Τραγούδα οταν φοβάσαι

Η Florence Welch ειναι σίγουρα μια ειδική περίπτωση. Την ζωή της την τυλίγει μια αύρα μακάβριου. Θα έλεγε κανείς πως είναι ένα μικρό κορίτσι, εύθραυστο όσο και εκείνο το τζάμι στο Ανατολικό Λονδίνο

"Εμοιαζα με την Carrie μέχρι την ώρα που με μεταφέραν στο νοσοκομείο, με το αίμα να χύνεται απο τα χέρια και το στήθος μου"

Ξεκίνησε να τραγουδάει στην χορωδία της εκκλησίας μαζί με τη γιαγιά της. Στα εφτά άρχισε να τραγουδάει μπροστα σε κοινό, για την ακρίβεια σε γάμους και κηδείες (κυρίως σε κηδείες) και δεκατέσσερα χρόνια μετά κερδίζει στα Brit Awards το Critic's Choice Award.

H αντίδραση της όταν έμαθε οτι είναι υποψήφια ήταν να πάθει κρίση πανικού μέσα σε ένα caffe Nero γιατι πίστευε οτι έκανε ένα τίποτα και παίρνει και βραβείο γι'αυτο.

Η Florence μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με επιρροές που ενίσχυαν τις φοβίες και τις εμμονές της. H μητέρα της - κριτικός της αμερικάνικης τέχνης - την ενθάρρυνε να διαβάζει αιματοβαμμένες ιστορίες, Βικτωριανά μυθιστορήματα μυστηρίου και Αιγυπτιακή μυθολογία χωρίς να μπορεί να αναγνωρίσει οτι η κόρη της έπασχε απο OCD.

Το OCD ειναι μια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που παγιδεύει τον άνθρωπο σε επαναλαμβανόμενες δυσάρεστες σκέψεις, εικόνες και παρορμήσεις. Οι σκέψεις αυτές ειναι συχνά εντελώς εκτός της προσωπικότητας του ανθρώπου ωστε αρχικά να τον εκπλήσσουν ("πώς μπορώ έγω να σκέφτομαι κάτι τέτοιο") αλλα στη συνέχεια τις δέχεται σαν δικές του ακόμα και αν διαφωνει με αυτες. Οι προσπάθειες να βγαλεις αυτα τα δυσάρεστα πράγματα απο το μυαλό σου αποτυγχάνουν με συνέπεια να παθαίνεις κρίσεις πανικού τις οποιες προσπαθείς να ξορκίσεις ακολουθώντας ψυχαναγκαστικές επαναληπτικές επίμονες πράξεις. "Αν ανοιγοκλείσω το φως 12 φορές δεν θα συμβει τίποτα κακό"

Η Florence θυμάται την εποχή που η μητέρα της την πήγαινε να δούνε αναγεννησιακές εκλησίες και τον εαυτό της έντρομο να μην μπορεί να ξεκολλήσει τα μάτια της απο την απεικόνιση της St Agatha (να κρατάει τα κομμένα στήθη της σε ασημένιο δίσκο).

Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί και η ίδια με την Τέχνη παρακολουθώντας μαθήματα στο κολλέγιο για να γίνει εικονογράφος αλλα σύντομα κατάλαβε οτι δεν μπορει να παρατήσει τη μουσική και παράτησε το κολλέγιο.

Το πρώτο της cd τα πηγαινει πολύ καλά και η Florence δεν έχει να αντιμετωπίσει τα τέρατα της παιδικής της ηλικίας αλλα - όπως όλοι μας - τους εφιαλτες της ενήλικης ζωής, την ερωτική απογοήτευση, την μοναξιά και επιπρόσθετα μερικά ακόμα θέματα (OCD, ADD, Dyspraksia, Dysmetria)

Γιατί όμως ειπα όλα αυτα για τη ζωή της και όχι για την μουσική της?

Γιατι μπορεί να μεγαλώνουμε αλλα όσο υπάρχει ο ήλιος τόσο θα υπάρχουν και οι σκιές που θα έρχονται για να μας στοιχειώσουν...

... έτσι κι εμεις, σαν μικρά παιδιά, θα τραγουδάμε για να μη φοβόμαστε

This is a gift, it comes with a price
Who is the lamb and who is the knife
Midas is king and he holds me so tight
And turns me to gold in the sunlight

(Rabbit heart)

Αν σας αρέσει η Kate Bush, η Pj Harvey και οι My Brightest Diamond ακούστε/δείτε τα παρακάτω απο τους Florence and the Machine

Dog Days Are Over (video)

Rabbit Heart (video)

Cosmic love (lyrics video)

Τραγούδια τους στο Hypem

official site