Ο μικρός βούδας

Ξαφνικά, καθώς κοιμόμουν, ακούω αγριοφωνάρες «ξύπνα πούστη, ξύπνα ρε, ξύπνα!». Μέσα στον ύπνο μου ένιωθα σαν να κατρακυλάω απο τις σκάλες αλλα αντι για χτυπήματα απο τα μαρμάρινα σκαλιά να χτυπάω σε φάπες. Τετοιο χάλια πρωινό είχα να ζήσω απο τις θρησκευτικές κατασκηνώσεις του Καντιώτη το ’80. Πετάγομαι αναστατωμένος και βλέπω ένα άγνωστο με κουκούλα στο κρεβατι μου. Για μιά στιγμή σταμάτησε να γκαρίζει και γούρλωσε τα μάτια. Ετσι ειναι το μαλλί μου το πρωϊ, αν ηξερα οτι θα ειχα επισκεπτες θα έβαζα το διχτάκι, σκέφτηκα αλλα δεν το ειπα. Αντίθετα είπα να πάρω την πρωτοβουλία να τον ρωτήσω ποιός ειναι.

-Ποιός είσαι? Τι θες?

-Που ειναι τα λεφτά

-Τα λεφτά, ποια λεφτά?

-Ασε τα σάπια και πες μου που έχεις τα λεφτά! Ειπε, και μου έριξε μια ξανάστροφη. Αυτη η σφαλιάρα με ξύπνησε για τα καλά, σαν ένας εσπρέσο μονοκοπανιά.

-Δεν... δεν έχω

Μου έριξε μια κλωτσιά στα αρχίδια και με αφησε λίγο να το σκεφτώ.

-Δεν μπορει να μην εχεις λεφτά κάπου σε αυτο το σπίτι. ΛΕΓΕ! Μου φώναξε

Προσπαθούσα να σκεφτώ. Ειχα κάποια ευρώ στην τσέπη μου.

-Στην τσέπη του πάντ...

-Εξι ευρώ ήταν, με διέκοψε

-Αυτά ηταν, δεν ξερω, δεν θυμαμαι, δεν έχω

-Γαμωτημανασου καριόλη μη με τσαντίζεις, ειπε και μου έριξε μια μπουνια στα αρχιδια.

Σε κεινη την φάση αποφάσισα οτι θα του έδινα τα λεφτά που ειχα κρατησει για να πληρώσω την ΔΕΗ και την έκτακτη εισφορά. Κλεφτες οι μεν, κλεφτες και οι δε... και το κράτος έχει αφήσει τα αρχίδια μου ήσυχα, για την ώρα τουλάχιστον.

Τον πήγα στο σαλόνι και έβγαλα τα 150 ευρώ που είχα φυλάξει στον κώλο του μικρού βούδα. Ο βουδας ήταν δώρο μιας παλιάς γκόμενας, για καλή τύχη μου ειχε πει. Δεν νομιζω οτι πιάνει.

Ο κλέφτης δέχθηκε οτι αυτή θα ήταν ολη κι ολη η λεία του και έκανε να φύγει

-Συγγνωμη, να σας ρωτήσω κάτι?

-Ελα! απάντησε ο κλέφτης με αγριάδα

-Δηλαδή είναι και κάπως αδιάκριτη η ερώτηση...

-Τελείωνε! Μου φώναξε

-Καλα. Ηθελα να ρωτήσω αν κλέβετε μόνο φτωχούς ή αν κλέβετε και πλούσιους

-Τι? Μούγκρισε ο κλέφτης

-Να, δηλαδή, αν είστε σαν την κυβέρνηση ή αν απλά έτυχε τώρα

-Με ειρωνεύεσαι ρε!? Ειπε και όρμησε κατα πάνω μου

-Οχι, οχι. Ηταν μια ειλικρινής απορία. Θελω να πω, αφου κάνετε που κάνετε το έγκλημα, γιατί δεν κλέβετε απο αυτούς που έχουν?.

-Κι εσύ είχες ρε πούστη!

-Ειχα για την ΔΕΗ και την εκτακτη εισφορά, τώρα δεν έχω ούτε αυτά.

-Δεν θα μου πεις εμένα ποιον θα κλέψω, ρε!

