Ούτε άμμο αγόρασα, ούτε πρόλαβα να σώσω τον κόσμο απόψε

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ το FlashForward, το οποίο ειναι αμερικανιά. Tο ήξερα απο την αρχή αλλα έχει και τις καλές στιγμές του, κυρίως σκηνοθετικά. Χθες όμως "αγανάκτησα" με το επεισόδιο του Halloween.

Ο ήρωας μας, πράκτορας του FBI εχει χωθει σε μια υπόθεση που επηρέασε όλον τον πλανήτη, σκότωσε 20 εκατομμυρια παγκοσμίως, ειναι απόλυτο μυστήριο και...
το πρωϊ

ηταν στο νοσοκομείο για να δει μια συναδελφό του που παραλίγο να την σκοτώσουν τρεις δολοφόνοι,

το μεσημέρι

συναντηθηκε με τη γυναίκα του,

το απόγευμα

πήγε σε συγκεντρωση των ΑΑ,

το βράδυ

ντύθηκε αποκριάτικα και έβγαλε την κόρη του για να κανει trick or treat στο Halloween,

αμέσως μετά

κυνήγησε κατι ύποπτους,

πιο μετά γύρισε στο σπίτι βρηκε ένα ξένο παιδί με αυτισμό να εχει κατσικωθει στον καναπέ του

και μετά το βραδάκι

πρόλαβε και να μαλώσει με την γυναίκα του πολύ άσχημα!

Όλα αυτά στον ίδιο χρόνο που εγώ απλώς προλαβαίνω να πάω στην δουλειά και να γυρίσω, αλλά δεν καταφέρνω να αγοράσω άμμο για τη γάτα μου...

Αντίθετα με το FlashForward, το Supernatural καταφέρνει να στηρίξει σεναριακά τα πάντα. Παρόλο που το βασικό κόνσεπτ του Supernatural είναι το υπερφυσικό (φαντάσματα, βαμπίρ, κτλ), όλα τα υπόλοιπα είναι απολύτως ισορροπημένα στην πραγματικότητα. Σαν συνέπεια δεν φαίνεται στον θεατή υπερβολικό ακόμα και το γεγονός οτι αυτή την περίοδο οι ηρωες κυνηγάνε να σκοτώσουν τον διάβολο τον ίδιο.

ιτς ελεμένταρυ ντίαρ Γουώτσον...