Άτιτλος ωκεανός

Ενα φιλί μας χώρισε στα δύο
κι υστερα χύθηκε στη μέση ωκεανός
ουτε μισό δεν ειπαμε αντιο
μην τύχει και τ’ακουσει ο ουρανός

Ησυχα έφυγες μην παρει ειδηση, ο διαχειριστής, των ανθρώπων τις πιο βαθιές επιθυμίες. Πριν ξυπνήσει και τραβήξει ασπλαχνος της μοιρας τα σχοινιά μεχρι να σπάσουν, έτσι όπως σπάνε των καραβιών οι κάβοι κι απο θηρία γίνονται χάρτινα παιχνίδια στα κύματα. Απο χαρτί φτιαγμένες οι προσδοκίες και τα όνειρα, απο χαρτί και αυτό το φεγγάρι που σπρώχνω κάθε βράδυ για να’ρθει να σε βρει. Καθώς ισιώνει ο ηλιος τις τσαλακωμένες του ακτίνες πάνω απο το κεφάλι μου, εσυ κατεβάζεις το φεγγάρι, το διαβάζεις, το διπλώνεις και το βάζεις στην τσέπη σου. Υστερα στελνεις ενα φιλί και με βάζεις γλυκά για ύπνο.