Στο δημοτικό, μας ειχαν βάλει σαν θεμα έκθεσης "Η αποταμίευση". Επρεπε εμείς μικρά παιδιά να επιχειρηματολογήσουμε για το λόγο για τον οποίο πρέπει να βάζουμε τα λεφτά μας στην τράπεζα. Μάσαγα το μολύβι και σκεφτόμουν. Έγραψα οτι τα βάζουμε στην τραπεζα για να μη μας τα κλέψουν.
Ειναι αστείο, τραγικά αστείο, οτι μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα οτι οι τράπεζες πιο πολύ απο τον καθένα αρέσκονται στο να κλέβουν. Φυσικα δεν έρχονται με το πιστόλι, πηγαίνεις εσύ και στήνεσαι στην ουρά για να τα δώσεις, παρακαλάς για ενα δάνειο και αυτοι σε ζυγίζουν. "Πόσο κρέας να αφήνει ετούτος? Ισχνό τον βλέπω".
Περπατούσα στην Αδριανού ένα Σάββατο μεσημέρι και είδα κόσμο μαζεμένο. Πλησιάζοντας είδα έναν άντρα να έχει τρια τραπουλόχαρτα πάνω σε ένα αυτοσχέδιο τραπέζι απο χαρτόκουτο. Παπατζής! σκέφτηκα. Χαμογέλασα γιατι οι παπατζήδες έρχονται απο μια άλλη εποχή. Την κινηματογραφική εποχή με τις λατέρνες και την Βλαχοπουλου στην "Χαρτοπαίχτρα" να παιζει 'εδω παπάς εκει παπάς' πίσω απο τα κάγκελα. Υπήρχαν κορόιδα που παίζανε με τον παπατζή, υπήρχαν και οι κλασικοί αβανταδόροι που τώρα που ειχε τσιμπήσει το ψάρι, κράταγαν τσίλιες. Συνέχισα να περπατάω, δεν προλαβα να απομακρυνθώ πολύ και ακουσα φασαρία και ποδοβολητά πίσω μου. Ο παπατζής είχε μαζέψει το χαρτόκουτο και έτρεχε. Τον είδα να χάνεται σε ένα στενό.
Οι τράπεζες και οι παπατζήδες σε κλεβουν με τεχνική... και για να ειμαι και απόλυτα δίκαια ισως να μην στα κλέβουν, ίσως να τα κερδίζουν με την αξία τους.
Μεγάλωσα με την εντύπωση οτι η τράπεζα ειναι κρατικός θεσμός, κάτι σαν το σχολείο, τα νοσοκομεία, κάτι εγγυημένο και καλό για τον πολίτη. Μου πήρε πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσω οτι η τράπεζα ειναι μια ιδιωτική επιχείρηση με μόνο σκοπό το κέρδος. Η τράπεζα εχει πολλούς αβανταδόρους αλλα δεν έχει κανέναν να την κυνηγάει. Ετσι το μαγαζάκι δεν χρειάζεται να ειναι απο χαρτόκουτο αλλα είναι πολυτελές κατάστημα με τζαμαρία, πόρτα ασφαλείας και κάμερες.
Το μεγαλύτερο κορόιδο των τραπεζικών και μεγαλο-οικονομικών παπατζήδων είμαστε εμείς. Οι πολιτικοι και τα κρατικα στελέχη ειναι οι αβανταδόροι. Η μεγαλύτερη ανοιχτή παρτιδα "εδω παπάς εκει παπάς, ΠΟΥ ειναι ο παπάς?" παίχτηκε στο Χρηματιστήριο. Εκατοντάδες χιλιάδες κορόιδα νομίσανε οτι θα πιάσουνε κορόιδο τον παπατζή. Φυσικά ακόμα ψάχνουν τον παπά και τα χρήματα τους που πετάξανε μακριά απο τον έμορφο τουτο τόπο.
Και μιας που είπα έμορφος τόπος, ας έρθω και στη μεγαλύτερη κλειστή παρτίδα "εδώ παπας, εκει παπάς" που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτη τη στιγμή, το κράτος παίζει - στο όνομα μας - το παρόν και το μέλλον μας, απέναντι στους μεγαλύτερους παπατζήδες του σύμπαντος. 'Ενα κράτος που απο γεννησιμιού του έδειξε μεγάλη ροπή στη χαρτοπαιξία έχει μπλέξει σε ένα αέναο παιχνίδι χρεών προς τους μεγαλύτερους παίκτες.
