Άβουλος Διγκομενισμός

Ας αφήσουμε την πολιτική και ας μιλήσουμε για τη ζωή με κανονικά παραδείγματα.
Έχω μια φίλη - ας την ονομάσουμε Μαρία - η οποία είναι συμπαθέστατη, όμορφη και καλό παιδί. Όλα τα παραπάνω με κάνουν να τη συγχωρώ για την κατά τα άλλα αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της στα γκομενικά θέματα.
Έχω φτάσει στο σημείο κάθε φορά που τη συναντάω να τη ρωτάω:
-Να σου πω... τώρα τα έχεις με τον Κώστα ή όχι; για να ξέρω...
Περίπτωση Α
-Όχι, τα χάλασα, είπα πως μου αξίζει κάτι καλύτερο... (με χαρούμενο, δυναμικό ύφος)
Περίπτωση Β
-Ναί, είμαστε μαζί, είπα να του δώσω μιά δεύτερη ευκαιρία (για 10η φορά και με ύφος γεμάτο ανασφάλεια και ενοχές)
Οι έλληνες αντιμετωπίζουμε τα κόμματα σαν ερωτική σχέση. Οι πολιτικοί αρχηγοί είναι οι γκόμενοι μας. Δε μπορούμε με αυτούς αλλά δε μπορούμε και χωρίς αυτούς.
Ο Κώστας, χοντρός και με εμφάνιση ψητοπώλη, έρχεται το βράδυ και ξαπλώνει δίπλα της. Το ταλαιπωρημένο κρεβάτι λυγίζει στο βάρος του και η Μαρία κατρακυλάει δεξιά και καρφώνεται πάνω στην στιβαρή του πλάτη.
Ο Γιώργος, κανονικού μεγέθους και λιγότερο Νεάντερταλ από τον Κώστα. Πλένει πάντα τα πόδια του πριν κοιμηθεί. Διαβάζει ένα βιβλίο για να τον πάρει ο ύπνος και το πρωϊ ξυπνάει στις 5 αξημέρωτα για να τρέξει. Ούτε πρωινές αγκαλίτσες, ούτε τίποτα. Μόνο σουηδική γυμναστική και ντεκαφεϊνέ.
Η Αλέκα μοιάζει να σου εξάπτει τη φαντασία αλλά τελικά το βράδυ κοιμάστε σε ξεχωριστά κρεβάτια για να μη ξυπνήσετε τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Ο Αλέκος κάπως καλύτερα, σε αφήνει να του χαϊδέψεις λίγο το μούσι αλλά πέφτει για ύπνο νωρίς, πριν απ' το Nip/Tuck
Να μη μιλήσω για τον τελευταίο. Πως να κάνεις σεξ με τον εσταύρωμένο πάνω από το κεφαλάρι;

Αφιερώνω στη "Μαρία" και κάθε μαζοχιστή αισθηματία ψηφοφόρο το τραγούδι του Μίμη Τραϊφόρου που τραγούδησε η Σοφία Βέμπο

Ο Άνθρωπος μου

Χρόνια και χρόνια
με τυραννάει
κι ούτε μια στάλα
δεν με πονάει
γιατί;

Και ζω κοντά του
μες την μιζέρια
χειμώνες τώρα
και καλοκαίρια
γιατί;

Και με βαριέται
και μ΄άλλες πάει
και μου τα παίρνει
και με χτυπάει
γιατί;

Μα τον λατρεύω
κι είναι το φως μου
γιατί είναι βλέπεις
ο άνθρωπός μου

Δεν είναι γόης
δεν είναι ωραίος
και κολυμπάει
μέσα στο χρέος
γιατί;

κι ένα κοστούμι
μονάχα έχει
που το φοράει
χιονίζει βρέχει
γιατί;

κι όλο τα πίνει
κι όλο τα σπάει
κι όλο σε μένα
μετά ξεσπάει
γιατί;

Δεν μού μιλάει
για το φεγγάρι
κι ένα λουλούδι
δεν μού'χει πάρει
γιατί;

Μονάχα πίκρες
μού΄χει χαρίσει
ποτέ δεν μού΄χει
γλυκομιλήσει
γιατί;

Ποτέ δεν μού΄χει
χαμογελάσει
κι ο έρωτάς του
μ΄έχει γεράσει
γιατί...

(και τώρα όοοοολοι μαζί. Κώστα αυτό είναι για σένα)
Μαααααααααααααα τον λα-τρεεεεε-ύω
κι είναι το-φως-μου
για-τί-εί-ναι-βλέεεε-πεις
ο άν-θρω-πός μου

Η νέα προεκλογική διαφημιστική καμπάνια της αλεπούδας

Η αλεπούδα μέσα στο επίκαιρο κλίμα της εποχής, κάλεσε από την Αλάσκα των Η.Π.Α διάσημους επικοινωνιολόγους για να τους αναθέσει την προώθηση του brand αλεπούδα για τη νέα σεζόν.

Οι εσκιμώοι διαφημιστές καταλήξαν στον τριπλό άξονα διείσδυσης στο τάργκετ χρούπ των κλικοφόρων.

Το σύνθημα είναι "καρπούζι-πλύσιμο-φαϊ"

Ακολουθεί το προεκλογικό πρόγραμμα που προτάθηκε από τους ειδήμονες

1) Για κάθε κλικ η αλεπούδα θα σας κόβει ένα χρόνο από τη σύνταξη.

