Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Γαμώτο! πάλι λάθος πλανήτης (η επέτειος)





Τη χρονιά λοιπόν που έφτασε το διαστημόπλοιο μου σε αυτόν τον πλανήτη, συνέσβησαν*1 πολλά πράγματα.



Πληροφορίες με σημασία
Την 1η Φεβρουαρίου δε γεννήθηκαν διάσημοι ηθοποιοί. Βέβαια γεννήθηκαν πολλοί ινδοί ηθοποιοί που μπορεί να είναι διάσημοι. Την ίδια μέρα πέθανε ένας ηθοποιός, όχι διάσημος, όχι ινδός. Κανένας γάμος, διάσημου, άσημου ή ινδού ηθοποιού για αυτή τη μέρα.
Ο George W. Bush συνελήφθη να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ και τον έκλεισαν μέσα. Δυστυχώς στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος. (Τα καλά πράγματα δεν κρατούν πολύ σε αυτό τον πλανήτη)


Σημαδιακά
Την ίδια χρονιά έκανε πρεμιέρα το Μαπετ Σόου και οι Άγγελοι του Τσάρλι, δυο σειρές οιωνοί για μένα. Η πρώτη συμβολίζει τη χνουδωτή, σουρεαλιστική πλευρά μου, σε συνδυασμό με μια ανεξήγητη αγάπη για τα μιούζικαλ και η δεύτερη… την έφεση μου να επικοινωνώ με ανθρώπους που δεν έχω γνωρίσει ποτέ.
Το Viking II προσγειώνεται στης πεδιάδες της Ουτοπίας στον Πλανήτη Άρη (σύμπτωση?)
Το Κόνκορντ ξεκινάει τις πτήσεις του και φέρνει έτσι πιο κοντά την Αμερική με την Ευρώπη (ατυχής σύμπτωση, σας διαβεσβερκώνω)


Μουσικά Μαντάτα
Οι Ramones βγάζουν τον πρώτο ομότιτλο δίσκο τους. Οι Sex Pistols βγάζουν το πρώτο τους single με τον τίτλο “Anarchy in the UK”.
Οι Eagles βγάζουν το άλμπουμ Hotel California με το ομότιτλο τραγούδι που 31 χρόνια μετά θα γίνει ο επίσημος ύμνος του τμήματος μου στη δουλειά (We are programmed to receive, You can checkout any time you like, but you can never leave!)

Στα Grammy, το βραβείο αντρικής ερμηνείας το κερδίζει ο Paul Simon με το “Still Crazy after all these years” (αυτό κι είναι σημαδιακό).
Κάτι ιρλανδοί απαντούν σε μια αγγελία που τοιχοκολλήθηκε σε έναν πίνακα ανακοινώσεων και δημιουργούν μια μπάντα με το όνομα U2.



Άσχετα 1
H δεκατετράχρονη Νάντια Κομανέντσι, δεν βλέπει ποτέ αυτή την αγγελία αλλά παίρνει εφτά τέλεια δεκάρια (10.0) και καμιά οχτακοσαριά μετάλλια στην Ολυμπιάδα Σούρμενων.
Η IBM βγάζει τον πρώτο lazer printer, ο άνθρωπος 30 και πλέον χρόνια μετά, συνεχίζει να μην καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ εκτυπωτών.

Ο Steve Jobs και ο Steve Wosniak δημιουργούν μιά εταιρία με το όνομα Apple. Είκοσι χρόνια μετά, κάθομαι μπροστά σε ένα από αυτά και ενθουσιάζομαι (ειδικά με το παιχνίδι jewels)

Το 1976 επιστρέφει στην Ελλάδα από τη Γερμανία η Βούλα Πατουλίδου με τη μαμά της (3 χρόνια μετά θα κάνω το ίδιο κι εγώ, αλλά χωρίς τη μαμά της Πατουλίδου)


Στους σινεμάδες 1
Βγαίνει στους κινηματογράφους η ταινία Rocky που θα πάρει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας για την επόμενη όμως χρονιά. Για το 1976, τα Όσκαρ θα σαρώσει η «Φωλιά του κούκου» ευτυχώς. Το 1976 επίσης βγαίνει και η ταινία «Stay Hungry» χάρις στην οποία ο Αρνολντ Σβαρτσενέκερ θα πάρει το ‘77 μια Χρυσή Σφαίρα (σε βραβείο) ως καλύτερος νεοεμφανιζόμενος άντρας ηθοποιός. Το σύμπαν κυλιέται στα πατώματα, βήχει, παθαίνει δύσπνοια και τελικά κατουριέται από τα γέλια. Τη Χρυσή Σφαίρα για το 1976 κερδίζει ο Τζακ Νίκολσον και η χρονιά κερδίζει λίγη από την αξιοπρέπεια της πίσω.

Ειδήσεις ανάμικτες 1
Τη χρονιά αυτή επίσης συνέβησαν πολλά αεροπορικά ατυχήματα, πολλές αεροπειρατείες, πολλοί σεισμοί και μία έκρηξη ηφαιστείου. Δεν έχω καμία ανάμειξη. Στην Ελλάδα έχουμε μεταπολίτευση αλλά όχι πολύ μεταπολιτευτική. Ο κόσμος φοράει ακόμα πουκάμισα με μεγάλους μυτερούς γιακάδες και σε λίγο οι πωλήσεις στα πιστολάκια θα τιναχτούν στα ύψη χάρις στο μαλλί της Φάρα Φόσετ.
Η Δημοτική γλώσσα καθιερώνεται επισήμως στην εκπαίδευση και στο Δημόσιο (Μπράβο!)
Το καλοκαίρι του 1976 μένει στην ιστορία ως το καλύτερο και το μεγαλύτερο καλοκαίρι όλων των εποχών.

Πρόσωπο της χρονιάς για τους Times είναι ο Jimmy Carter που κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος «εγώ δε θα σας πω ψέματα». Ο κόσμος του απαντάει «το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις?» αλλά τελικά τον ψηφίζει.
Ο Καραμανλής είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας και τα φρύδια του είναι ακόμα μαύρα.
Μπαίνουν λουκέτα στα μαγαζιά της Πλάκας που χρησιμοποιούν ενισχυτές ήχου.
Απορρίπτεται η αίτηση να κλείσουν και τα μαγαζιά που χρησιμοποιούν πιρούνια φρούτου (αυτά με τα τρία δοντάκια) εκτός αν αυτά αποθηκεύονται πάνω σε ενισχυτές ήχου.
Γίνεται η κηδεία του Μάο Τσε Τουγκ, αφού αυτός έχει πεθάνει φυσικά.
Αποτυγχάνει απόπειρα δολοφονίας κατά του Bob Marley.
Ιδρύεται το Κ.Κ.Ν. Το Κομουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαρξιστές-Λενινιστές). Κάποια σημασία θα έχει κι αυτό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες γιορτάζουν τα 200 χρόνια της Ανεξαρτησίας τους από τους Άγγλους. Ο υπόλοιπος κόσμος μουντζώνει την Αγγλία για τη βλακεία και τον Κολόμβο ακόμα περισσότερο.

Κοιτα να δεις 1...
Παρόλο που εκείνη τη χρονιά στον πλανήτη Γή ζούσαν 4.158.000.000 δις. άνθρωποι ελάχιστοι γνωρίστηκαν μεταξύ τους, αντίθετα πολλοί προσπάθησαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο. Κατά τη διάρκεια του 1976 ήταν σε εξέλιξη 12 πόλεμοι, κυρίως εμφύλιοι. Στη συνολική διάρκεια αυτών των πολέμων πέθαναν 6,212,000 εκατ. άνθρωποι. Δεδομένου ότι αυτοί οι πόλεμοι ήταν κυρίως εμφύλιοι ίσως θα έπρεπε τελικά οι άνθρωποι να προσπαθούν να γνωριστούν μεταξύ τους.

Κοιτα να δεις 2...
Το πιο δημοφιλές ναρκωτικό συνέχιζε να είναι η κοκαΐνη, με την ηρωίνη να ανεβαίνει σιγά-σιγά. Την ίδια χρονιά ο Δρ. Αλεξάντρρ Σουούλγκιν «ξεσκονίζοντας» μια «συνταγή» του Κόλινσσσς από το 1912, παρασκεύασε το πρώτο σύγχρονο χάπι έκσταση. Στη συνέχεια το δοκίμασε ο ίδιος, επανειλημμένα και ξανά και ξανά και ξανά και δήλωσε πολύ, πολύ, πολύ ενθουσιασμένος για το αποτέλεσμα. Την φήμη για την αποτελεσματικότητα του χαπιού τελικά την πήρε το εργαστήριο στο οποίο δούλευε ο χημικός. Ο δόκτωρ Σουούλγκιν δεν αντέδρασε και συνέχισε να αγαπά το εργαστήριο και να αγαπά τον κόσμο όλο. Την επόμενη χρονιά το εν λόγω χάπι τελικά βγήκε στην παρανομία και άρχισε να πωλείται με ολοένα και αυξανόμενη επιτυχία σε όλον το κόσμο.

Στα σοβαρά τωρα...
Την πρωτομαγιά σκοτώνεται σε τροχαίο ο Αλέκος Παναγούλης. Στις 21 Απριλίου αθωώνονται οι Μάλλιος και Μπάμπαλης καθώς και 16 άλλοι κατηγορούμενοι στη δίκη των «αρχιβασανιστών» της ΕΣΑ. Η «17 Νοέμβρη» διαφωνεί με την αθώωση και σκοτώνει τον Μάλλιο το Δεκέμβρη. Η Ελλάδα εκείνη την εποχή θα έπαιρνε το έκσταση αν της το έστελνε ο Δόκτωρ Σουούλγκιν. Αντί για αυτό, προσπαθεί να ξεχάσει το αμαρτωλό και ζοφερό παρελθόν της και χτυπάει παλαμάκια όταν η Ε.Ο.Κ η ίδια ανακοινώνει πως θα ενταχθούμε πλήρως στο ευρωπαϊκό champions league το έτος 1980.
Υποσυνείδητο μήνυμα μάλλον στέλνει εκείνη τη χρονιά η χώρα μας πίσω στην Ευρώπη. Η Μαρίζα Κοχ τραγουδάει στη Γιουροβίζιον το «Παναγιά μου, Παναγιά μου». Στην πραγματικότητα το τραγούδι μιλάει για την Κύπρο με τις πολύ φρέσκες πληγές της Τουρκικής εισβολής (χάρις την άνευ προηγουμένου ηλιθιότητα της ελληνικής δικτατορίας)
Οι ευρωπαίοι εννοείται ότι αδιαφορούν για το αντιπολεμικό μήνυμα του τραγουδιού, αλλά εντυπωσιάζονται από την απαλότητα του μαλλιού της Κοχ και μας χαρίζουν τη 13η θέση.


