Πριν απο λίγα χρόνια έγινα μάρτυρας ενός ενδιαφέροντος περιστατικού. Θα μπορούσε να είναι μέρος ενος ψυχολογικού πειράματος.
Είχα κάτσει όρθια έξω απο ενα σουβλατζίδικο για να φάω. Στα δυο διπλανά τραπέζια ειχε κάτσει χωρισμένη μια παρέα παιδιών λυκείου. Τρώγοντας αμέριμνη άκουσα το ενα αγόρι στο αριστερό τραπέζι να κομπάζει στα αλλα τρία ομοτράπεζα του για ενα περιστατικό. Περιέγραφε μια ιστορία στην οποία παρουσιαζόταν ως πρωταγωνιστής μιας εξαιρετικά προσβλητικής και ρατσιστικής συμπεριφοράς σε έναν πακιστανό. Το πλάσαρε σαν τρομερά αστείο και μεγάλη μαγκιά. Τα αγόρια γελούσανε πολλή ωρα, με αυτο το εκνευριστικό γελιο που θυμίζει γκάρισμα γαϊδάρου. Εγώ πάλι πνιγόμουν σε ενα μείγμα απογοήτευσης και θυμού. Ήθελα να τους αρχίσω στα γαμοσταυρίδια και να αρπάξω τα πιτόγυρα τους και να τους τα χώσω στο στόμα να το βουλώσουν. Αφού λοιπόν το αγόρι διασκεδασε τους φίλους του και ανταμειφθηκε με την έγκριση του γέλιου τους, είπε να πάει και στο άλλο μισό της παρέας που καθόταν σε ενα τραπέζι στα δεξιά μου.
Εκεί όμως για μεγάλη έκπληξη δική του - αλλα και δική μου - τα πράγματα έγιναν αλλιως.
Ξεκίνησε να λέει την ιστορία με τον ίδιο ακριβώς απεγνωσμένο τρόπο που προσπαθεί να σε πείσει οτι τωρα θα ακουσεις μια πολύ αστεία ιστορία. Σε αντίθεση όμως με πριν κανείς δεν γελούσε. Τον κοιτούσαν ανέκφραστοι. Αυτός έχασε το μαγκιώρικο υφάκι του και άρχισε να κομπιάζει. Σε μια προσπάθεια να το σώσει αρχίζει να αλλάζει την ιστορία.
-Καλά όμως εννοείται οτι δεν είπα τετοιο πράγμα.
Πάγος
-Το σκέφτηκα... αλλα δεν το είπα.
Καμία αντίδραση.
-Δηλαδή οταν λέμε το σκέφτηκα, δεν εννοώ οτι σκέφτηκα να το πω. Σκέφτηκα 'για φαντάσου να του ελεγες κατι τέτοιο'...
Σιωπή.
-Γιατί... ε, άνθρωποι είναι και αυτοί. Δεν είναι σωστό να τους φέρεσαι ασχημα.
Εγω ούρλιαζα απο χαρά μέσα μου. Τον έβαλαν στην θέση του χωρίς να πουν κουβέντα. Faith in youth restored.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου