Ποδηλατόδρομοι στην Αθήνα!

Επιτέλους η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει στη δημιουργια ποδηλατοδρομων. Οι ποδηλάτες θα μπορουν απο εδώ και πέρα να χρησιμοποιουν τα καλώδια των τρόλλευ (πληρώνοντας βέβαια και το 1 ευρώ του εισιτηρίου) και να ποδηλατούν στο κέντρο της Αθήνας.

Σε δευτερη φάση το σχέδιο θα επεκταθεί και στα καλώδια της ΔΕΗ καθώς και στα σύρματα της μπουγάδας (για τους προαστιακούς ποδηλατοδρομους που προβλέπονται για το έτος 2525)

Barco Negro

Μαρίζα... (dos rein nunes)

δεν την ήξερα

αλλά πολλά δεν ξέρω

και χαίρομαι όταν τα μαθαίνω

info about mariza (wiki)

official website >>>

Punk is not ded and Iran is not free

Περσέπολις, εκλογές και νοθεία

16 Ιουνίου AdnKronos >>
Η Μαρζάν Σατραπί – η γνωστή δημιουργός του Περσέπολις - και ο Μοσέν Μακχμαλμπάφ παρέδωσαν ένα έγγραφο στους ευρωβουλευτές των πρασίνων, συμφωνα με το οποίο ο ηττημένος των Ιρανικών εκλογών Χουσεϊν Μουσαβί συγκέντρωσε πάνω από 19 εκατ. ψήφους. Το έγγραφο αυτό φέρεται πως προήλθε από την επίσημη επιτροπή εκλογών του Ιραν. Σύμφωνα λοιπον με αυτό, πρώτος σε ψήφους βγηκε ο Μουσαβί, δεύτερος ο Καρουμπι (13,3 εκατ. ψήφοι) και τρίτος ο σημερινός πρόεδρος Αχμαντινετζάντ (5,49 εκατ. ψήφοι)
Ο Αχμαντινετζάντ συγκέντρωσε μόλις το 12% των ψήφων και όχι το 65% όπως ισχυρίζονται οι Αρχές, δήλωσε η Μαριάν Σατραπί.
Ο Μακχμαλμπάφ που εκτος από κινηματογραφιστής είναι αυτή τη στιγμή και εκπρόσωπος του Μουσαβί στο εξωτερικό, δήλωσε πως «η ανακήρυξη του Αχμαντινετζαντ ως νικητη των εκλογών είναι πραξικόπημα» και κάλεσε την διεθνη κοινότητα να μην τον αναγνωρίσει ως επίσημα εκλεγμένο πρόεδρο. Όπως μας μεταφέρει ο Μακχμαλμπάφ, ο Μουσαβί ενημερώθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών ότι έχασε τις εκλογές και διατάχθηκε να ετοιμάσει λόγο. Λίγα λεπτά αργότερα ένας στρατηγός μπήκε στο γραφείο του και του είπε ότι «δεν θα επιτρέψουν μια πράσινη επανάσταση» (πράσινο είναι το χρώμα του κόμματος του Μουσαβί). Αμέσως μετά η κρατική τηλεόραση ανακήρυξε τον Αχμαντινετζαντ ως νικητή με 65% ποσοστό επί των συνολικών ψήφων.
«Αν κάποιος αναρωτιέται κατά πόσο ο Ιρανικός λαός είναι έτοιμος για Δημοκρατία, η απάντηση είναι ‘ναι’ και αυτό αποδεικνύεται από την ψηφοφορία, όμως έγινε καταλήστευση των ψήφων και αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε την διεθνή υποστήριξη»

Στην Τεχεράνη παρόλο τους 17 νεκρούς και τους εκατοντάδες συλληφθέντες ετοιμάζεται και άλλη διαδήλωση για σήμερα το απόγευμα. Την ίδια στιγμή η Ιρανική κυβέρνηση συνεχίζει να δείχνει το σκληρό της πρόσωπο εντός και εκτός των συνόρων. Η λογοκρισία που επιβάλλεται στην χώρα δεν εμπόδισε τη διάδοση του βίντεο που δείχνει τη νεαρή Ιρανή να ξεψυχά στο δρόμο από τη σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή.

To ταξίδι ενός βιντεο-ντοκουμέντου
22 Ιουνιου, New York Times >>

Είναι ενδεικτικό της κατάστασης να δούμε πώς τελικά φυγαδεύτηκε και αναρτήθηκε το συγκεκριμένο video.
O ανθρωπος που τραβηξε το 40 δευτερολέπτων βίντεο γνώριζε πως κινδυνεύει αυτος και η οικογένεια του σε περίπτωση που θα αποκαλυφθεί η ταυτότητα του. Γνώριζε επίσης πως η κυβέρνηση έχει μπλοκάρει sites όπως το youtube και το facebook. Ετσι αποφάσισε να στείλει με μέηλ το 2mb βιντεο σε έναν φίλο του. Αυτός αμέσως το προώθησε στην Φωνή της Αμερικής, στη εφημερίδα The Guardian στο Λονδίνο και σε πέντε φίλους που είχε στην Ευρώπη και ήταν online εκείνη τη στιγμή. Το συνόδευε με το μηνυμα «Παρακαλώ, κάντε το γνωστό στον κόσμο». Στο facebook αναρτήθηκε από έναν από τους φίλους, έναν εκπατρισμένο ιρανο που μένει στην Ολλανδία.
Σχεδόν στιγμιαία, πολλα αντίγραφα του βίντεο αναρτηθηκαν στο youtube, μαζί με ένα ακόμα βίντεο ενός αλλου αυτόπτη μάρτυρα. Παρόλη την προσπάθεια του Ιρανικού κράτους να εμποδίσει την κάλυψη των ταραχών από τα ΜΜΕ, μέσα σε λίγες ώρες τα στιγμιότυπα με την δολοφονηθείσα Ιρανή μεταδίδονταν στο CNN, μετατρέποντας της σε μάρτυρα του αγώνα των Ιρανών διαδηλωτών.

Η λογοκρισία στον κόσμο
Η εποχή που τα ολοκληρωτικά καθεστώτα απέκλειαν την διάδοση των εγκλημάτων τους απλά κόβοντας τα τηλεφωνήματα εξωτερικού και την είσοδο /έξοδο των ξένων, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα η λογοκρισία έχει πολλή και δύσκολη δουλειά απέναντι στα κινητά με βίντεο, με mms, με twitter ή απλά με sms. Φυσικά το μεγαλύτερο όπλο απέναντι στη λογοκρισία είναι το ιντερνετ και παρόλο που είναι δυνατό να το «περιφράξεις» είναι αντίστοιχα δυνατό να παρακάμψεις τον «φράκτη» της λογοκρισίας.
Σύμφωνα με μελέτες σχετικά με την κρατική λογοκρισία του ίντερνετ, περίπου 35 χώρες αυτή τη στιγμή ελέγχουν και παρεμποδίζουν την ελεύθερη χρήση του ίντερνετ από τους πολίτες τους. Η Κίνα, η Κούβα και το Ουζμπεκιστάν είναι από τους μεγαλύτερους λογοκριτές του ίντερνετ. Μέσα στις πρώτες θέσεις βρίσκεται και το Ιράν.
Ο κρατικός έλεγχος των επικοινωνιών είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Για παράδειγμα, τα sms χρησιμοποιήθηκαν στην Ουκρανία το 2004 για συλλογή ψήφων και το 2006 στην Λευκορωσία για εκφοβισμό των ακτιβιστών (!). Όταν το κράτος της Μιανμάρ προσπάθησε να φιμώσει τους διαδηλωτές το 2007, «κατέβασε τον διακόπτη» του ιντερνετ εντελώς για 6 βδομάδες.

Η λογοκρισία στο Ιράν σήμερα
Στο Ιραν η παρεμβολή του κράτους στο ίντερνετ είναι πιο σοφιστικέ και σαφώς πιο πονηρή. Οι περιορισμοί στην πρόσβαση αυξάνονται σιγά-σιγά ενώ παράλληλα εξαπλώνονται κατασκοπευτικά λογισμικά που εντοπίζουν τους αντιφρονούντες. Μέχρι και αυτή τη στιγμή οι ιρανοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν –μέχρι ένα βαθμό- το twitter, στέλνοντας μηνύματα και βίντεο. Εξαιτίας της αποφασιστικότητας αρκετών χρηστών, εκατοντάδες στιγμιότυπα από την Τεχεράνη ξεγλιστρούν από την λογοκρισία και φτάνουν στον έξω κόσμο. Την ίδια στιγμή το κράτος κάνει συλλήψεις όχι μόνο ένα διαδώσεις εικόνες, αλλα ακόμα και αν απλά τραβήξεις κάτι με τη μηχανή σου.
Την ημέρα των εκλογών στο Ιράν διακόπηκε η επικοινωνία μέσω sms, την επόμενη μέρα – ο ελεγχόμενος από το κράτος – πάροχος του ίντερνετ έκλεισε το ίντερνετ εντελώς για μια ωρα. Δυο μέρες μετά και ο κόσμος συνέχιζε να μην έχει κανονική πρόσβαση.

Οι εξελίξεις στο Ιραν μεσα στα τελευταια λεπτά
Αρκετοί ιρανοί αυτή τη στιγμή παρακάμπτουν το μπλοκάρισμα χρησιμοποιώντας proxy servers και στέλνουν στον υπόλοιπο κόσμο εικόνες.
Όπως δείχνουν τα πράγματα η απογευματινή διαδήλωση ήταν πολυ βίαια και πιθανότατα να προστέθηκαν και άλλοι νεκροί στον απολογισμό. Όση ώρα γράφω νέα αιματηρά στιγμιότυπα έχουν κυκλοφορήσει σαν αστραπή στο δίκτυο >>

Αν θέλετε να διαβάσετε και μια σοβαρότερη ανάλυση για το Ιραν

κάντε κλικ εδώ

Εκπληκτικές φωτογραφιες απο τις διαδηλώσεις στο Ιραν, εδω

Ο αντιτάξιμος αντίχειρας στον ανθρώπινο πολιτισμό

Το κλείσιμο μιας επιχειρηματικής παρουσίας και το επικό κινηματογραφικό φιναλε που σπάει τα ταμεία.

Κολοσσαίο:

O καίσαρας και η γυναικα του στέκονται όρθιοι στις κερκίδες. Το πλάνο κλειδώνει στην ηρωϊδα. Αυτή φοράει ένα ατσαλάκωτο λευκό συνολάκι, απλό σαν κι αυτη, την γόβα την ασορτί και το μαλλί το πομπέ-τρομπέ. Έχει βαφτεί με προϊόντα της μοναδικής σειράς από παστή σαρδέλα καλλονής που εισάγεται στη Ρώμη ειδικά για αυτήν.

Η ηρωϊδα σηκώνει το χέρι και χαιρετάει το κοινό. Τα χείλη γυαλιστερά από το ιχθυέλαιο και το χαμόγελο επώδυνα αστραφτερό. Το χέρι αιωρείται σε έναν αυτοκρατορικό χαιρετισμό και ύστερα αργά ο καρπός περιστρέφεται, ο αντίχειρας εκτείνεται προς τα κάτω και 450 υπάλληλοι ρευστοποιούνται μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού.

Καλοκαίρι στην αλάνα

Αλεξανδρούπολη
Καλοκαίρι και περπατάω με βήμα γρήγορο μέσα στο απομεσήμερο για να φτάσω στο μακρινό ψιλικατζίδικο που μένει ανοιχτό τέτοια ώρα. Ο κόσμος κοιμάται, ο κόσμος κοιμάται, το βάζω στο replay και παίζει μέσα στο μυαλό μου, πότε να το λέει σαν μάλωμα η μάνα μου και πότε σαν φυσική διαπίστωση. Οι κουρτίνες χορεύουν στην παραμικρή αύρα και κρυφοβγαίνουν από τα ανοιχτά παράθυρα. Μέσα κοιμούνται τον ημιεπίσημο μεσημεριανό τους ύπνο πάνω σε μπαουλοντίβανα στην κουζίνα και στα δροσερά πίσω δωμάτια. Κάποιος στριφογυρίζει στο μαξιλάρι του όταν ακούει τα φλάπα-φλούπα από τα πλαστικά γαλάζια πέδιλα. Το πόδι ιδρώνει και γλιστραει μέσα στο παπούτσι. Πώς σκεφτήκαν να κάνουν πλαστικό παπούτσι για το καλοκαίρι? Από τα κενά περνάει η σκόνη και ζωγραφίζει με βρομιά τριγωνακια σαν σεμεδάκι στα πόδια μου. Στο ψιλικατζίδικο χώνομαι μέχρι την μέση του ψυγείου για να βρω τη γρανίτα πορτοκάλι στην τρίγωνη συσκευασία. Δεν είναι ο,τι καλύτερο αλλα είναι αυτό που αντεχει το χαρτζιλίκι μου. Το απολαμβάνω με την ιεροτελεστία που αρμόζει σε γκουρμέ επιδόρπιο. Τίποτα δεν μπορει να σταματήσει αυτή την υπέροχη τρισδιάστατη φαντασία των παιδιών.

Στις πέντε ραντεβού στην μικρη πλατεία για ανταλλαγή μικυ-μάους. Το καλοκαίρι η ανταλλαγή παίρνει διαστάσεις μανιάς μια που έχω όλο το χρόνο να τα διαβάσω και πάντα ξεμένω.

Θεσσαλονίκη

Το καλοκαίρι μυρίζει λαδερά και γεμιστά και καρπούζι στο ψυγείο. Αρωμα απο αντιλιακό και πικρό λάστιχο απο την υποβρύχια μάσκα. Καλοκαίρι με χρώματα πορτοκαλιά και κίτρινα στις μπλούζες με τις ντίσκο στάμπες και τα σατέν κόκκινα σορτσάκια. Ώρες να χαζεύω το μωσαϊκό και να φαντάζομαι τις πέτρες να φτιαχνουν σχήματα.

Ραντεβού για παιχνίδι στους δρόμους και τις αλάνες. Σκαρφάλωμα πάνω σε μαντρα απο τσιμεντόλιθους. Δείχνουμε τις καινούργιες γρατζουνιές που κερδίσαμε στο χθεσινοβραδυνό παιχνίδι. Κοιτάμε τα τραύματα σαν στρατιώτες που ελπίζουν σε παράσημα ανδρείας ή έστω σε παράσημα βλακείας. Τα αγοράκια κρυφά μέσα τους εύχονται να τους μείνουν ουλές, αλλά αγνοούν όλες οι ουλές θα πνιγούν σε μια ζούγκλα τρίχας που έπεται μόλις στρίψουν τη γωνία της εφηβείας τους.

Τα κοριτσάκια παίζουν λάστιχο και οι πρωταθλήτριες τινάζουν το πόδι τους σε ύψος που θα ζήλευαν και οι καρατέκα στις βιντεοκασέτες. Εγώ που δεν χαίρω - από μικρό παιδί - τέτοιας ευλυγισίας προτιμώ να χρησιμοποιώ το λάστιχο για να παίζω το ζιγκ-ζαγκ-ζονγκ. Φαντάζομαι ότι το μπλεγμένο λάστιχο - που πρέπει μέσα του να ελιχθω - είναι λέήζερ-συναργερμός που προστατεύει ένα πράσινο σμαράγδι ή μήπως ένα μωβ? Ειμαι ακόμα και σήμερα άσχετη στα σπάνια και ακριβά πετράδια.
Τελείως απρόσμενα δέχομαι πρόσκληση για τσάι. Αυτό στον κόσμο των παιδιών –θηλυκου γένους – σημαίνει εως και κοινωνική άνοδο. Απορώ με την πρόκληση γιατί δεν ανήκω στην θρησκευτική σέχτα αυτών που παίζουν λάστιχο. Ίσως να φαντάζει εξωτικό το ότι έρχομαι από άλλη πόλη, ίσως να βαρέθηκαν η μία την άλλη και θέλουν νέο αίμα. Το τσάι ήταν νεροκακάο σερβιρισμένο σε αμφίβολης καθαριότητας παιδικό σετ τσαγιού.
-Ποιοι σου αρέσουν οι A-ha ή οι Duran-Duran? με ρωτάει η οικοδεσποινα.
-Κανείς…
-Δεν μπορει να μην σου αρεσει πιο πολύ καποιος από τους δυο…
Η ερώτηση δείχνει να αποτελεί περισσότερο ένα είδος μύησης παρά άνοιγμα συζήτησης γιατι τελικά η κουβέντα θα καταλήξει αντι για την μουσική στα μαλλιά τους. Απάντησα ότι προτιμώ ένα από τα δύο, στην τύχη. Κάποιες χάρηκαν, κάποιες διαφώνησαν μαζί μου. Δεν είχα επιχείρημα ούτε για τις μεν ούτε για τις δε. Βαρέθηκα θανάσιμα εκείνο το απόγευμα. Εδωσα στο νεροκακάο άλλη μια ευκαιρία, σε ένα άλλο σπίτι, μα τελικά το πήρα απόφαση και επέστρεψα μόνιμα στην αλάνα…

H ανθρώπινη φύση του κακού

-Προτιμώ να μην θυμάμαι, να ξεχνώ και να συγχωρώ. Τους άλλους τους συγχωρώ καμιά φορά, εμένα με συγχωρώ πάντα. Δεν είναι θέμα μεροληψίας, είναι θέμα επιβίωσης. Εμένα βλέπεις δεν μπορώ να με ξεφορτωθώ άρα πρέπει να με δικαιολογήσω και να με συγχωρέσω.

"Δεν το περίμενα", "Ηταν μια στιγμή απροσεξίας", "Δεν ήθελα να σε πληγώσω", "Συμβαίνουν αυτά", "Αν δεν το έκανα εγώ θα το έκανε κάποιος άλλος", "Δεν φταιω εγώ". Ξέρεις, δεν πιστεύω ότι είμαι κακός επειδή φροντίζω να είμαι καλός μαζί μου. Κανείς δεν πρόκειται να αφήσει το δικό του δίκιο για να υπερασπιστεί το δικό μου. Όλοι έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Μην με κοιτάς με αυτό το ύφος. Πες μου ότι εσύ σκέφτεσαι διαφορετικά και θα μου πεις ψέματα. Όλοι είμαστε το ίδιο άπληστοι για ευτυχία. Όλοι. Με συγχωρώ πάντα και τίποτα δεν στέκεται ανάμεσα σε μένα και στην ευτυχία που μου αξίζει.

-Σε συγχωρείς πάντα και τίποτα δεν στέκεται ανάμεσα σε σένα και τα λάθη σου...

