To 1997 δούλευα σε μια μεσαία επιχείρηση οικογενειακού τύπου με 25 εργαζόμενους. Πηγαίναμε στην δουλειά στις 7μιση και το καθεστώς που είχα βρει έλεγε οτι καθαρίζουμε τον χώρο πριν ξεκινήσουμε. Ξεσκόνισμα, σφουγγάρισμα, στεγνωμα του πατώματος με πατινάζ με πατάκια και καθάρισμα τουαλέτας, κάθε μέρα. Ενώ το ξεσκόνισμα, σφουγγαρισμα, στέγνωμα εναλλασσονταν κυρίως βάση του πότε φτάναμε στην δουλειά (εγω συνήθως ημουν εκεί την ώρα του πατινάζ) ο καθαρισμός της τουαλέτας έμενε σταθερά στον Α. Τον ειχα ρωτήσει αν θέλει να κάνει κάτι άλλο και να κάνει αλλος την τουαλέτα αλλα αυτός επέμενε οτι το προτιμάει γιατί έχει την ησυχία του εκεί και προλαβαίνει να κάνει ένα τσιγάρο. Σε αυτή την δουλειά να προσθέσω οτι τρώγαμε το μεσημεριανό μας κρυμμένοι κάπου για να μην μας πετύχουν τα αφεντικά, οπότε το κάπνισμα ήταν ακόμα μεγαλύτερο ταμπού.
Μια μέρα με καλεί στο γραφείο του ο μεγαλύτερος γιός του αφεντικού, στα χέρια του οποίου περνούσαν όλες οι εξουσίες σιγά-σιγά μια που ο πατέρας τους ήθελε να αποσυρθεί.
-Κάθισε
-Κάθησα
-Δεν μου λες, τουαλέτα πας?
-Τουαλέτα?
-Ναι, τουαλέτα, πηγαίνεις στην τουαλέτα εδω?
-Ναι... πηγαίνω
-Ξέρεις ποιός την καθαρίζει?
-Η καθαρίστρια μήπως?
-ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ! ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ? Ο Α. ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ!
-Ξέρω πολύ καλά ποιός την καθαρίζει
-Εγώ δεν το ήξερα, αλλα τώρα θα αποδοθεί δικαιοσύνη!
-Θα πάρουμε καθαρίστρια?
-ΟΧΙ, ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙΣ!!
-Μάλιστα
-Θα την καθαρίζετε ολοι σας, θα βάλω βάρδιες. Τέρμα η εκμετάλλευση του Α.!
Αυτη η κουβέντα του αφεντικού έγινε σε όλους τους εργαζόμενους. Ολοι μεταξύ μας ειπαμε οτι δεν θα δεχθούμε να κάνουμε βάρδια για να αναγκαστεί να πάρει καθαρίστρια όπως έπρεπε σε μια εταιρία αυτού του μεγέθους. Ομως όπως ακριβώς με την ιστορία με τη γατα και τα ποντίκια, αν και όλοι συμφωνήσαμε, η μόνη που αρνήθηκα να κάνω την βάρδια της τουαλέτας ήμουν εγώ.
-Σήμερα ηταν η μέρα που καθάριζες εσύ, το ξέχασες?
-Όχι, δεν το ξέχασα καθόλου
-Καλά, δεν πειράζει, θα την καθαρίσεις σε 15 μέρες που θα είναι πάλι η σειρά σου
-Δεν νομίζω
Μετά απο αυτό, από εκεί που ήμουν η αγαπημένη και το ανερχόμενο ταλέντο, αρχισε ενας γελοίος καθημερινός πόλεμος νεύρων εκ μέρους του για να με σπάσει. Εγώ δεν υποχωρούσα και αυτός έβγαζε ολο και πιο τιμωρητική και σαδιστική συμπεριφορά. Την τελευταία μερα πριν φύγω για διακοπές, μετά απο ενα πολύ χοντρό σκηνικό, παραιτήθηκα.
-Λυπάμαι, αλλα υπο αυτές τις συνθήκες, δεν θέλω να συνεχίσουμε την συνεργασία μας.
Η εταιρία μετά απο έναν χρόνο μετακόμισε και απο ο,τι έμαθα απέκτησε και κανονική καθαρίστρια.
Εγώ αλλαξα πόλη, βρήκα αλλού δουλειά και η ζωή μου πήρε τον δρόμο της. Δεν μετάνιωσα στιγμή.
Λιγα χρόνια μετά το πιγκάλ-γκέητ τον πήρα τηλέφωνο για να μου δώσει προσφορά για κάτι που ήθελαν στην νέα μου εταιρία. Μπορεί να μου είχε φερθεί σαν μεγάλος μαλάκας αλλα ήξερα απο προσωπική εμπειρία οτι ήταν μια απο τις καλύτερες εταιρίες στο χώρο. Δεν με άφησε καλά-καλα να μιλήσω, μου ζήτησε συγγνώμη για την συμπεριφορά του και είπε οτι χαρηκε που τον πήρα γιατί το είχε στη συνείδηση του.
Εκλεισα το τηλέφωνο και χαμογέλασα.
