Μια αισιόδοξη σκέψη μέσα σε όλο αυτό το χαμό

(φώτος αλεπούδα)

Μια αισιόδοξη σκέψη είναι να βλέπεις μιά ελαφίνα με το μικρο της ελαφάκι στην Πάρνηθα. Υπάρχουν ελάφια που ζουν και κυκλοφορούν στις πλαγιές. Τη νύχτα, τέτοια εποχή, τα αρσενικά δε σε αφήνουν να κοιμηθείς με τα ερωτευμένα μουγκανίσματα τους. Έτσι, χθες το βράδυ έμαθα πως οι ερωτικές σχέσεις είναι δύσκολες ακόμα και για τα ελάφια, καθώς βρισκόμουν στο ξύλινο δεντρόσπιτο που βρίσκεται σκαρφαλωμένο στα 1300μ στη θέση Σκίπιζα.

Ο Σπύρος, ο Νίκος, ο Βαγγέλης, η Στέλλα, ο Κώστας και εγώ, φτάσαμε λίγο πριν βραδιάσει. Το πυροφυλάκιο έχει μια εκπληκτική θέα που απλώνεται σε ακτίνα 180 μοιρών από την περιοχή της Ελευσίνας μέχρι την Εύβοια. Είναι απίστευτο πόση ομορφιά μπορεί να σου προσφέρει η Φύση και αντίστοιχα πόσα πολλά κριτσίνια, ο υπεύθυνος της ομάδας, Σπύρος (για να μη μιλήσω για τα σταφύλια). Οι συζητήσεις που ακολούθησαν ήταν υψηλού επιπέδου, κυρίως λόγω υψομέτρου. Σκοπός μας ήταν σε περίπτωση πυρκαγιάς να εντοπιστεί έγκαιρα το σημείο και να ειδοποιήσουμε το πυροσβεστικό κέντρο.

Η βραδιά, αν εξαιρέσουμε τα μουγκανίσματα, ήταν εξαιρετικά ήσυχη. Κανείς μας δεν εντόπισε ίχνος φωτιάς στον ορίζοντα κατά τη διάρκεια της βάρδιας του. Είδαμε το ξημέρωμα, πανέμορφο και πανοραμικό. Ήταν ένα δώρο της φύσης όπως απλωνόταν η θέα για χιλιόμετρα μπροστά στα μάτια μας. Για όσους κοιμήθηκαν κάτω στην πόλη ήταν απλά άλλο ένα πρωινό. Η ώρα που σηκώνονται για τη δουλειά.

Όταν κοιτάς από ψηλά και μακριά τη ζωή σου, βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Κλεινόμαστε σε τέσσερις τοίχους, σε στενά και συνοικίες και η ζωή μας δε φωτίζει ούτε όσο ένα φωτάκι. Σε μας βέβαια, φαίνεται τόσο σημαντική, έτσι ξεχνάμε άλλα πράγματα. Ξεχνάμε, αδιαφορούμε και επιτρέπουμε τις καταστροφές να συμβούν. Έπειτα έρχονται οι μέρες με τη γεύση της στάχτης στο στόμα. Οργή και λύπη. Λόγια, λόγια, λόγια. Συζητήσεις επί συζητήσεων. Εικόνες φρίκης. Ανησυχία για το μέλλον. Κατεστραμμένες ζωές και εκκλήσεις. Βλέπεις τους άλλους αβοήθητους και αισθάνεσαι υποσυνείδητα αβοήθητος κι εσύ.

Τα λεφτά και τα τρόφιμα βοηθάνε και πρέπει να συνεισφέρουμε όσο μπορούμε. Το να βοηθάς εσύ ο ίδιος όμως, σου δίνει μία μεγάλη προσωπική ανταμοιβή. Για αυτά που μας ρίξανε σε κατάθλιψη δεν υπάρχει καλύτερη ψυχοθεραπεία από το να βοηθήσουμε εμείς οι ίδιοι.

Η Πάρνηθα κάηκε, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της παραμένει όμορφο και γεμάτο ερωτοχτυπημένα ελάφια που θέλουν να συνεχίσουν τη ζωή τους. Ελάφια που τριγυρνάνε πάνω στο βουνό σαν την ελπίδα, σαν τη ζωή που επιμένει.

Αν αισθάνεστε ότι θέλετε να κάνετε κάτι επιπλέον από το να προσφέρετε υλική και χρηματική βοήθεια, υπάρχουν ανάγκες σε πολλά σημεία στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και την Αττική.






Info:
Εγώ συμμετείχα και απόλαυσα την εμπειρία της πυροφύλαξης μαζί με την ομάδα εθελοντών του Ε.ΔΑΣ.Α. (Εθελοντές Δασοπυροπροστασίας Αττικής). Η Δράση του σωματείου δεν περιορίζεται στην πυροφύλαξη, αλλά περιλαμβάνει δασοπυροφύλαξη, δασοπυρόσβεση και αναδάσωση των βουνών της Αττικής.

Περισσότερες πληροφορίες στο site
http://www.edasa.gr

επικοινωνία
edasa@otenet.gr

Αγ. Κωνσταντίνου 12,
Ομόνοια, Τ.Κ. 104 31
τηλ.: 210-5200680,
fax: 210-5200681