2) Αν ο γείτονας σας πεθάνει και υπάρχει κληρονομιά για το παιδί του, εσείς δε θα φορολογηθείτε γι'αυτήν.

3) Το Φ.Π.Α στο χαβιάρι θα πέσει στο 6% έτσι ώστε να εξισωθούν οι πλούσιοι με τους φτωχούς.

4) Επιτέλους θα ισχύσει το πολυπόθητο 5% για την Παιδεία. Το 5% επι του συνόλου των σπουδαστών θα δικαιούται δωρεάν παιδεία.

5) Θα γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Για να συμβεί αυτό θα λειτουργήσει κυλιόμενο ωράριο καθώς και δακτύλιος στις θέσεις.

6) Όσοι πληρώνουν την εφορία στην ώρα τους θα κερδίζουν μία συμμετοχή στο "Super Deal"

7) Όσοι δεν πληρώνουν την εφορία στην ώρα τους θα κερδίζουν ένα σαββατοκύριακο με τον Βύρωνα.

8) Δωρεάν έκδοση αλεπουδοcard για άμεση πρόσβαση των κλικοφόρων σε ρευστό, με πολύ μικρό επιτόκιο.

9) Κατάργηση του οκταώρου για τους πολιτικούς

10) Δωρεάν χορήγηση καρπουζιών σε μορφή κομπόστας για κάθε πολύτεκνη οικογένεια (άνω των 26 μελών)

The Butterfly by Nikos Kazantzakis

The Butterfly

A man found a cocoon of a butterfly
One day a small opening appeared
He sat and watched the butterfly for several hours
It struggled to force its body through that little hole
Then it seemed to stop making any progress
It appeared as if it had gotten as far as it could
And it could go no farther.

So the man decided to help the butterfly
He took a pair of scissors and snipped off
The remaining bit of the cocoon.

The butterfly then emerged easily, BUT,
It had a swollen body and small, shriveled wings
He continued to watch the butterfly
He expected that, at any moment, the wings would enlarge
And the body would contract
Neither happened!In fact, the butterfly spent the rest of its life crawling around with a swollen body and shriveled wings.
It was never able to fly.

The man acted with well-intentioned kindness
But he didn't understand the consequences.
The restricting cocoon and the struggle required to get
Through the tiny opening, were nature's way of forcing fluid
From the body of the butterfly once it achieved it's freedom
From the cocoon.

Sometimes struggles are exactly what we need in our life.
If nature allowed us to go through life without any Obstacles,
it would cripple us.
We would not be as strong as we could have been and
we could never fly
Have a great day, great life, and struggle a little.
Then fly!

Nikos Kazantzakis

Σύννεφα, κάμερες και γερανοί

Πλατεία Ναυαρίνου, Αύγουστος 2007

(φώτο αλεπούδα)

Κυλάνε τα λεπτά, οι ώρες
σαν νερό βιαστικό που χύνεται στους υπονόμους.
Ακολουθείς την πορεία του σε στοές σκοτεινές
που μυρίζουν ανθρώπινα κατάλοιπα
σκουπίδια, φλούδες από καρπούζι,
τσαλακωμένα χαρτιά, πλαστικά περιτυλίγματα

Τα σκουπίδια μας ζουν πιο πολύ απο εμας,
πιο πολύ απ΄τις ιδέες μας.
Κάθεσαι και αναπνέεις αυτή την ειρωνεία.
Σκέφτεσαι κι οι σκέψεις σου διασπώνται
πιό γρήγορα απ΄το χαρτί στις χωματερές.

Τα λάθη αντέχουν πιό πολύ.

Τα μασάς, τα καταπίνεις
κι αυτά συνεχίζουν
σχεδόν ανέγγιχτα να αιωρούνται μέσα σου.
Μαζεύονται στους αδένες, κολλάνε στις αρτηρίες.
Δεν τα βλέπεις αλλά ξέρεις πως υπάρχουν,
σαν εφιάλτης που επανέρχεται στις πιό ανύποπτες στιγμές.
Μια μυρωδιά, κάποιος που μοιάζει με κάποιον,
μια λέξη που άκουσες τυχαία στο δρόμο
κι όλα επανέρχονται πιό ζωντανά

Έχεις φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο,
που ό,τι έχεις, το χάνεις.
Ό,τι είσαι, σε αναιρεί.
Τα χαρίσματα σου είναι κατάρες
κι ό,τι επιβιώνει είναι αυτό που θες να σκοτώσεις.

Προικίστηκες με την ικανότητα να επιβιώνεις,
άραγε για να έχεις πιό πολλές ευκαιρίες
να αυτοκαταστραφείς;

Μισός Θεός, μισός ζώο.
Πολεμοχαρής ήρωας
με την αχίλλειο πτέρνα στην ψυχή.
Πουλάς κομμάτι-κομμάτι τον εαυτό σου.
Παραδίδεις τα δάση της καρδιάς σου στη φωτιά.
Ύστερα κλαις πάνω απ΄τις στάχτες
και κλείνεις τις πληγές σου με τσιμέντο.

Θες να κρυφτείς, να θαφτείς
κάτω από σίδερα, πίσσα και χαλίκια.
Η ψυχή σου κείτεται κάτω από βρώμικες πλατείες
και άσχημες πολυκατοικίες,
σαν τις αρχαίες πόλεις τις δοξασμένες που παρήκμασαν
και μένουν ερείπια κρυμμένα και σιωπηλά.

Πλατεία Ναυαρίνου, Αύγουστος 2007