομιδή (του γεγονότος)
1) Κόβουμε το γεγονός από το τσαμπί του. Το αφήνουμε να στεγνώσει καλά μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας. Αν ο καιρός και οι συγκυρίες σας βοηθήσουν να έχετε πολλές κάμερες η διαδικασία επισπεύδεται.

Το τσαλαπάτημα (της είδησης)
2) Παίρνουμε το γεγονός και το βάζουμε στο πατητήρι. Ρίχνουμε όσους δημοσιογράφους έχουμε διαθέσιμους αυτή την εποχή για να το ποδοπατήσουν. Σε αυτό το σημείο έχουμε την πρώτη παρέμβαση στη γεύση.
Ως γνωστό υπάρχουν βρώμικοι δημοσιογράφοι έτσι το γεγονός μπορεί να βρωμίσει. Επίσης υπάρχουν και χρωματισμένοι δημοσιογράφοι. Έτσι πολύ σημαντικό λοιπόν είναι να διαλέξουμε τους δημοσιογράφους που θα μας δώσουν την επιθυμητή γεύση και χρώμα. Τα τελευταία χρόνια βοηθάνε στη ποδοπάτηση του γεγονότος και οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί (Parsleus hazocutum)
αλλά καλύτερα να προσέξετε στη δοσολογία γιατί χαλάει πολύ τη γεύση και μετά δεν πίνεται με τίποτα.

Ο μούστος (της υπόθεσης)
3) Σε αυτή τη φάση η είδηση γίνεται μούστος και επειδή ο μούστος είναι κάτι βαρετό (εκτός αν ξέρεις να κάνεις μουσταλευριά) οι δημοσιογράφοι φεύγουν. Στο καλό, λέω εγώ.

Η ωρίμανση (του θέματος)
4) Κάπου εδώ λοιπόν αρχίζει η ωρίμανση. Το θέμα ωριμάζει μέσα σε σκονισμένα συρτάρια βαρετών ιστορικών, δημοσιογράφων που βγαίνουν στη σύνταξη, πολιτικών που γράφουν βιβλία απολογητικό-επιθετικά. Που και που το βγάζουν για λίγο στη δημοσιότητα για να καλύψουν ένα ειδησεογραφικό κενό ανάμεσα στο συγκλονιστικό «πλημμύρισαν και φέτος οι Έλληνες την παραλία» και το αποκλειστικό ρεπορτάζ «Ήρθατε και εσείς στη παραλία? Πως είστε? Ζεσταινόσαστε?»

Ο άνθρωπος (ως παράγοντας)
5) Παράλληλα με την ωρίμανση έρχεται και ό ανθρώπινος παράγοντας για να βάλει το χέρι του (για να μην τα ρίχνουμε όλα στους δημοσιογράφους) Έρχεται λοιπόν, ας το ονομάσουμε μεταφορικά, το «χημείο του κράτους» και φροντίζει να αποκτήσει «σώμα» όπως λέμε το κρασί. Οι χημικοί/ιστορικοί πειραματίζονται με τις τανίνες της υποκειμενικότητας για να βγάλουν άλλοτε ένα πλούσιο αρωματικό μπουκέτο σωβινισμού, άλλοτε αρχαιολατρίας και άλλοτε καταπιεσμένης ρωμέικης ψυχής. Κάποια μπουκάλια Ιστορίας κυκλοφορούν με πολύ βαριά γεύση και πίνονται μόνο απ΄αυτούς που πίνουν ότι τους δώσεις.

Εμφιάλωση και ετικέτα (της Ιστορίας)
6) Τα χαρμάνια εμφιαλώνονται βάσει της κατηγορίας του κρασιού και σε ποσότητα ανάλογη των αναγκών μέθης του λαού. Η ετικέτα κολλιέται σε επίσημη γιορτή από πολιτικούς, δημοσιογράφους, εκπαιδευτικούς και σκιώδεις φιγούρες


Παρακάτω σας παρουσιάζω κάποια κρασιά που χαρακτηρίζουν την παραγωγή της χώρα μας τα τελευταία χρόνια


Η Μακεδονία είναι Ελληνική

Χρώμα: Χρυσαφί σαν το αστέρι της Βεργίνας
Περιεκτικότητα σε αλκοόλη: 76%

Εσοδεία: Ότι κυκλοφόρησε μετά το 1995 είναι χαρακτηριστικό της ποικιλίας.

Συνοδεύει: το κλασσικό πιάτο «τα χάλια της Ελλάδας» και επικαλύπτει θαυμάσια τη μυρωδιά σαπίλας των κυβερνήσεων. Δίνει μια αίσθηση εθνικής υπερηφάνειας αλλά τελικά σου αφήνει μια γεύση αποτυχίας.
Ιστορικά στοιχεία: Το γκαντέμιασε ο επίτιμος λέγοντας ότι σε λίγα χρόνια δε θα το θυμάται κανείς. Έγινε μαζική διανομή σε σχολεία, στο δρόμο και διαφημίστηκε και στην τηλεόραση.

