Γαμώτο - μώτο - ώτο

Έχω παρατηρήσει πως είναι σχεδόν κανόνας, την μια να πετυχαίνω καλό ταξιτζή και την άλλη έναν κάκιστο. Ειναι μάλλον ο τρόπος με τον οποίο το σύμπαν ισορροπεί πάνω στις πλάτες μου (απο εκεί ισως να προέρχεται και το πιάσιμο που εχω στο σβέρκο τις τελευταίες μέρες).

Την μια λοιπόν πετυχαίνω έναν τόσο καλό, που μου έρχεται να του τραβήξω μια τρίχα απο το κεφάλι και να την κρατήσω μέχρι να επιτραπεί η κλωνοποίηση των ταξιτζήδων, και την άλλη κάποιον που να θέλω να του βγάλω το μαλλί τριχα-τρίχα.

Άλλες φορές πάλι, μου έρχεται να τραβήξω το δικό μου μαλλί. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν πέφτω σε βαρυ-σκυλάδικο-της εθνικής-με κλαρίνα και πίπιζες-πρόγραμμα.

Απόψε με το που μπήκα στο ταξί ακούω απο το ραδιόφωνο μια γυναικεία λάγνα φωνή (σε ηλικία λίγο πριν την κλιμακτήριο) να λέει:

"Καλώς ήλθατε μωρά μου - ρα μου - ράμου, σας ευχομαι να περάσετε όμορφα απόψε - πόψε - όψε..."

"Γαμώτο - μώτο - ώτο" είπα απο μέσα μου...

Με τόσες νυχτερινές διαδρομές με ταξι, έχω κάνει διατριβή στο θέμα "TAXIμερώματα".

Ισως το πιο αποτρόπαιο μετά το μαρτύριο της σταγόνας του ρεφραίν εις στη νιοστή, να είναι η κατάχρηση των τελικών φωνηεντων:

ΕγωΩωΩω σουΟΥουΟΥ ε-δω-σαΑαΑαΑ τα πανταΑαΑαΑα

και συ η-η-η με εκαΑαΑαΑνες στην μπάνταΑαΑαΑαΑΑΑΑ

Με θυμάμαι πριν 2-3 μήνες μέσα σε ένα ταξί, να έχω αργήσει, να έχω κολλήσει στην κίνηση και να ειμαι αιχμάλωτη τέτοιων αβάσταχτων vertigo λαρυγγισμών. Είδα τον εαυτό μου να πετιέται στο μπροστινό κάθισμα, να ξηλώνει το ραδιοκασσετόφωνο και να το πετάει απο το παράθυρο. Το είδα τρεις φορές, αλλα δυστυχώς δεν το έκανα καμία.

Απόψε για να διασκεδάσω την ατυχία μου ασχολήθηκα με την γραμματική απόκλιση των τραγουδιών αυτού του τύπου.

Ανακάλυψα οτι υπάρχουν γραμματικοί κανόνες και νέες λέξεις.

π.χ έχουμε ένα κανόνα που λέει οτι, όταν η λέξη τελειώνει σε -ια, εμείς πάντα προφέρουμε μεταξύ του γιώτα και του άλφα, την συλλαβή -γι-

Παραδείγματα:

Τα σημάδιγιά

Τα φίλιγιά

Τα χάδιγιά

σημ: κάθε λέξη έχει τουλάχιστον δύο τόνους, πότέ όμώς στο σώστο σήμείό

Όταν το πρόγραμμα ειναι πολύ βαρύ, το -γ μπαίνει κατα βούληση, είτε σαν προσθήκη είτε για να αντικαταστήσει ενα σύμφωνο που περιφρονούμε

Παραδειγα πρόσθεσης:

Τα κοργμιά

Παράδειγμα αντικατάστασης:

Μπρος στην εγλησιά μια αγόμα μαχαιριγιά

Στην νέα αυτη γραμματική απόδοση, θα ήταν παράλειψη, αν ξεχνούσαμε και την ντοπιολαλιά, δηλαδή τις διάφορες σχολές της Β. Ελλάδας, της Πελοποννήσου κτλ.

Όταν θέλουμε να δείξουμε οτι είμαστε καλά και τίμια παλικάρια - αδικημένα απο τη ζωή και απο την τσούλα την άπιστη και καργιόλα - μπορούμε να προφέρουμε το λάμδα πολύ βαρύ. Η υπέρτατα υπέρβαρη προφορά στα λάμδα μας,  επιτυγχάνεται αν προσθέσουμε ένα -ου στο τέλος.

Παράδειγμα:

Παντρεμένοι κι οι δυο, γυρνα σε παρακαλουώ  

Μ' αυτά και μ' αυτά, φίλοι ακροατές, έφτασα κι εγώ στο σπίτι μου...

Ανοιξα την πόρτα με τα κλειδιγιά μου, ενώ τραγουδούσα άθελα απο μέσα μου:

Ουόλα πάαανε καλλά

ου-όλα πάαανε καλλά

α-φουέεχω μουωρόοο μου

εσέενααααααχ.