Ειδα τον ποιητη να καθεται σε κατι σκαλια εξω απο μια ΔΕΚΟ και μιας που ειχα καιρο να τον συναντησω πήγα και καθισα κοντα του. Στεκονταν σαν τον σκεπτομενο του ροντεν και που και που εβγαζε απο την τσεπη του κατι σπορια και τα ετρωγε. Το ενα παπουτσι διαφορετικο απο το αλλο και η μια καλτσα κοντη και η αλλη ψηλη.
- τι κανεις εδω περα, μονος σου?
- ρομαντικως και ποιητικως, απεργω.
- δεν ηξερα πως απεργουν κι οι ποιητες.
- πολλα δεν ξερεις, μα η αγνοια σου θεραπευεται.
- και γιατι δηλαδη απεργουν οι ποιητες?
- μα, για τις απανθρωπες συνθηκες του ερωτα...
- χαχαχα
- γιατι γελας?
- συγγνωμη, αλλα μου φανηκε γλυκο, γι αυτο γελασα
- ειναι σοβαρα τα πραγματα σου λεω
- δηλαδη?
- οι ερωτες βαζουν λουκετο και αφηνουν στο δρομο τις ευαισθητες ψυχες.
- μα ελα τωρα, σοβαρεψου
- ειμαι ποιητης, αυτο θα με σκοτωνε
- υπηρξαν και σοβαροι ποιητες
- ολοι τους νεκροι
- συνεχισε
- υπαρχουν πολλα. Ξεχνας μηπως τα εργατικα ατυχηματα του ερωτα?
- ο ερως ειναι ανασφαλιστος, αυτο ειναι αληθεια
- ακριβως!
- μα, αν υπηρχε ασφαλιση, ο ερωτας θα ηταν μια συμβαση
- συνδικαλιστικα θα απαιτουσαμε ρομαντισμο εφ απαξ
- μα, ακους τι λες? Βαζεις στις φρασεις σου, λεξεις που δεν ανηκουνε μαζι
- ρομαντισμος εφ απαξ και συνταξιουχος εραστης
- ακριβως
- ειναι που απεργω... Ρομαντικως και ποιητικως
- και ποια ειναι τα αιτηματα σας, δεν καταλαβα...
- να σταματησει να μας πετροβολα η πραγματικοτητα
- δυσκολα τα πραγματα...
- σπορακια?
7 σχόλια:
αφιερωμενο σε αυτους που μου "γκρινιαζουν" γιατι τους ειχα καλομαθει ποιητικως και ρομαντικως
πολύ όμορφο....
κι όμως εγώ το βρήκα ρομαντικό!
Ρομαντικο? Ειναι και δεν ειναι...
Ειναι που εχω τον σαρκασμό και το ρομαντισμό μαζι να αλληλοακυρώνονται.
Εγραψα αυτο το κειμενο χθες βραδυ με πυρετό (ρομαντικο)
Το ανέβασα μέσω του κινητου μου, κανοντας mobile blogging, χρησιμοποιώντας wifi mobile internet, γραφοντας το μαρτυρικά σαν sms με την γραφίδα πάνω στο touchscreen keyboard - εξ ου και η παντελής απουσία τόνων(παει ο ρομαντισμος)
και ούτω καθεξής...
υ.γ:σποράκια κανεις?
ώστε είχες πυρετό εχθές τελικά!!
Εμ βέβαια...
Αν δεν είχες, θα καθόσουν να παιδεύεσαι με τη γραφίδα τσίκι-τσίκι?!
Θα το 'γραφες σ' ένα χαρτί (δεν ξέρω αν έχεις τέτοιο στο σπίτι) και θα το ανέβαζες σήμερα, που θα ξημέρωνε και θα πήγαινες στη δουλειά!
:Ρ
Αλλά έτσι είναι οι απεργοσπάστες. Ποιητικώς και ρομαντικώς ανυπόμονοι.
:)
φέρε λίγα σπόρια.
ευχαριστώ.
υγ: μετά τα σταφύλια της οργής, έχουμε και τα σποράκια του ρομαντικού σαρκασμού.
:))
υγ2: τόνους είσαι σίγουρη ότι δεν έβαλες ΜΟΝΟ χθες το βράδυ και ΜΟΝΟ λόγο γραφίδας?! :ΡΡ
η κακιά δασκάλα
:))
(γρα φίδα λόκα)
γρα φίδα λόκα
και καραβίδα μόκα
...και όμως είναι γαμάτο! και πολύ γλυκό :)
Θέλω θέλω σποράκια!
Δημοσίευση σχολίου