Ανταγωνιστικό προϊόν: «Η Μακεδονία είναι Σκοπιανή». Με τον καιρό κατέκτησε με εξαγωγές την Ε.Ε και πολλές χώρες του εξωτερικού. Κυκλοφορεί και σε λικέρ «Τα Σκόπια είναι Μακεδονία»

Φετινή Παραγωγή: Δε βγαίνει πια σε κρασί αλλά μόνο σε εξαιρετικό ξύδι (τελικά ο επίτιμος είχε δίκιο!)


Αθήνα 2004

Χρώμα: Υπόλευκο σαν το συνολάκι της Γιάννας στην τελετή έναρξης.

Περιεκτικότητα σε αλκοόλη: 88%

Εσοδεία: συλλεκτική του 2004. Καλλιεργήθηκε για αποκλειστική κατανάλωση στην Αθήνα.

Συνοδεύει: το κλασσικό πιάτο «η διαφθορά στην Ελλάδα», επικαλύπτει και αναδεικνύει θαυμάσια τη μυρωδιά σαπίλας και ασυνεννοησίας των κυβερνητικών στελεχών. Προτιμήθηκε από όλα τα κόμματα σαν κρασί κοκορομαχίας / κομματομαχίας. Έδωσε μια πρόσκαιρη αίσθηση εθνικής υπερηφάνειας και ελπίδας ανάτασης του τουρισμού αλλά τελικά άφησε τη γεύση αβάσταχτων χρεών σε όλους τους Έλληνες μέχρι το 2046

Ιστορικά στοιχεία: Η ποικιλία skatonnay αναπτύχθηκε με τη βοήθεια της τρομολαγνικής αμερικάνικης κυβέρνησης επιβαρύνοντας το κόστος παραγωγής με το εξοπλισμό του «Μεγάλου Αδελφού» Καλλιεργήθηκε στο χώμα που άφησε πίσω του ο Μετροπόντικας και μας άφησε με ένα πανάκριβο hangover. Έγινε διανομή σε όσους βρεθήκαν στην Αθήνα τω καιρό εκείνο και προβλήθηκε τηλεοπτικά παγκοσμίως.

Ανταγωνιστικό προϊόν: «Πεκίνο 2008». Ήδη έχει πουλήσει μεγάλες ποσότητες προκαταβολικά και αναμένεται να έχει πιο ωραία γεύση.

Φετινή Παραγωγή: Δεν υπάρχει αλλά έχουν μείνει απούλητα πολλά φορτία που έχουν αποθηκευτεί σε ερημωμένα κολυμβητήρια, κτίρια ξιφασκίας, νερόλακκους στο Σχοινιά και αλλού.



Αρχαία Ελλάδα

Χρώμα: Σπασμένο άσπρο σαν τους κίονες του Παρθενώνα.

Περιεκτικότητα σε αλκοόλη: 48%

Εσοδεία: Πρόκειται για την αρχαιότερη ποικιλία στην Ελλάδα.

Συνοδεύει: το πιάτο «είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας», αναδεικνύει θαυμάσια τη περηφάνια του έθνους και δε λείπει ποτέ από κάθε εκδήλωση αθλητική, πολιτική και κοινωνική. Την άλλη μέρα όμως ξυπνάς και βρίσκεσαι στη σύγχρονη Ελλάδα.
Ιστορικά στοιχεία: Η ποικιλία acropol έχει περάσει ιστορικά πολλές διακυμάνσεις. Κατά καιρούς νοθεύθηκε και χρησιμοποιήθηκε σαν επιχείρημα σωβινισμού, εθνικισμού και ρατσισμού αλλά τελικά πάντα καταφέρνει να τη βγάζει καθαρή. Διανέμεται παντού και πίνεται από όλους, στη γιορτή, στο κέφι, στη χαρά. Το κρασί της παρέας.

Ανταγωνιστικό προϊόν: Δεν υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια όμως παρουσιάζεται μείωση των εξαγωγών. Σημαντικό πρόβλημα στην εγχώρια κατανάλωση παρουσιάζεται από νοθευμένες παρτίδες (κοινώς μπόμπες) που έχουν ξεμείνει από κακές χρονιές. Σύνηθες φαινόμενο η μέθη με σύμπτωμα την πίστη σε θεωρίες για καταγωγή των Ελλήνων από το διάστημα.

Φετινή Παραγωγή: Καλή, χάρις στους "300". Προσοχή στις μπόμπες.



υ.γ. αυτο το κείμενο γράφτηκε το 2004, αλλά μετά από όλη αυτή την Ιστοριο-λαγνειο-τρομακρατία με ταινίες και κατηγορούμενα βιβλία, βγήκε αυτόβουλα από το συρτάρι.