Βρετιπάθαμε!

Έχω μπερδέψει τις εποχές. Έξω έχει χειμωνιάσει, μέσα ήρθε η Άνοιξη και το μόνο που βλέπω ειναι το καλοκαίρι. Έχω δικτυωθεί όσο ποτέ μου, με το κινητό μου μπορώ να ανοίξω το μίξερ του γείτονα και να του τραβήξω και το καζανάκι, κι όμως οι φίλοι μου δεν γκρινιάζουν άλλο πια. Δεν με λένε τεχνοφρίκ, μόνο με κοιτάζουν με χαμόγελο και κατανόηση.

Η γάτα μου έχει σαστίσει κι αυτή εντελώς, γητεύτηκε και περνάει υπαρξιακό, ψάχνει να βρει που πήγε ο άγριος αίλουρος μέσα της. Βιώνει, το άμοιρο γατί, ένα συναισθηματικό τζετ-λαγκ.

Εγώ πάλι, θέλω να βάλω πλυντήριο αλλα δεν εχω διάθεση. Δεν εχω διαθεση, γιατρε μου, να βαλω πλυντηριο, λες και δεν ειναι τα λευκά ή τα έγχρωμα αλλά κονσέρτο πιάνου. Να παίζει ένα πιάνο και έξω να βρέχει... να βρέξει να πλαντάξει, να γίνει ο κηφισός πάλι ποτάμι, να κατέβουν οι Βίκινγκς να πάρουνε την πόλη, που θα με πει εμένα διάφανη. Τόσα χρόνια να έχω φτιάξει ένα όνομα, ένα φιμέ εργοστασιακό, μια απομακρότητα και στα καλά καθούμενα να σου έρθει ειδοποίηση απο το κτηνιατρικό: Περάστε να πάρετε το αυτοκολλητάκι για το βιβλιάριο σας. Εξημερωθήκατε.

Βρετιπάθαμε Ella μου, collection