Αχρηστες γνώσεις για τον έλληνα πολίτη:
Η Ελλάδα είναι ο 5ος μεγαλύτερος αγοραστής οπλικών συστημάτων στον κόσμο (και ο 1ος στην Ευρώπη)
Στην Ελλάδα των 10.000.000 ανθρώπων αντιστοιχεί το 4% των συνολικών πολεμικών προμηθειών ενος πλανήτη που έχει 6.97 δις πληθυσμο
Όταν μια χώρα σε καιρό ειρήνης φέρεται να χρειάζεται τόσα πολλά οπλικά συστήματα, κάτι δεν πάει καλά. Η απάντηση είναι: Προφανώς εμείς.
Μια καλή ερώτηση ειναι: Γιατι ενώ η Γερμανία μας πιέζει να γινουν και αλλες περικοπές και μειωση εξόδων, την ίδια στιγμή μας κάνει επείγουσα σύσταση να αγοράσουμε τα Eurofighters της?
Η Γερμανία ειναι η 3η χώρα παγκοσμίως σε παραγωγή οπλικών συστημάτων, ευτυχώς που δεν είναι σε παραγωγή διακοσμητικών νάνων για τον κήπο γιατι θα είχαμε τόσους που δεν θα ξέραμε που να τους βάλουμε. Ιδέες βέβαια τώρα που το σκέφτομαι υπάρχουν.
Το 4,3% του ΑΕΠ μας λοιπόν πάει στην αγορά οπλικών συστημάτων και διακοσμητικών νάνων για τον κήπο.
Η εύλογη ερώτηση ειναι, μα καλά, εν μέσω οικονομικής κρίσης ψωνίζουμε σκευος για φοντυ? Θυμαστε κάτι διαφημίσεις που λέγανε πάρε το σκεύος για φοντύ σημερα και ξεκίνα να το πληρωνεις σε 4 χρόνια? Ε, άρχισε η δόση, Θεοδόση.
Και τώρα που είπα Θεοδόση, θυμήθηκα τον φιλέλληνα Σαρκοζί που όταν πήγε ο Παπανδρέου στη Γαλλία τις προάλλες, μετά απο το 'μπονζούρ Ζωρζ' του είπε 'θελω να αγοράσεις 6 φρεγάτες, 15 ελικόπτερα και 40 μαχητικά αεροσκάφη τύπου Rafale, πώς πάει η λιτότητα μον αμι?
Οι γαλλο-γερμανοί ειναι φίλοι μας, οι γαλλο-γερμανοί είναι φίλοι μας, παραμιλούσε ο πρωθυπουργός στο αεροπλάνο καθως επέστρεφε.
Νομίζω πως οι γερμανοί εχουν εκνευριστει μαζι μας γιατι εχουν ξεκωλωθεί να μας λαδώνουν και η δουλειά δεν προχωράει όπως θέλουνε. Πρέπει να φορολογηθούμε σωστά σαν δουλοπάροικοι για να πάρουν τα λεφτουδάκια τους. Οταν λέω για λάδωμα δεν μιλάω για την Siemens, ουτε για την ΜΑΝ, ουτε για την Daimler αλλα για την Ferrostall που επέμενε να μας φτιάξει 4 υποβρύχια (τζαμπα πράγμα, 1,8δις). Σκορπίσανε τόσα λεφτά απο εδώ και απο εκει σε ενδιαμεσους με καίριες θέσεις. Πάω στοιχημα οτι δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι πλουτισαν, στο κάτω κάτω η δουλειά μας ειναι απλά να πληρώνουμε.
Κλείνω, με ένα σύντομο μηνυμα προς τον πρωθυπουργο:
Κοιτα με στα μάτια Γιώργο, καταλαβαίνεις οτι καταλαβαίνω. Παράτα τον τζόγο, θα μας βγαλουν στο παζάρι με χαλκά στη μύτη οι κερδοσκόποι. Βρε, θα πάω στην Ισλανδία και θα τρώω ρέγγες για πρωινο, μα στο λέω σοβαρά δεν θα πληρωσω εγω τα σπασμένα των αλλων. Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου