Αγαπητή Αλεξάνδρα Καρνέζη,
ξέρεις πως είναι να είσαι ένα χρόνο και βάλε σε κρύο-ζεστό ντουζ?
Να θέλεις να καπνίσεις μέσα στα μεσάνυχτα και να μην έχεις καπνό?
Να βρίσκεις ένα ξεχασμένο καπνό με ελάχιστα τρίμματα μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις μετά ότι δεν έχεις χαρτάκια?
Να κάνεις άνω κάτω το σπίτι και να βρίσκεις ένα τελευταίο χαρτάκι?
Να στρίβεις το τσιγάρο και να μην κολλάει η κόλλα από το χαρτάκι.
Να σου χύνεται το μισό τσιγάρο κάτω.
Να έχεις τσιγάρο, μισό αλλά τσιγάρο, και να μην έχεις φωτιά.
Να βρίσκεις ένα κουτί σπίρτα με ένα σπίρτο μόνο.
…και μόλις το ανάψεις αυτό να σβήσει από μόνο του?
Αν ξέρεις, Αλεξάνδρα Καρνέζη, πέτα και σώσε μας, πέτα Αλεξάνδρα, πέτα.
3 σχόλια:
tzeroooonimooooooooo!!!!!!!!!!
A.K.
Αυτό το σκηνικό που περιγράφεις είναι η Απόλυτη Φρίκη (καλά, μπορεί και να υπερβάλλω λίγο :-) μπρρρρρρρρρ!!!
An piasei to petagma tis Alexandras Karnezi, thelw to tilefwno tis!
"Peta Alexandra, peta!" tha fwnazoume oloi mesa sti nyxta, apo ta anoikta parathyra!!
Δημοσίευση σχολίου