Την Κυριακή σερνόμουν από τη μία άκρη του σπιτιού στην άλλη κουβαλώντας παγωμένα νερά και κάνοντας απανωτά ντουζ. Η γάτα είχε βρει το λιγότερο καυτό σημείο του διαμερίσματος και κείτονταν ημι-λιπόθυμη. Κάθε φορά που περνούσα από δίπλα της έκανε κάτι ξεψυχισμένα νίαου-πεθαίνω, νιάου-λιώνω, νιάου-σβήνω, νιάου-χάνομαι.
Στην τηλεόραση έπαιζε ένα ντοκυμαντέρ για τα σκυλιά κατακτητές του διαστήματος. Τελικά δεν ήταν μόνο η Λάικα. Από τα 29 σκυλιά που βγήκαν στο διάστημα συνολικά πέθαναν τα 20. Η γάτα μου δεν έδειξε να συγκινείται ιδιαίτερα με το γεγονός. Αυτά τουλάχιστον πήγαν στο διάστημα, εγώ θα αφήσω τα κόκκαλα μου στα Πατήσια, σκέφτηκε και έκανε ένα νιάου-γαμώ τη γούνα μου.
Το Σάββατο πήγα στο Λυκαβηττό. Ζέστη τρελή και άπνοια και εκεί. Δεν κουνιόταν τίποτα. Μόνο η πλατφόρμα που είχαμε σκαρφαλώσει όλοι, τραμπαλιζόταν πέρα δώθε. Όταν πήρα στο κινητό την Trinity για να έρθει κι αυτή εκεί που καθόμασταν μου είπε «είμαι 28 χρονών, δεν κάνω τέτοια πράγματα» Έτσι όταν ήρθε τελικά τη σύστησα στους υπόλοιπους ως εξής «Από δω η Τριάδα, είναι 28 χρονών, η Χ. 36, η Κ. 32, η Λ 26, η Σ. 36 και αυτός απέναντι με την ιρλανδική σημαία δικός μας είναι. Για να μάθει να μας λέει ότι την πήρανε τα χρόνια και δεν είναι για τρέλες πια.
Η Dolores Ο’ Riordan (36 χρονών και με τρία παιδιά) βρισκόταν πάνω στη σκηνή. Τραγουδούσε, έπαιζε κιθάρα και έτρεχε πάνω κάτω σαν το ιρλανδέζικο ξωτικό της ροκ. Ήταν μια καταπληκτική συναυλία με πολλά κομμάτια από Cranberries και από το καινούργιο της άλμπουμ.
Την Παρασκευή βρέθηκα και πάλι να τρέχω πέρα δώθε στις μουσικές σκηνές της Ευρωπαϊκής Γιορτής της μουσικής. Από την Κοτζια, με τους Ekos Quartet και τους Expert Medicine πέρασα στην Κλαυθμόνος με τους Κόρε. Υδρο για να καταλήξω στο Σύνταγμα για τους Raining Pleasure. Το Σύνταγμα ήταν η σκηνή που χορηγούσε η κόκα – κόλα και είχε τον χειρότερο ήχο. Σηκώθηκα και έφυγα στο δεύτερο τραγούδι. Άλλη μια φορά που πετυχαίνω τους RP με χάλια ήχο. Έφυγα γιατί αγαπώ τη μουσική και τα αυτιά μου είναι όργανο απόλαυσης και όχι βασανισμού.
Αμάν πιά με αυτή την κοροϊδία. Γιατί στην Κοτζιά και στην Κλαυθμόνος ο ήχος δεν ήταν επώδυνος και στον Σύνταγμα μας βίαζαν τα τύμπανα? Γιατί στη Dolores ο ήχος ήταν τέλειος? (γιατί είχε φέρει τον τεχνικό ήχου των U2)
Πόσο άλλο να γκρινιάξω για αυτό το θέμα?
Ατάκα της εβδομάδας:
Την επόμενη φορά που θα χωρίσω θα κρατήσω εγώ το αιρ-κοντίσιον.