Ποιός ζει, ποιός πεθαίνει...
Ο Man Ray, ο Μαξ Έρνστ, ο Λουκίνο Βισκόντι, η Αγκάθα Κρίστι αφήνουν το πλανήτη Γη για να δουν τι υπάρχει στον επόμενο σταθμό. Λογικά ως τώρα θα ξέρουν αν είναι καλύτερα, χειρότερα ή έτσι κι έτσι (το μόνο που ξέρουμε εμείς είναι οτι τα ενοίκια και τα τηλέφωνα κοστίζουν πολύ εκει)


Έκτακτο μουσικό δελτίο
Η Μελίνα Τανάγρη τραγουδάει σε μπουάτ της Πλάκας, στην παράσταση «Αχαρνής» του Σαββόπουλου (για τη Μαριλένα αυτό). Δε γνωρίζουμε αν είναι πριν ή μετά την ιστορία με τους ενισχυτές και τα πιρουνάκια του φρούτου.
Ο Ξυλούρης βγάζει τον «Ερωτόκριτο» μαζί με την Τάνια Τσανακλιδου, οι Κατσιμιχαίοι προσπαθούν να βάλουν σε δίσκο τα «Ζεστά Ποτά» τους, αλλά τρώνε πόρτα και δεν μπαίνουν στο "μαγαζί". Τελικά τα καταφέρνουν αργότερα, δηλαδή μόλις 9 χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια τους. Ο Παπακωνσταντίνου τραγουδάει «της εξορίας» του Θεοδωράκη. Ο Φλωρινιώτης πάλι, τραγουδάει το «Πειράζει που είμαι και μεγάλη φίρμα?». Ο Πορτοκάλογλου τελειώνει το λύκειο και γράφει τον «άσωτο υιό» που θα κυκλοφορήσει αργότερα. O Χατζηδάκης βγάζει τα «Παράλογα», με τον Γκάτσο, απολύτως λογικό. Ο Φοίβος (ο σκέτος) εκείνη τη χρονιά μαθαίνει την αλφαβήτα. Το 1976 ο Νικόλας Άσημος οργανώνει την παράσταση «Για ένα πολιτικό καφενείο», αποκτά μια κόρη και κυκλοφορεί γύρω από το πανεπιστήμιο πουλώντας περιοδικά, κασέτες και βιβλία (κάνοντας ρεπό μόνο τις μέρες που τον τρέχουνε στο τμήμα οι ασφαλίτες και τον δέρνουν οι μπάτσοι ή οι κνίτες)


Στους σινεμάδες 2
Στη Θεσσαλονίκη, στο φεστιβάλ κινηματογράφου, το “Happy Day” του Βούλγαρη σαρώνει τα βραβεία (δηλαδή παίρνει πολλά). Μουσική (τσουπ!) πάλι ο Σαββόπουλος. Στην πραγματικότητα, τη χρόνια αυτή διαγωνίστηκαν λίγες ταινίες γιατί είχαμε μεγάλη παραγωγή σε τσόντες αλλά όχι και την αντίστοιχη κατηγορία στο φεστιβάλ. Το κινηματογραφικό κοινό λειτούργησε ανεξάρτητα του φεστιβάλ και έβγαλε πρώτη σε εισπράξεις την ταινία του Βέγγου «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» (242.982). Ακολούθως είχαμε το «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (189.620) και μετά την ταινία εκπαιδευτικού χαρακτήρα «Γυναίκες που ζητούσαν τον Έρωτα» (88.475 άντρες)


Θεατρική κίνησις
Το Θέατρο Τέχνης του Κουν παρουσιάζει τους «Αχαρνής» και ο Μίνως Βολανάκης αντεπιτίθεται με τη «Μήδεια» που ερμηνεύει η Μελίνα Μερκούρη. Η Ντένη Βαχλιώτη «πολεμάει» με το κοστούμι της «παιδοκτόνου» και τελικά το ρούχο κερδίζει τη θέση του στο ενδυματολογικό μουσείο του Τόκιο. Στον Παπαμιχαήλ που ερμήνευε τον Ιάσωνα δώσανε για κοστούμι μια κουβέρτα με μια τρύπα στη μέση (να μάθει να ξενοπηδιέται)
Στην Αθήνα το 76 έγινε η «διεθνής έκθεση θεάτρου» και ο Γιάννης Τσαρούχης κάνει 842 εισηγήσεις και 54 παρουσιάσεις.


