Όταν θύμωσε ο Μορφέας

Ένα μικρό, μικρό παραμύθι

Θύμωσε ο Μορφέας,
σαν έμαθε πως κείνο το παιδί
τον είπε κλέφτη ονείρων, κλέφτη της νύχτας και μεγάλο χασομέρη.
Του θύμωσε τόσο πολύ που του 'κανε χουνέρι.

Έτσι κάθε που η νύχτα πέφτει,
περνάει από το παράθυρο
και αντί για ύπνο
του πετάει ένα τσουβάλι σκέψεις.

Τι να τις κάνω τόσες σκέψεις, τώρα που απεργούν οι λέξεις,
είπε στη Μούσα το τρελό παιδί.
Γέλασε αυτή, όπως γελάν οι φίλοι.
Έσκυψε πάνω του και του ‘μαθε πως λύνονται τα μάγια.

Έτσι σαν βγήκε πάλι το φεγγάρι,
πήγε κι άνοιξε διάπλατα τα παράθυρα στη νύχτα...
Βγήκε και φώναξε ο πρίγκιπας-παιδί

Το βασίλειο μου για ένα φιλί!

και τ’άστρα αναβόσβησαν
σα να ‘κλειναν το μάτι



Text, photo & illustration by alepouda