φωτo: αλεπουδα
Πριν λίγες μέρες με είπαν ενθουσιώδη και αισιόδοξη, και ακούστηκε στα αυτιά μου σχεδόν σαν κατηγορία. Σα να μου λέγαν «εσύ είσαι έτσι και καθάρισες, ενώ εμείς...»
Μα! Μα η αισιοδοξία δεν είναι χαρακτηριστικό μου! Δεν έπεσα στο καζάνι της αισιοδοξίας όταν ήμουν μικρή. Σε ένα καζάνι έπεσα, είναι η αλήθεια, μα ήταν άδειο και χτύπησα άσχημα το κεφάλι μου. Απο τότε μπορώ και βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Μα αυτό είναι ευχή και κατάρα. Κυρίως κατάρα γιατί καταλαβαίνω πράγματα που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι και οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν εμένα.
Η αισιοδοξία μου είναι ένα λουλούδι που έχω σε μια γλάστρα. Κι είναι τόσο ευαίσθητο το άτιμο. Με νύχια και με δόντια το κρατάω ζωντανό. Λίγη πραγματικότητα να φυσήξει και γέρνει έτοιμο να ξεριζωθεί. Τρέχω αμέσως να το στηρίξω. Λίγη αρνητικότητα να βρέξει και μαραίνεται. Μου ‘χει σπάσει τα νεύρα σας λέω. Και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι στα χέρια μου μπορεί να μαραθεί μέχρι και κάκτος. Είναι τόσο δύσκολο το παλιολούλουδο αλλά όταν μου χαρίζει το άρωμα του, αλλάζουν τα χρώματα γύρω μου και ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά.
Δεν είμαι ούφο, δεν είμαι ηλίθια! Ξέρω ότι η ζωή είναι σκατά! Αλλά από την άλλη ξέρω πως δεν υπάρχει καλύτερο λίπασμα από τα σκατά.
Θεωρίες, θεωρίες! Λόγια! Σκέτα λόγια και τι ωραία που ξέρεις να τα λες...
Ωραία! Τώρα μου κάνει αντίλογο και ο εαυτός μου. Σκάσε κι άκου.
«Η ζωή είναι σκατά»
Δύο πράγματα μπορείς να κάνεις γι αυτό.
Κλασσική στάση
Κάθεσαι πάνω τους και στραβομουτσουνιάζεις γιατί σου μυρίζουνε. Στη συνέχεια γίνεσαι μίζερος και όλοι σου φταίνε (ΠΑΝΤΑ φταίνε οι άλλοι. Αυτό είναι κάτι που ισχύει παγκοσμίως. Όποιον να ρωτήσεις το ίδιο θα σου πει.)
Εναλλακτική στάση
Σηκώνεσαι, παίρνεις ένα υγρό χαρτομαντηλάκι, καθαρίζεσαι και αρχίζεις να σκέφτεσαι τι σκατά θα κάνεις με αυτά τα σκατά!
Για μένα, που εύκολα λέω τα λόγια τα μεγάλα, ποτέ δεν φταίνε οι άλλοι. Όχι ότι δεν το προσπαθούν αλλα είναι που τελικά δε χρειάζεται! Τα καταφέρνουμε καλύτερα μόνοι μας.
Το να τα βάλεις με τους άλλους είναι το πιο εύκολο. Κάθεσαι αραχτός με το φραπέ και αρχίζεις! Το εθνικό μας σπορ η γκρίνια. Εκεί να δείτε την αληθινή super league. Όχι ποδόσφαιρο και αηδίες. Αληθινός πρωταθλητισμός.
Μπλα-μπλα-μπλα! Θα μας πεις πολλά ακόμα?
Δεν τελείωσα. Μαζί μου τα’χω. Με μένα τα βάζω. Τρώω το ξύλο της αρκούδας από τον εαυτό μου. Ματώνω, γονατίζω, χάνω. Σχεδόν πάντα χάνω.
Άρχισε το μελόδραμα πάλι
Το έχω κι αυτό. Εμένα που με βλέπεις, κυνικέ μου εαυτέ, μπορώ να κάνω τον Λαρς φον Τριερ να κλάψει σα μωρό. Εκεί να δεις μελόδραμα. Θα σε κάνω να δεις το Dogville και να σου φανεί σαν μιούζικαλ με τον Φρεντ Αστερ.
Δεν ξαναμιλάω, να δούμε που θα το καταλήξεις
Τα πάντα έχουν σχέση με τον τρόπο που τα βλέπεις. Όταν βλέπω τα πάντα γύρω μου στραβά, γυρνάω το κεφάλι μου μέχρι να τα δω ίσια. Η ζωή είναι σαν τη φωτογραφία, χρειάζεται και το φως και τη σκιά. Χωρίς αυτά δεν σχηματίζεται τίποτα.
Άρχισες πάλι τις φιλοσοφίες!
Είπες ότι δε θα ξαναμιλήσεις
Σου είπα ψέματα!
Τέτοια κάνεις και με βάζεις να τα βάζω με το εαυτό μου. Πως μπορείς να λες ψέματα στον εαυτό σου?
Πολύ απλά! Είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Θες να το ξανακάνω?
Δε χρειάζεται, το κατάλαβα
Ο κόσμος χρειάζεται το ψέμα. Δεν την αντέχει την αλήθεια. Εγώ είμαι η σκιά στη φωτογραφία σου
Διαστρεβλώνεις αυτά που είπα.
Το κάνω και αυτό. Το χρειάζεται και αυτό ο άνθρωπος. Μα στ’αλήθεια δε σου αρέσει το ψέμα?
Προτιμώ τα παραμύθια
Ερασιτέχνη!
...
Μπα! Τα κατάφερα. Δεν έχεις κάτι να μου απαντήσεις? Θυμάσαι τη μέρα που σου έκρυψα το χιούμορ?
Τρομακτικό! Ήταν τρομακτικό. Ήθελα να ουρλιάξω, να σκοτώσω κόσμο
Αχ, ναι, ήταν τόσο ωραία εκείνη η μέρα. Αλλά τελικά μου την έκανες...
Κατάλαβα ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από εκείνα με κάναν να θέλω να ουρλιάξω.
Τα ωραία δεν κρατάνε...
Αυτό είναι αλήθεια
Ωχ, όχι! Τώρα θα πεις την ιστορία με το τρένο, το ξέρω, το νιώθω...
Μου ΄χεις σπάσει τα νεύρα. Άσε με! Δε λέω τίποτα...
Βλέπετε με τι έχω να κάνω και νομίζει από πάνω ότι είναι και η αισιόδοξη πλευρά μου...
Σκατά!
Στα λόγια μου έρχεσαι...