Που στο καλό ήσουν και σε έψαχνα?
Όμως… που ήταν στα αλήθεια οι φίρμες του σήμερα εκείνη τη χρονιά? Ο Λάκης Λαζόπουλος ήταν στο 1ο έτος Νομικής στην Κομοτηνή. Ο Καρβέλας 25 ετών και ήδη σύζυγος της Άννας Βίσση που εκείνη την εποχή τραγουδούσε κυρίως για την Κύπρο. Η Ρούλα Βροχοπούλου λογικά θα πετούσε ακόμα με την Ολυμπιακή Αεροπορία. Ο Χρ. Ζαχόπουλος μάλλον τότε έπαιρνε το μεταπτυχιακό του στη Βυζαντινή Ιστορία. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν 37χρονος και ήδη Μητροπολίτης. Ο Κωστάκης ο Καραμανλής, 20 χρονών τότε και ήδη στη Νομική Σχολή, (το πουλάκι μου!) με περισσότερο μαλλί και τσιτωμένο το μαγουλάκι. Την ίδια στιγμή το αντίπαλο δέος, ο 24χρονος Γιωργάκης, έκανε το μάστερ του στα Λονδίνα (κοινωνιολογία της ανάπτυξης) και ήταν στις πρώτες συσκέψεις του Πασοκ. Η Μελίνα Μερκούρη εκείνη την εποχή δεν ήταν στο Πασόκ. Όχι ότι δεν ήθελε… ήθελε… αλλά την είχαν διαγράψει την προηγούμενη χρονιά (μάλλον επειδή εμφανιζόταν και σε άλλο θέατρο). Η Αλέκα ήταν 31 χρονών και δεν είχε πολύ χρόνο. Ξέρετε πόσες επιτροπές έχει το Κ.Κ.Ε? ούτε να μαγειρέψεις δεν προλαβαίνεις. Ο Αλαβάνος μάλλον έκανε ένα time-out μετά τις δικτατορικές φυλακίσεις και λίγα χρόνια πριν γίνει Ευρωβουλευτής.


Μαμά, πως χωράνε όλα αυτά τα ανθρωπάκια μέσα στην τηλιόραση?
Στην ασπρόμαυρη τότε ελληνική τηλεόραση τα κανάλια είναι δύο, η ΕΙΡΤ και η ΥΕΝΕΔ και το ζάπινγκ γίνεται με τα πόδια. Η σειρά που κερδίζει της καρδιές των ελλήνων (όπως αντίστοιχα κάνει σήμερα η «Μαρία η Άσχημη»), ήταν «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» (σενάριο βασισμένο στο βιβλίο του Καζαντζάκη). Την ίδια χρονιά παίζεται και ο «Γιούγκερμαν» του Καραγάτση, η «Γαλήνη», «Η γειτονιά μας», «Οι Δίκαιοι», το «Τερέζα Βάρμα Δακόστα» και για αυτούς του ελαφρολαικού το «Βίβα Κατερίνα».
Οι μουσικές εκπομπές βγαίνουν με το κιλό γιατί οι τραγουδιστές όχι μόνο θα δεχθούν εύκολα να εμφανιστούν, αλλά θα πουν κι ένα τραγούδι (από εδώ να βγήκε άραγε η έκφραση?).
Η «Αθλητική Κυριακή» ήδη παιζόταν από το '66 και σήμαινε με τη μουσική της την ώρα ύπνου των ανηλίκων. Η μακροβιότερη εκπομπή στην Ελλάδα στοίχειωσε με πεταλούδες στο στομάχι εκατομμύρια πρώην παιδάκια.
Η ελληνική τηλεόραση θα γίνει έγχρωμη, τρία χρόνια μετά. Πολλοί έλληνες θα το καταλάβουν πολύ αργότερα, δηλαδή μόλις αλλάξουν τις ασπρόμαυρες συσκευές τους.


Το αυθαίρετο συμπέρασμα ενός εξωγήινου
Το 1976 ήταν μια γέφυρα ανάμεσα στα 70s που ξέφτιζαν και τα 80s που έδειχναν μια πιο πανκ διάθεση, άλλο τώρα το πού κατέληξε η υπόθεση. Με τους ανθρώπους ποτέ δε βγάζεις άκρη, συχνά δε ούτε και μέση.
Από κείνα τα χρόνια μας μείνανε κάτι κοκκινισμένες φωτογραφίες με βελούδινα παντελονάκια και ταπετσαρίες στους τοίχους. Άνθρωποι που επιβιώσαν, κάποιοι που ξεκίνησαν να καρπώνονται τις εξελίξεις και κάποιοι που μείνανε να αιωρούνται στο κενό.
Ένας κόσμος ολόκληρος που ήθελε να αλλάξει και να ξεχάσει.

Αλλά ποιος μπορεί πραγματικά να αλλάξει αν προσπαθεί να ξεχάσει το γιατί?


συνέσβησαν*1 = λέξη στον εξωγήινο παρελθοντικό χρόνο, που δε δηλώνει απλά οτι κάτι συνέβη παλαιότερα, αλλά και οτι έχει ήδη σβήσει απο τη μνήμη μας.


Παράδειγμα: Ποιός θυμάται αυτά που συνέσβησαν τότε με τις καταλήψεις του 1991? Ποιός θυμάται ποιός πήρε ένα λοστό και σκότωσε τον Τεμπονέρα?


διαβεσβερκώνω*2 = εξωγήινη εμφατική γραμματική σύγκλιση. Διαβεβαιώνω και ταυτόχρονα σε πιάνω απο το σβέρκο για να σε αναγκάσω να δεχθείς τη διαβεβαίωση μου.


Παράδειγμα: Ο μπάτσος με διαβεσβέρκωσε οτι βρίσκεται εκεί για τη δική μου προστασία και για αυτό μου πρότεινε να εξαφανιστώ.


Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

Μουσική ερώτηση

Πρόκειται για μιά γενική απορία -στατιστικού τύπου - που έχω.
Έτσι, κάποια στιγμή κάνω αυτή την ερώτηση σε φίλους και γνωστούς.
Ποιές φωνές σε "αγγίζουν" περισσότερο, οι ανδρικές ή οι γυναικείες?