Χαμογέλα, μόλις περάσαμε νεο συστημα παρακολούθησης*

One Nation Under CCTV Originally uploaded by Steffen M. Boelaars

CCTV bank Tooley St. London Originally uploaded by cactusbones

Συμφωνα με άρθρο της DailyMail…
Ο ίδιος ο Διοικητής της υπηρεσίας παρακολουθήσεων της Σκότλαντ Γιαρντ δήλωσε ότι οι κάμερες κλειστου κυκλώματος είναι εντελώς αναποτελεσματικές και αποτελούν ένα απόλυτο φιάσκο. Δισεκατομμύρια λίρες ξοδεύτηκαν για να γεμίσει η Βρετανία με κάμερες παρακολούθησης και το τελικό αποτέλεσμα ήταν να μειωθούν οι ληστείες στο δρόμο μόλις κατά 3%.
Μόνο τον περασμένο χρόνο η Αγγλία πλήρωσε 200 εκατομμύρια λίρες για να εγκατασταθούν ακόμα 10.000 κάμερες χωρίς όμως να παρουσιαστεί καμία μείωση στην εγκληματικότητα. Σύμφωνα με την αστυνομία το CCTV είναι αναποτελεσματικό γιατι οι εγκληματίες δεν φοβούνται τις κάμερες και γιατι οι αστυνομικοί βαριουνται να ψαξουν μέσα σε όλα τα άπειρα πλάνα που συσσωρεύονται κάθε δευτερόλεπτο. Ακόμα όμως και να βρεθούν κάποια επιβαρυντικά πλάνα σπάνια χρησιμοποιούνται σαν αποδεικτικά στοιχεία στα δικαστήρια (ναι, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τις αστυνομικές σειρές στην τηλεόραση)

H Ελλάδα, που παραδοσιακά ελκύεται από τις πανάκριβες και άχρηστες λύσεις, φαίνεται πως έχει την πρόθεση να υιοθετήσει το αγγλικό σύστημα - παταγώδους αποτυχημένης - αποτροπής του εγκλήματος. Η μόνη επίπτωση ενός τέτοιου εγχειρήματος στην χώρα μας θα είναι για άλλη μια φορά η οικονομική επιβάρυνση του πολίτη, γιατί αν βαριούνται οι άγγλοι αστυνομικοί να ψάξουν φανταστείτε πόσο θα βαριούνται οι έλληνες…

Προτεινόμενα άρθρα για το θεμα των καμερων κλειστου κυκλώματος στην Ελλάδα:

• Κάμερες και DNA τα νέα «όπλα» της ΕΛ.ΑΣ. (1100 νέες κάμερες) >>>
  
• Πρόστιμο στην ΕΛ.ΑΣ. για την παράνομη λειτουργία καμερών >>>
  
• Κάμερες και στις παιδικές χαρές ζητάει ο Κακλαμάνης >>>
  

*Χαμογέλα, μόλις περάσαμε νεο συστημα παρακολούθησης:

Επίσημο αυτοκόλλητο σε λεωφορείο στο Λονδίνο

που ενημέρωνε τους επιβάτες για το ότι εγκαταστήσανε και εκεί καμερες

Εξαιρετική επιλογή

Άκουσε με,
λοιπόν… δεν προσπαθώ να αμφισβητήσω την απόφαση σου,
Κατά την γνώμη μου
έκανες μια εξαιρετική επιλογή.
Δεν θέλω να σε βάλω σε αμφιβολίες,
Όπως το βλέπω, ξέρεις, είσαι μια χαρά
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ





Προλαβαίνω να μελαγχολήσω?
Επώδυνα έμαθα πως δεν είμαι πια παιδί,
ελπίζω να προλάβω τουλάχιστον αυτή την εξαίσια εφηβεία
πριν είναι αργά

Τετάρτη 10 Ιουνίου, The Horrors στο Gagarin

κι εγώ για τον Πανούση ήρθα...

Τζίμης Πανούσης.
Ενα όνομα έκπληξη στο φετινό Athens Pride που θα γίνει το Σάββατο 13 Ιουνίου στην πλατεία Κλαυθμώνος, για 5η συνεχή χρονιά.

Διαλογος που θα φορεθει πολύ φέτος στο Pride
-Θανάση!!! τι κανεις εσύ εδώ??
-Kώστα!!! Εεε... να, για τον Πανούση ήρθα
-Μμμ...
-Εσύ?
-Α, κι εγω... κι εγω για τον Πανούση

-κι ΕΣΥ για τον Πανούση, Κώστα μου?

Το πρόγραμμα του Athens Pride

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Πλατεία Κλαυθμώνος

Από τις 10:00πμ μέχρι αργά το βράδυ.

10:00 DJ Red Bike
13:00 DJ Lillybillies
17:00 Έναρξη Φεστιβάλ - Χαιρετισμοί
17:30 Glitterbanditz
18:00 ΠΑΡΕΛΑΣΗ PARADE
19:45 Berlin Brides
20:15 DJ Sissy Stardust + DJ Crystal Zero
21:30 TAGERIA IN CONCERT! - Κωνσταντίνος Ρήγος
22:00 ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ
22:45 Drag Shows από τις ΚΟΥΚΛΕΣ και GAZANS
23:15 Κλήρωση Λαχειοφόρου
23:30 DJ Olia

After-Pride Party στο S-cape Army Academy, Ιερά Οδός & Μ. Αλεξάνδρου 139, Γκάζι

Athens, Berlin, London

To αεροπλάνο μας αφησε στο gatwick. Κατεβήκαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε τρένα και τρόπους να χωθούμε στα ατελειωτα τούνελ του αυθεντικά βρετανικού τυφλοπόντικα, του γεμάτου απο γραφιστική και μπίχλα. Ετσι γεμίζουν τα ρουθούνια μαυρίλα αλλα τηλετρενομεταφέρεσαι παντού.

Μπηκαμε σε μια παμπ που μυριζε μπυρα, οπως κάθε ακάπνιστο μαγαζί.

Ο πορτιερης στη παμπ, μεγαλος και μαυρος ζήτησε να κοιταξει τις τσαντες μας. Ειδε τα σληπινγκ-μπαγκ.

-Κοιμομαστε στο παρκο.

-Στο παρκο?

Στο σπίτι στην Old Street μας περίμενε η Γιοντασε. Θα μεναμε στο δωμάτιο της και οι 4 μια που αυτη θα ελειπε για συναυλίες απο την επόμενη βραδιά. Αφήσαμε τα βαριά πράγματα και πήραμε το λεωφορείο του-φορτυ-θρι του γουντ-γκρην, και δωστου πάλι σε καθε σταση να μας θυμιζει οτι ειμαστε στο του-φορτυ-θρι του γουντ-γκρην. 243 ανακοινωσεις μετά φτάσαμε στη συνοικια της Ενφιλντ οπου μας περίμενε η Στέλα η ες-τρέλα, ενα χαρούμενο γλυκό παιδί με μια φωνή που μου θύμιζε δικούς μου ανθρώπους. Ανεβήκαμε στο σπίτι, που ήταν στ'αλήθεια ενα όμορφο σπιτικό. Εκει έμενε και ο Ηλίας που δουλευει σαν ηχολήπτης, προφανώς καταξιωμένος αν κρίνουμε απο το καδρο που του ειχαν απονειμει για τους 1.200.000 δίσκους των Kaiser Chiefs. Το βράδυ λιωσαμε οι 2 στο φουτον του σαλονιου και οι 2 σε ενα κρεβάτι μέσα.

Το πρωϊ ξαμοληθήκαμε για ψώνια, καφέδες, ποτά, συναντήσαμε και τη Κορίνα που εγινε η 5η της τετράδας και το βράδυ βγηκαμε για να ακουσουμε μουσική.

Οι μέρες περάσαν καπως έτσι... εισπνεύσαμε το underground σε όλα τα χρώματα των γραμμών του, περπατήσαμε, κυλίσαμε πάνω στις αυτόματες σκάλες, σκαρφαλώσαμε στις απλές σκαλες, αναρωτηθήκαμε πώς μετακινούνται οι ανάπηροι στο Λονδίνο (πάντως όχι με tube), κοιτάξαμε τις κάμερες και αυτες μας κοιτάξαν κατα χιλιάδες, διασχίσαμε τους δρόμους ξεχνώντας που και που να κοιτάζουμε απο τη σωστή πλευρά και θαυμάσαμε τα καταπράσινα πάρκα στα οποία επιτρέπεται να πατήσεις/ξαπλώσεις/κοιμηθεις στο γκαζόν.

Στις εφημερίδες τα πρωτοσελιδα γραφαν για τη συντριβή του αεροπλάνου και για μια γυναίκα που γέννησε μέσα στον underground. Ελάχιστα πράγματα έβλεπες που θύμιζαν οτι η Ευρώπη έχει εκλογές. Πίσω στο σπίτι στην Old Street ενα διαφημιστικό φυλλάδιο του Χριστιανικού κομματος της Αγγλίας έλεγε "Ανησυχεις για την ανοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη? Βοηθησε μας για μην γίνει πραγματικότητα".

Κοιτα να δεις... οι χριστιανοι εδώ ειναι ενάντια στην ακροδεξια...

Το Λονδίνο ειναι μια πολυχρωμη πολυεθνική μητρόπολη. Ειναι δύσκολο να βρεις αγγλο λονδρέζο. Ο Ρομπερτ που είχε το μαγαζί στο west ham γεννήθηκε στο Λονδίνο αλλα ήταν απο την Τζαμάικα. Αυτός ο αχταρμάς φυλών και εθνών με εκανε να αισθανομαι οτι δεν ειμαι ξένη γιατι ολοι στο Λονδίνο ειναι ξένοι.

Ο Ρέζα, ο συγκάτοικος της Γιοντάσε, ειναι απο το Ιράν. Καποια στιγμή σκέφτηκα πως θα ηταν αν αντι για το Λονδίνο διάλεγε να μεινει στην Αθήνα. Εδω οι μετανάστες δεν δουλευουν σε αρχιτεκτονικα γραφεία αλλα σε οικοδομές και το κρατος τους αντιμετωπίζει σαν παράσιτα. Μετα το live στο Buffalo Bar η Γιοντάσε μας έγραψε οτι ο Ρεζα την ξύπνησε το πρωί βάζοντας στο στερεοφωνικό το scooter boy των Berlin Brides. Αυτος μαλλον ειναι ο πρώτος Ιρανός φαν της μπάντας.

Το Λονδίνο και οι κάμερες.

Ειναι απίστευτο πόσες πολλές κάμερες υπάρχουν... και δεν εννοώ μόνο αυτες που ειναι πάνω σε κολώνες, τοιχους, γωνίες, σκάλες και στον underground. Μπήκαμε το βράδυ σε ένα μινι-μαρκετ, σαν αυτα που πετυχαινεις εδω σε παραθαλασσια μέρη, δηλαδή ένα μινι-μαρκετ που εχει τα πάντα. Δεν πρέπει να ηταν πάνω απο 30τμ και εκτός απο τις 4 κάμερες, μας παρακολουθούσαν σε κάθε κίνηση μας και 4 ακροβολισμένοι πακιστανοί.

Στο club Heaven που ειχε το live αυτη η σαχλή η Little Boots, μας ψαξαν τις τσαντες ενδελεχώς και μας κάνανε σωματικό έλεγχο (πασπατεμα). Βγαινοντας απο το μαγαζι πήγα να πάρω την μηχανη, εδωσα το χαρτακι με το νουμερο και επειδη δεν την εβρισκε ο ανεγκεφαλος φουσκωτος, εσκυψα για να κοιταξω κι εγω. Η αντίδραση του 200 κιλών πατσα-παπαρίδη μαλάκα άγγλου ήταν να με σπρώξει λες και πήγα να του πάρω το κόκκαλο. Αν δεν λυπόμουν τον εξοπλισμό μου θα του τον εφερνα στο κεφάλι. Εντάξει, δεν θα το έκανα, αλλα το φαντάστηκα σε replay 2-3 φορές. Σε ενα αλλο club παλι μας καναν φύλλο και φτερό, αυτοι μάλιστα ειχαν και ανιχνευτες μετάλλων αλλα τουλάχιστον δεν μας είχαν σαν γίδια σε μαντρί.

Αυτο το "γίδι σε μαντρι" το αισθανεσαι και στον underground. Αν δεν προσεξεις, μπορει να σε πατήσει ολόκληρο κοπάδι Λονδρεζων που τρεχει για να προλάβει το συρμό. Αυτη η βιασυνη ειναι μαλλον ανακλαστική γιατί τρενο περναει καθε 1 λεπτό. Ευτυχως βεβαια που περναει τοσο συχνα, γιατι οι περισσότερες πλατφόρμες ειναι τοσο μικρές που αν αργούσε, θα εβλεπες τον κοσμο να τρεχει πανω κατω στα τουνελ.

Πανω στους δρόμους τα πάντα ειναι ηρεμα και τοσο γραφικά, τα σπίτια, οι τηλεφωνικοι θάλαμοι, τα σκιουράκια στα πάρκα... και απο κάτω οι Λονδρέζοι τρέχουν σαν αρουραίοι με μια γατα απο πίσω τους.

Θα μπορουσα να γραψω κι αλλα - ισως το κάνω- αλλα όχι τώρα

Κλείνοντας, θελω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τα 3 κορίτσια που μας φιλοξένησαν

(με σειρα φιλοξενίας)

Στελλα, Γιοντασε, Σωζήτα

και την 5η της παρέας Κορίνα

καθώς και όσους γνωρισα στο Λονδίνο

Ηλιας, Ρεζα, Τομπυ, Robert, Alessandra, James, Justin, Felix, Stef, Marissa, Γιαννης, Στελιος, Στελλα, Αθηνα, Αδωνης, Ξαδελφος Ονούφριος

(καποιους θα ξεχναω σιγουρα)

και βέβαια την Μαριλένα, την Νατάσσα και την Έλενα για αυτη την τρελή εβδομάδα στο Λονδίνο

Hit and Run - Berlin Brides on the road

Αυτό ήταν! Τελείωσε!