-Οχι, δεν ειχα σκοπό να σας κάνω υποδείξεις στη δουλειά σας, απλά αναρωτιέμαι, καταλαβαίνετε. Αν κλέβατε απο τους πλούσιους, μην σας πω οτι θα κάνατε μέχρι και λειτούργημα.

Ο κλέφτης κοντοστάθηκε και αρχισε να το σκέφτεται

-Επιτρέπεται το καπνισμα, με ρώτησε

-Μπορώ να σας χαλάσω χατήρι, δεν μπορω

Κάθισε στην πολυθρόνα και έβγαλε μια κραυγή.

-Ειναι το ελατήριο, τον καθησυχασα, θελω να πάω να την φτιάξω αλλα δεν μου περισσευουν, βαλτε ένα μαξιλάρι για να μην σας τρυπάει.

Μου ζήτησε τσιγάρο, δεν είχα, εβγαλε ένα πακέτο απο την τσέπη του και αναψε.

-Κοιτα, δεν θελω να ανακατευω την δουλειά μου με την πολιτική. Δεν θελω να μπλεχτω ρε παιδάκι μου με ιδεολογίες

-Αντιλαμβάνομαι. Αλλα μηπως πέρα απο το πιο δίκαιο, ειναι και πιο αποτελεσματικό να τα παίρνετε απο τους πλουσιους?

-Για να κάνω γερή μπάζα με την μια λες? Το ξέρω, δεν ειναι πως δεν το ξέρω. Νομίζεις μου αρέσει εμένα να δουλευω νυχθημερόν για μερικά ψωρο-ευρουδάκια? Υπάρχει κρίση, δεν εχει λεφτα ο κόσμος, δεν ειναι αστείο. Ρώτα και μένα που μπαίνω σε τόσα σπίτια. Δεν έχουνε λεφτα, μάνα μου.

-Εμένα μου λέτε? Και πάλι τυχερός ήσασταν μαζι μου. Αν ειχα προλάβει να πληρώσω το λογαριασμό θα κάνατε τόσο κόπο για 6 ευρώ μόνο.

Ο κλέφτης κουνησε συγκαταβατικά το κεφάλι

-Μήπως θέλετε να σας δώσω και τον βούδα, είναι τυχερός λέει...

-Οχι, δεν πειράζει κράτα τον

-Καλά...

Ο κλέφτης φύσηξε τον καπνο και έκανε τρια δαχτυλίδια, ποτέ δεν κατάφερα να κανω πάνω απο δύο, σκέφτηκα και τον ζήλεψα λιγάκι

-Και γιατί δεν κλέβετε και πλούσιους, επέμεινα εγω

-Τι θες τώρα? Εχουνε συναγερμούς, σκυλιά, άσε με.

-Και τι θα κάνετε τελικά, με τόση κρίση εννοώ

-Ε, μαζευω καποια λεφτά στην ακρη

-Σε τράπεζα εδω?

-Εισαι τρελός? Έξω έχω ενα λογαριασμο...

Να τελικά που βγαινουν τα λεφτά των φτωχών στην Ελβετία, σκέφτηκα μα δεν το είπα

-Και τι σκοπευετε να κάνετε?

-Μην γελάσεις

-Οχι

-Με ψήνουν να κατεβω για βουλευτής

Αναψα τσιγάρο

-Βουλευτής?

-Οχι εδω, πάνω στο χωριό, με έχουνε φάει, Το σκέφτομαι να σου πω την αλήθεια.

-Ετσι, ε? ψέλλισα

-Το σκεφτομαι σοβαρά. Ειναι και αυτη η βουλευτική ασυλία, ξέρεις εχει και ισχυ απο τα πριν

-Ναι, κατι άκουσα

-Καλος και ο μισθός, θα πάρω και συνταξη μιά χαρά, υπάρχουνε και τα μπενεφιτς

-Και τα μπένεφιτς, μονολόγησα αφηρημένος

-Αλλα θελει φράγκα για την εκστρατεία. Τα χώνεις απο εδώ και απο εκεί. Να για τις αφίσες, να για τα φλαηέρς, να για το γραφείο υποψηφίου, να για το σαητ, να για τα social media, να για τα sms, να για το ένα, να για το αλλο.

-Το έχετε ψαξει βλέπω

-Βεβαίως... αλλα πρέπει να μαζέψω και αλλα, καταλαβαίνεις

-Να σας δώσω αυτόν τον βούδα... απο καρδιάς