Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Ματς-μουτς!
Σου γράφω πάλι
αν και εχω θυμώσει μαζί σου, γιατί εσύ δε μου γράφεις ποτέ!
Γιατί γαμώτο? Γιατί εσύ δε μου μιλάς ποτέ!?
Εγώ στα λέω όλα και εσύ τίποτα!
Ούτε πως πέρασες τη μέρα σου, ούτε τις πιο απόκρυφες σκέψεις σου
Ξέρεις, όλα αυτά τα βαρετά που ύστερα ούτε κι οι ίδιοι δε διαβάζουμε…
Μπορεί να φταίει κι αυτό…
Ίσως να ήταν όλα αυτά τόσο βαρετά που τελικά σε σκότωσα!
Αγαπημένο ημερολόγιο, πες μου, σε σκότωσα.???
…
Τι άνθρωπος είμαι!!! Θέε μου! Σκότωσα το αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Το ένα και μοναδικό. Γιατί άλλο δεν έχω. Δεν υπάρχει για μένα άλλο, λιγότερο αγαπημένο, σχετικά αγαπημένο ή αντιπαθητικό ημερολόγιο. Μόνο εσύ!
Περιμένω νέα σου!
Σε φιλώ σταυρωτά στο σκληρό εξώφυλλο σου,
Ελπίζω να είσαι καλά…
Με πολύ αγάπη,
το θλιμμένο ζουμπούλι
3 σχόλια:
Δεν με σκότωσες... κοιμόμουν γι' αυτό και δεν σου απάντησα. Τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς εδω μέσα. Βαριέεεεεεεμαιιιιιιιι! Αααααχχχχχ!
Αλλά και να με σκότωνες με τα τουβλάκια που πετάς δεν θα πέθαινα! Αν εσύ είσαι αλεπούδα εγώ είμαι γάτα, δηλ εφτάψυχο.
Ζω και βασιλεύω και την μπλογκόσφαιρα κυριεύω!
γραφεις εξαιρετικα γλυκια αλεπουδα μου!
Θα ερχομαι να σε διαβαζω να ζεσταινεται η ψυχη μου!
φιλια!
σε ευχαριστω πολυ! :)
να με επισκέπτεσαι συχνα Ευτυχία
τι ωραία που ακουγεται αυτή η φράση!
:)))
Δημοσίευση σχολίου