Δυσκολεύεσαι, το ξέρω, αλλά δε μπορεί... κάποια ελαφριά προτίμηση θα έχεις....




Η ερώτηση δεν είναι τυχαία. Σίγουρα δεν πρόκειται για τη "μάχη" των δύο φύλων. Έχω μια θεωρία σχετικά με την προτίμηση μας σε φωνές. Θα την γράψω αν τα αποτελέσματα του poll στηρίξουν το οτι η υποψία μου μπορεί και να ισχύει.

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Ένας σκύλος σε μηδενική βαρύτητα



Απο που να το πιάσει κανείς αυτό το θέμα? Πρώτα άκουσα αυτό το τραγούδι. Μετά το απέκτησα. Μετά είδα το videoclip σε remix και παραδόξως σκέφτηκα τη Laika, την πρώτη σκυλίτσα στο διάστημα. Ποιός είναι αυτός ο Aders Trentemøller? Η φωνή αυτής που τραγουδάει είναι σαν της Lou Rhodes από τους Lamb. Έψαξα και βρήκα πως τη λένε Ane Trolle (να την τσεκάρω αργότερα, σκέφτηκα). Ο Trentemøller από ό,τι είδα είναι ένας Δανός Dj που έχει πάρει αρκετά κομμάτια άλλων γνωστών σκανδιναβών (μα, τι γίνεται με αυτούς του Βόρειους? κάνουν καταπληκτικές δουλειές!) και έχει κάνει αξιόλογα remixes. Έβγαλε και ένα cd με τον τίτλο "The Last Resort" (από εκεί είναι το "moan", αλλά σε instrumental έκδοση) και ένα ακόμα διπλό "The Trentemøller Chronicles" με τα remixes.

Το τραγούδι "moan" στο vocal remix του, θα ήταν ένα κλασσικά ερωτικό μελό κομμάτι αν το videoclip δεν ήταν αφιερωμένο στη Laika, στο πρώτο εν ζωή πλάσμα στο διάστημα.

Το όνειρο του σκύλου? Ο σκύλος σε μηδενική βαρύτητα (εντός και εκτός εισαγωγικών) αιωρείται και θυμαται το αφεντικό του. Στην αρχή το videoclip μοιάζει να είναι κάπως αστείο, ύστερα το βλέπεις και αλλιώς. Πάντα μου άρεσαν αυτά που δεν έχουν μόνο μιά πλευρά. Ό,τι έχει μόνο μιά πλευρά δεν είναι αληθινό.

Ιστορική πληροφορία: Από τα 29 σκυλιά που έστειλε ο άνθρωπος στο διάστημα, μόνο τα 9 επέστρεψαν ζωντανά και φυσικά η Laika δεν ήταν μέσα σε αυτά...



Trentemøller Feat. Ane Trolle -Moan
Σκηνοθεσία Niels Gråbøl και Ulrik Crone






I’ve been thinking too much about you
See the sunset with no sleep at all
Constantly thinking about you
And I can’t get through this at all

I’ve been thinking too much about you
I’ve been staring at the floor
I’ve listened to all the tunes I love
but made me feel quite blue

I’ve been thinking too much about you
See the sunrise still no sleep at all
Constantly thinking about you
And my eyelids won’t close at all


--------------------------------------------------
Post my Post - Έκτακτον μουσικόν παράρτημα
--------------------------------------------------

Τελικά αυτή η Ane Trolle είναι περίεργο πλάσμα. Κάθε τραγούδι άλλο πράγμα. Το "Step up" μου πάει σε Furtado. Σε κάτι άλλο μοιάζει με Corinne Bailey Rae και ολίγη απο Winehouse. Στο "moan" είχε λίγο απο τη ζέστη και το γρέζι της Louise Rhodes.

Βρε μήπως το έχω εγώ το πρόβλημα?

χμμμ...

Ε, όχι! δεν το έχω εγώ το πρόβλημα, not this time...
Μόλις είδα με τι ασχολείται η Ane Trolle. Με τα πάντα. Κάνει μουσικό δίδυμο με την Josephine Philip (το σχήμα λέγεται JaConfetti) και τραγουδούν με ψευδώνυμα... και με μικρόφωνα, φαντάζομαι. Το είδος μουσικής είναι Visual / Comedy / Glam, βασικά είναι ένα κάπως χιουμουρτζίδικο περφορμανς θεατρικής υφής, χαριτωμένο. Να πας να τις δεις (στη Δανία) που ντύνονται και πολύχρωμα και είναι όμορφα κορίτσια, αλλά το cd δε θα το λιώσεις.
Αυτό το κορίτσι φαίνεται όλα να τα προλαβαίνει και έχει κι άλλο χρόνο. Έτσι τρέχει κι ένα προτζεκτάκι με τον Martin Siebenhaar (pato τον φωνάζουν οι φίλοι). Το μουσικό αυτό κονσόρτιουμ των δυο ατόμων λέγεται Trolle//Siebenhaar (μπορεί να προφέρεται Τργόλε//Ζίμπνγιάαρ, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος γιατί τα δανέζικα μου έχω να τα ξεσκονίσω καμιά 32 χρόνια τώρα).
Ό,τι ελεύθερη ώρα της περισσεύει την ρίχνει στο δανέζικο-δανέζικο προτζεκτ που λέγεται Balstyrko. Το στυλάκι είναι λέει Experimental / Concrete / Folk. Ένα τραγούδι βρήκα και άκουσα. Τραγουδάει αυτή και ένας βίκινγκ τύπος με μια κάπως τρομαχτική φωνή, από αυτές που θα έλεγες πως δίναν το ρυθμό στα κουπιά πάνω στα πλοία. Το πιό τρομακτικό είναι πως όση ώρα κάθομαι και γράφω, το ακούω λούπα και τελικά μου αρέσει. Να το κοιτάξω αυτό.
Λοιπόν, αυτά ήταν τα επίσημα. Να μη σας πω για τις ψιλοσυμμετοχές που κάνει.
Από που τη γνωρίσαμε? Από τον Trentemøller! Τέτοια έχει κάνει... ουουουού, πολλά!

