Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Η φωτογραφία

Άνοιξα τη φωτογραφία. Όταν την ανοίγεις σε πιάνει κάτι, δεν ξέρεις τι. Στην αρχή νομίζεις οτι είναι η στάση του πυροσβέστη που κοιτάει προς τα κάτω. Στάση θλιμμένη, δεν είναι αυτό ομως. Απλά κοιτάει κάτι. Μετά σκέφτεσαι πως ειναι η δραματική γωνία απο πάνω και κάπως διαγωνια. Το ματι μελετάει τις λεπτομέρειες, γλιστραει στον τοίχο που έχει μαυρίσει. Πολλή κάπνα σκέφτεσαι. Μαυρίλα που βγάζουν τα χαρτιά, τα πλαστικά, όλα τα ασήμαντα αντικείμενα που πλαισιώνουν τη ζωή ενος γραφείου. Κι όπως κοιτάς και ξεχνιέσαι, ξαφνικά το μάτι κολλάει στα εκρου γοβάκια που εξέχουν απο τα κάγκελα του διπλανού μπαλκονιού. Μοιαζουν να ειναι μόνα τους, μα τα φοράνε δυο πόδια μαυρισμένα απο την κάπνα. Υστερα προσέχεις το κόκκινο φορεμα να διακρίνεται αναμεσα απο τις σιδερένιες γοργόνες που διακοσμούν τα κάγκελα αυτου του θανάτου. Για μια στιγμη δεν μπορεις να πιστεψεις πως βλέπεις έναν άνθρωπο νεκρό. Ισως να ξαπλωσε για να ξαποστάσει, να βρει την ανάσα της, αλλα σύντομα παραδέχεσαι την αλήθεια, οτι αυτή η γυναίκα δεν θα πάρει άλλη ανάσα. Στέκει μαζεμένη σε εμβρυακή στάση, όπως οι τελευταίοι κάτοικοι της Πομπήιας, ανέπαφη και ακίνητη, τόσο νεκρή όσο ζωντανή. Κολλάω στα γοβάκια, την σκέφτομαι να τα φοράει το πρωϊ, ανέμελα, χωρίς να ξέρει τίποτα. Αναρωτιεμαι αν της αρέσανε ή αν τα αγόρασε έτσι γιατι τα βρήκε σε ευκαιρία, περπατώντας στα μαγαζιά με κάποια φίλη της. Αναρωτιέμαι αν κάποια στιγμή περπατώντας στην Αθήνα, διασταυρώθηκε με αυτόν που έβαλε φωτιά στην τράπεζα, αν της χαμογέλασε κι αν έκανε στην άκρη να περάσει.
Αναρωτιέμαι...





5 σχόλια:

Sulpice είπε...

Και αυτή η μαυρίλα έχει περάσει στη ψυχή μας. Δεν υπάρχουν λόγια για όλα αυτά. Πραγματικά... Μόνο ας ελπίσουμε να μην σταθεί αφορμή (που για μένα θα σταθεί) για να ξυπνήσουν μίση μέσα μας έτσι ώστε να αλληλοφαγωθούμε. :(

alepouda είπε...

Μολις ειδα το βιντεο που δειχνει πως στεκοντουσαν οι υπάλληλοι στο μπαλκονι ενω η φωτια ειχε ξεκινήσει. Το κτιριο λαμπάδιασε σε ενα λεπτο. Ο κοσμος κάτω κοντοστάθηκε λιγο αλλα δεν αντεδρασε δυναμικα. Υστερα πήραν τηλέφωνο την Πυροσβεστική. Σαν να ξυπνήσαν τελικά και καταλάβανε οτι δεν βλέπουνε τηλεόραση.

Ελπίζω να ξυπνήσει ο κόσμος, να κάνει κατι για να προλάβουμε να σωθούμε απο τις αναθυμιασεις αυτού του ψέματος που επιασε φωτιά.

Sulpice είπε...

Μακάρι αλλά χρειάζεται ακόμα πολύ δρόμος ακόμα. Δυστυχώς. Την είδηση την άκουσα για πρώτη φορά από ξένο ραδιοφωνικό σταθμό και κοκκάλωσα. Σήμερα στη δουλειά, όταν το ανέφερα το γεγονός και μίλησα και γω για διάφορα ψέμματα και κάποιες προκλητικές στάσεις (βλ. έφοδο σε κτίριο στη Ζαίμη σχεδόν αμέσως μετά)με κοιτούσαν καλά καλά και ουδέν σχόλιο.
Και να μη μιλήσω για τα σχόλια αναγνωστών που υπάρχουν σε κάποιες ξένες εφημερίδες...
Τις καλησπέρες μου...

Ανώνυμος είπε...

Αν θέλετε, στο http://www.gopetition.com/online/36021.html μαζεύονται υπογραφές για την άρση της βουλευτικής ασυλίας. Αποδέκτης θα είναι ο Πρόεδρος τη Δημοκρατίας. Υπογράψτε και εσείς,ενημερώστε και εσείς όπως μπορείτε, με blog, e-mail! Τώρα είναι η ώρα της δράσης!

god_saved_the_bike είπε...

Με γαμησες.
Με εχει παρει απο κατω εδω και μερες το συγκεκριμενο γεγονος,αλλα η περιγραφη σου ηταν το αποκορυφωμα.

Λαθος ευθυνες,λαθος στιγμη,λαθος αφορμες,πολλα επιπεδα ευθυνων,μεμονωμενα ατομα,
πολυς θυμος,απο σημερα με τις αποκαλυψεις με τις εναλλακτικες εναντι του ΔΝΤ,ΑΚΟΜΗ περισσοτερη οργη.

Ποιος μας μαζευει.
Παντως οχι η αστυνομια.

Παιδια,στους δρομους...

Και κλειστε τις τηλεορασεις.