Berlin Brides veni, vidi, vici

Δειτε το Princess in Distress το Bikini Wax και το Failure to wank απο την εμφάνιση στη βραδια του ΑrtRocker στο Buffalo Bar

υ.γ: Aπολογισμός, μετα την επιστροφη στα πάτρια εδάφη

υ.γ2: Ειναι απίστευτο... Ο περίεργος τύπος που φωτογράφησα

να κάθεται δίπλα στις Brides την Παρασκευη στο Metro

HTAN ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΤΟ LIVE!!!

Παραμονή του ArtRocker Live - Berlin Brides on the road

Στην Columbia Market (αγορα των λουλουδιών)

Για english breakfast στο μαγαζι και studio ηχογραφησεων "Τhe Premises". >>

Οι νυφες στο ποτάμι πετάνε το μπουκέτο

(φωτο 1, 2, 3: alepouda - φωτο 4: έλενα)

Απόψε φευγουμε απο το παλιοδρόμι και πάμε στο εξίσου κεντρικό Russel Square για να μας φιλοξενησει η Σωζήτα.

Αυριο ξημερώνει η περίφημη Τρίτη που όλοι περιμέναμε. Οι Βerlin Brides θα ανοίξουν την βραδιά εκει γύρω στις 8, στο event του Artrocker στο Buffalo Bar στο Ισλινγκτον.

υ.γ: αυτες τις μερες δεν ειχαμε ιντερνετ στο σπίτι... γι'αυτο και χασαμε επαφή

Στο West Ham "εκει που χέζει η αλεπού" Berlin Brides on the road

(Φωτο 1: ελενα - Φωτο 2, 3, 4, 5, 6: alepouda)

Ηρθε η μερα του κουρεματος στο σπίτι του Σαρλί λε Μιντού α, ναι! και του πρωτου live. Το συγκροτημα (και σια) χωριστηκε. Οι δυο πηγαμε στο portrait gallery και οι αλλες πήγανε για να αγοράσουνε κολάν μαζί με την Κορίνα. Interestingly enough, τα πορτρετα και τα κολάν καμια φορά χρειάζονται τον ιδιο χρόνο για να τα μελετησεις. Για να μην τα πολυλογώ, κατα τις 6 οι εξι μας (μαζι και η Στελλα) πήραμε το district για το εξωτικό West Ham. Κανεις δεν ηξερε αυτο το μερος που θα γινοταν το live. Κανεις δεν ηξερε ουτε που ειναι ο δρομος. Ρωτησαμε και μια γυναικα που καθοταν εξω απο τον σταθμο και ηταν ντυμενη σαν μπατσος/φωτεινος σηματοδότης, αλλα αυτη οχι μονο δεν ηξερε εκεινο τον δρόμο, αλλα ουτε και τον δρομο στον οποιο στεκόταν.

-Ε, μα και τι ξερεις! της ειπαμε, στα ελληνικα. (ενα απο τα καλα ειναι οτι μπορεις να μιλας απ’εξω σου στα ελληνικα και να μη σε καταλαβαινουν, συνηθως)

Με τα πολλά, περα σε κατι λιβαδια, βρηκαμε και το arch, που οπως λεει και το ονομα του ηταν ενα αρτς (κατι σαν τα υπόσκαφα της Σαντορίνης, αλλα χτισμένο με τουβλα).

Μολις μπήκαμε, ανακαλύψαμε οτι το μαγαζι δεν ηταν μαγαζι με τη ελληνικη εννοια. Ηταν απλα ενα μερος που οι μπαντες πανε για να κανουν πρόβα και που δεν εχει καθολου πελατεία. Στηθηκαν τα οργανα, εγινε και το σαουντ τσεκ και βγηκαμε για να κανουμε τσιγαρο. Απέραντα λιβαδια, δεν περναγε ψυχη. Καποια στιγμη με τραβανε και μου δειχνουν απέναντι. Ηταν μια αλεπου, που ειχε κατσει, ξυνόταν και μας κοιταζε. Πλησιασα με τροπο και φυσικα αυτη με μουντζωσε και εφυγε. Λιγο αργοτερα μια αλλη αλεπου αποφασισε να χεσει στη μεση του δρομου, προφανως για να μην λερωσει το λιβαδι. Η Ελενα την πλησιασε γρηγορα-γρηγορα και η αλεπου σιχτιρισε και εφυγε με το χεσιμο στη μεση. Ετσι περνουσαμε την ωρα εκει στας εξοχας. Σιγα-σιγα εμφανιστηκαν με μερικοι ανθρωποι και ετσι οι αλεπουδες χασαν την πλειοψηφια στο λιβαδι.

Σε λίγη ώρα γνωριστηκαμε όλοι μεταξυ μας και τελικα εγινε ενα πολυ ζεστο πριβε live.

Την βραδια μας την κλεισαμε σε ενα περιεργο μερος οπου ολοι χορευαν ροκεντρολ

Συνεχιζεται...