Η μνήμη του σεισμού

Στο ραδιόφωνο παίζει Manu Chao. Οταν τελειώνει το τραγούδι αρχίζουν σύντομες ειδήσεις.

"Τους 267 εχουν φτάσει οι νεκροί απο το σεισμό στην Ιταλία. Αναμεσά τους και 16 παιδιά. Οι ιταλικές αρχές φοβούνται οτι ο αριθμός των νεκρών θα ανέβει κατα πολύ μέσα στις επόμενες μέρες, καθώς υπάρχουν ακόμα πολλοί αγνοούμενοι. Μέσα σε όλα αυτά ο πρωθυπουργός της χώρας, Σύλβιο Μπερλουσκόνι, συνέστησε στους πληγέντες απο το σεισμό να δουνε αυτή την εμπειρία σαν καμπινγκ το σαββατοκύριακο στην εξοχή..."

Ο ταξιτζής μονολογεί:

-...Ακουσε τον, ακουσε τον... αν δεν το έχει ζήσει, αμα δεν το χει ζησει...

-Πάρτον και στο γαμο σου να σου πει και του χρόνου

-ναι, ναι...

συνεχίζει να μονολογεί ο ταξιτζής

-Ομως, τόσοι νεκροι... διακοσιοι...εξηντα... Σε εμας ευτυχώς δεν ηταν ετσι...

-Τους βρηκε στις 3μιση, γιαυτο δεν προλάβανε να βγουνε

-και μας,  ο σεισμος ηταν στις 3:05

Θυμάται την ώρα ακριβώς, σκέφτηκα απορώντας

-Ναι, του λέω, κι εδω ηταν στις 3, αλλα το μεσημέρι. Στην Ιταλία έγινε στις 3μιση την νυχτα. Τους πέτυχε στο κρεβάτι, πάνω στον βαθύ τον ύπνο.

-Πέσαν και πολλά κτίρια όμως, γι' αυτο... ολη η πόλη

-Ηταν παλιά πόλη, μεσαιωνική.

-Ειναι τυχεροί όμως... Θα έχουνε για κανα δυο μήνες υγρασία και μετά θα φτιάξει ο καιρός.

-...!

-Εμεις κάτσαμε 4-5 βδομάδες στις σκηνές, ήταν δύσκολα...

-...

-μετα μπήκαμε στο κοντέινερ

-Πού ήταν το σπίτι σας?

-Στα Ανω Λιόσια. Ισοπεδώθηκε όλο το κέντρο. Κακώς μας άφησαν να χτίσουμε πάλι εκεί, κακώς

-...

-Τον Οκτώβρη μπήκαμε στο κοντέινερ. Ηταν πολύ δύσκολα. Βροχές, κρύο... 8 χρόνια έμεινα εκεί

-...

-Με τους νέους κάτι γίνεται. Οι γέροι δεν θα γυρίσουν ποτέ στα σπίτια τους. Είχα τον πατέρα μου 5 χρόνια. Δεν αντεξε. Έκανε 2 μπαη-πας, έβγαλε και καρκίνο... απο τη στεναχώρια του ολα αυτα. Απο το σεισμό.

-...

-Τους σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους και είναι σαν να είμαι εκεί.  Για αυτούς τώρα αρχίζει ο Γολγοθάς...

Εικόνες μετά το σεισμό στην L'Aquila απο το The Big Picture-Boston.com