Ε, μα είδες που δεν είχα εγώ το πρόβλημα?

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Ένας βιασμός σε ενεστώτα διαρκείας

Καμιά φορά, τα τραγούδια μπορούν να μιλήσουν καλύτερα από όλους μας. Τις προάλλες άκουσα για ακόμα μια φορά ένα από τα τραγούδια της Tracey Chapman. Ο τίτλος του “The rape of the world”. Άρχισα λοιπόν, να το μεταφράζω στο μυαλό μου λέξη προς λέξη, στα ελληνικά σαν κείμενο και μου φάνηκε τόσο συγκλονιστικό αυτό που έλεγε. Τόσο σκληρό, τόσο αυτονόητο και τόσο προφανές που τελικά δεν το βλέπουμε.

Μητέρα όλων, τόπος της γέννησης μας… Πως μπορούμε να στέκουμε αμέτοχοι και να παρακολουθούμε το βιασμό του Κόσμου? Αυτή είναι η αρχή του Τέλους, το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων, η πιο θανάσιμη αμαρτία, η μεγαλύτερη βιαιοπραγία όλων των εποχών. Είμαστε όλοι μάρτυρες του βιασμού του Κόσμου.
Την είδες απογυμνωμένη, άκουσες τις βόμβες να σκάνε κάτω από το χώμα. Ξέρεις πως ο ήλιος καίει όπως ποτέ άλλοτε. Κάποιοι υποστηρίζουν πως την ανέδειξαν σε βασίλισσα, με πόλεις από τσιμέντο και ατσάλι. Μα δεν υπάρχει δόξα, ούτε τιμή σε ό,τι απορρέει από ένα βιασμό. Το βιασμό του Κόσμου.
Την έχουν πετσοκόψει, την πέταξαν στα σκουπίδια, τη δηλητηρίασαν και τη χτύπησαν. Τη μητέρα όλων μας, το μέρος που γεννηθήκαμε… Πως μπορούμε να στέκουμε αμέτοχοι και να παρακολουθούμε το βιασμό του Κόσμου?
Αν κοιτάξεις, θα το δεις με τα μάτια σου. Αν σταθείς να ακούσεις, θα ακούσεις τους λυγμούς της. Αν νοιάζεσαι, θα σηκωθείς να καταθέσεις και να σταματήσεις το βιασμό του Κόσμου.

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Όχι άλλο κάρβουνο!




Παρακαλούμε, σταματήστε να κυκλοφορείτε αυτές τις φωτογραφίες.
Ο κόσμος σιχαίνεται την πολιτική, μην τον κάνετε να σιχαθεί και το σεξ.

Άλλο πράγμα να μη ξαναψηφίσεις και άλλο να μη ξαναγ...
Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου
καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη µου


Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Οι Δέκα Εντολές στη σύγχρονη τους απόδοση





















1

Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, η Τηλεόρασις, όστις εξήγαγόν σε εξ οίκου ευφυΐας, ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού
(Eξ. κ' 2-3).


2

Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον σέξυ ανευ καλλίφωνου τάλαντου, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω εξωτερικώ άνω και όσα εν τη κολοπετεινίτσας κάτω και όσα εν τοις συναυλίας υπό της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς, αλαλάζων το όνομα αυτοίς «Σαααααακη, Σάαααακη»
(Eξ. κ' 4-5).


3

Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω, μόνο επί πληρωμή
(Eξ. κ' 7).



4

Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου ψώνισον εις αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα δεκαοχτάωρα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω πιστωτικώ όριώ σου
(Eξ. κ' 8-10).


5

Τηλεφώνα, γάϊδαρε, εις τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης
(Eξ. κ' 12).


6

Ου φονεύσεις, εκτός ώρας κατάλληλης τινά βολεύουσειν τω Δελτίω, ότι τούτο εστί αγενές
(Eξ. κ' 13).


7

Ου μοιχεύσεις. Τουτο λέγω αστειευόμενος. Ου δίνεις σημασία
(Eξ. κ' 14).


8

Ου κλέψεις. Ανάμενε τοι υπουργοποίηση σου
(Eξ. κ' 15).


9

Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή άνευ αντίτιμου επάξιου διότι θα ποιήσεις εαυτόν και ψεύτην και μαλάκαν.
(Eξ. κ' 16).


10

Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί, ότι εσύ δύνασε να λάβεις μοντέλο νεότερο και κάλλιστο εις 48 ατόκους δόσεις δια της πιστωτικής σου κάρτας
(Eξ. κ' 17).





Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Άσκηση Τρίτη – Τηλεοπτική συνέντευξη με τον συγγραφέα ενός Best-Seller

On camera

-Σήμερα στην εκπομπή μας έχουμε τον πολυβραβευμένο συγγραφέα του best-seller «Η λίστα του σούπερ-μάρκετ». Καλησπέρα. Ευχαριστούμε που δεχθήκατε την πρόσκληση μας
-Καλησπέρα. Εγώ σας ευχαριστώ.
-Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Πότε ξεκινήσατε να γράφετε?
-Μικρός. Ήμουν πέντε-έξι χρονών νομίζω.
-Τόσο μικρός!
-Δεν ήταν και κάτι τρομερό. Από ό,τι θυμάμαι σε όλους φαινόταν πολύ φυσιολογικό.
-Η οικογένεια σας, σας στήριξε λοιπόν. Ήθελαν να γράφετε?
-Ναι, μπορείτε να το πείτε κι έτσι. Ήθελαν να γράφω και να διαβάζω.
-Πολύ σημαντικό αυτό.
-Ναι… φαντάζομαι πως ήταν.
-Παρότι γράφατε από τόσο μικρή ηλικία, τελικά το πρώτο σας βιβλίο εκδόθηκε πέρσι, αν δεν κάνω λάθος.
-Ναι, πέρσι.
-Δε σας σταμάτησε αυτό το γεγονός. Εννοώ πως δε σας αποκαρδίωσε που δεν είχατε εκδώσει μέχρι πέρσι?
-Όχι, ποτέ δε μου κακοφάνηκε.
-Πως αισθάνεστε που το βιβλίο σας έχει τόσο μεγάλη επιτυχία?
-Έκπληκτος
-(γέλια)
-(απορημένο χαμόγελο)

-Μάλιστα. Πείτε μου, γιατί γράφετε?
-Εεε…
-Αυτό είναι κάτι που το ρωτώ σε όλους τους συγγραφείς. Μια δύσκολη ερώτηση
-Γράφω για να μην ξεχνάω.
-Καταπληκτικό, καταπληκτικό… πολύ βαθιά φιλοσοφία αυτή
-Ναι, ε? Ξεχνάω εύκολα. Πρέπει να τα γράφω. Γι’ αυτό…
-και… μιλήστε μας, αν θέλετε, για το βιβλίο
-Βεβαίως. Πρόκειται για την συλλογή από τις λίστες του σουπερ-μάρκετ που είχα συμπληρώσει τα τελευταία χρόνια. Γάλα, τυρί, ζαμπόν, σαλάμι αέρος, κωλόχαρτα, μακαρόνια, σάλτσες…
-…!
-χαρτοπετσέτες, απορρυπαντικά πλυντηρίου, απορρυπαντικά για το χέρι, εκείνο το άλλο για το… να είδατε… πάλι ξεχνάω… για αυτό ακριβώς έπρεπε να τα σημειώνω. Αυτό, το.. για… κάτω
-κάτω?
-στο πάτωμα
-στο πάτωμα?
-που κάνεις… που βάζεις αυτό για να γυαλίζει
-παρκέ?
-Ναι! Αυτό! Είδατε? Καταλαβαίνετε? Σας είπα, γράφω γιατί ξεχνάω.
-…και αυτό… το… πως τελικά το εκδώσατε?
-Τυχαία. Είχα πάει στο σουπερ-μάρκετ (γέλια) και είχα μαζί μου όλες τις λίστες μου, καμιά 200ρια σελίδες. Ήμουν λοιπόν στα τυριά.
-…στα τυριά… (αποσβολωμένος)
-…ναι. (χαμόγελο)… εεε, τι έλεγα?
-Ήσασταν στα τυριά!!
-Ναι! Πράγματι, στα τυριά και από πίσω μου περίμενε και ένας κύριος να πάρει τυρί. Δε θυμάμαι τι τυρί.
-Δεν έχει και τόση σημασία μάλλον
-Ναι, δεν θυμάμαι καν αν το ξέχασα ή αν δεν το έμαθα ποτέ αυτό (πέφτει σε βαθιά σκέψη)
-Συνεχίστε σας παρακαλώ.
-Ο κύριος αυτός δούλευε σε μία εκδοτική. Με πλησίασε λοιπόν γιατί θεώρησε ότι κρατούσα χειρόγραφο βιβλίου. Εγώ του έδειξα τις σελίδες και αυτός τις κοίταξε για λίγη ώρα και μου έδωσε το τηλέφωνο του.
-Τις λίστες?
-Ε, μα για τι μιλάμε τόση ώρα? Η εκδοτική είχε σχέδια να προωθήσει τα βιβλία της στα ράφια των σούπερ-μάρκετ. Δεν υπήρχε λοιπόν ιδανικότερο βιβλίο για τον καταναλωτή από ένα βιβλίο γεμάτο με λίστες. Ο κόσμος δε θα χρειαστεί να γράψει λίστες, είναι ήδη γραμμένες. Δε θα χρειαστεί να θυμηθεί κάτι. Ακόμα και να έχει ξεχάσει τη λίστα του την ίδια, θα μπορεί να αγοράσει «τη λίστα του σουπερ-μάρκετ» από το ίδιο το σουπερ-μάρκετ!
-…
-το μόνο που χρειάζεστε είναι να θυμάστε που είναι το σούπερ-μάρκετ! Το γράφει και το εξώφυλλο!
-…(χαμόγελο απόγνωσης)
-…(ηλίθιο χαμόγελο)

-Γκουχ! Γκουχ! Σας ευχαριστούμε που ήρθατε στην εκπομπή μας!
Εμείς αγαπητοί τηλεθεατές θα κάνουμε ένα μικρό διάλλειμα για διαφημίσεις και επιστρέφουμε με τον συγγραφέα του ιστορικού μυθιστορήματος «Το μυστικό κάρο του Αρχιδούκα και η χορεύτρια που έκλεψε την πατάτα»

Off camera

Δημοσιογράφος: Που είναι ο αρχισυντάκτης αυτής της εκπομπήηηηηης??? (έξαλλος ψάχνει στα πλατό)

Αρχισυντάκτης: Δεν πάω πουθενά, του έχω πει χιλιάδες φορές, πρώτα να τα διαβάζει και μετά να τα παρουσιάζει. Το βλήμα!

Άσκηση Δεύτερη – Συνέντευξη με ένα πρότυπο

-Σκέφτεστε το Θάνατο?
-Όχι! Αυτός? (με ανήσυχο ύφος)
-Δηλαδή σας φοβίζει…
-Όχι, δε μπορώ να πω ακριβώς πως με φοβίζει…
-Αλήθεια?
-Ναι. Δε ξέρω γιατί, αλλά έχω την αίσθηση πως είναι το τελευταίο πράγμα που θα μου συμβεί...
-Τι σας φοβίζει στ’ αλήθεια?
-…η διάρκεια αυτής της συνέντευξης…
-Ω, είστε πολύ πνευματώδης, είναι γνωστό, αλλά το κοινό θέλει να μάθει...
-Τις φοβίες μου?
-Είστε διάσημος, είστε πρότυπο!
-Να, κάτι τέτοια είναι που με φοβίζουν.
-Α! μα είστε εξαίρετος, εξαίρετος (γελώντας τεχνητά)
-Αλήθεια?
-Μα βέβαια! Είναι προφανές.
-…και καραφλός είμαι, αλλά δε λέτε «Είστε καραφλός, είστε καραφλός», που είναι και προφανέστερο!
-Σταματήστε! Δεν αντέχω άλλο.
-Ομολογώ πως είναι αμοιβαίο…

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Μυστική πόρτα

Υπάρχει ένα σημείο
μια πόρτα μυστική
που ξέρει να κρατά
το χρόνο μακριά μας

απλώνει σαν τον ψίθυρο τα μάγια
και ο,τι μας περιβάλλει σβήνει

Υπάρχει μια πόρτα μυστική
δεξιά, εκεί στην άκρη των χειλιών σου

κάθε φορά
που μέσα της περνάω
σχήμα αλλάζω
γίνομαι κάτι που ταιριάζει
μονάχα στη δική σου αγκαλιά

τα χέρια μου
στο δέρμα σου ανήκουν
αγγίζουν, λύνουν τα σχοινιά
και το ταξίδι ξεκινά

Μια θάλασσα από μέσα μας
στο πάτωμα ξεχύνεται
το σώμα διάφανο κύμα γίνεται
ακούω την ανάσα, την καρδιά σου
κλείνω τα μάτια
και βουλιάζω

όταν τα μάτια ανοίγω
και εσένα κοιτάω
θέλω να ρίξω τα πανιά
πίσω να μη γυρίσουμε

να μείνουμε εκεί

εγώ έτσι να σε κρατάω
κι εσύ να μου χαμογελάς

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

What the doctor said



Μόλις επέστρεψα από τον δόκτωρ Δρακατώρ. Έπαθα, λέει, ένα ελαφρύ διάστρεμμα αισιοδοξίας. Μου είπε να σταματήσω να την πατάω για λίγο καιρό. Έτσι σιγά-σιγά θα επανέλθει και θα σταματήσει και η ενόχληση.


Όμως… ποιος τους ακούει τους γιατρούς?

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Gloriously crush in colors

(φωτο: αλεπουδα)

Το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης τυχαίας συνάντησης

Θα ξαναβρεθούμε τυχαία, σε ένα σαλόνι κάποιου που μας κάλεσε χωρίς να ξέρει, πόσο επίπονα ευχάριστο είναι που βρισκόμαστε ξανά. Δε θα ακούω τις φωνές, μονάχα το αίμα που κυλάει στο λαιμό σου. Θα ζω το χρόνο, όπως το ψάρι τα δευτερόλεπτα πριν το πετάξουν πάλι στο νερό. Αιώνες. Θα ξέρω πως με κοιτάς ακόμα κι όταν δε με κοιτάς. Θα πρέπει να προβάρουμε τον ρόλο. Που είχε μείνει η παράσταση, σε ποια σκηνή, σε ποιο στόμα πάγωσαν οι λέξεις; Υπάρχουν λόγια; Δε θυμάμαι. Έχω ξεχάσει και να μιλάω μαζί σου. Μόνο στο μυαλό φτιάχνω τις καλύτερες συζητήσεις. Κρίμα που πήγαν τόσες σκέψεις χαμένες. Και τόσος χρόνος, τόσος χρόνος. Ίσως μαζέψω δυνάμεις για να τραβήξω τις βαριές αλυσίδες, απ’ το βυθό μου μια-δυό λέξεις.
Ποτέ δε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για μας. Ούτε και τότε, αυτό είναι το σίγουρο