Ruins of a Dream

Melting Clock

Farwell Building

Μετάφραση του εισαγωγικού κειμενου της συλλογής φωτογραφιών Ruins of Detroit (yves marchand).

Στο ξεκίνημα του 20ου αιώνα, το Ντιτρόιτ αναπτύχθηκε ραγδαία, χαρη στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Ως τη δεκαετία του 50 ο πληθυσμός του έφτασε σχεδόν στα 2 εκατομμύρια. Εκείνη την εποχή το Ντιτρόιτ ήταν η 4η πιο σημαντική πόλη στις ΗΠΑ.
Υπήρξε το εκθαμβωτικό σύμβολο πόλης του 'Αμερικάνικου Ονείρου' με τους μνημειώδεις ουρανοξύστες και τις κομψές γειτονιές.

Οι αυξανόμενες διακρίσεις και η αποβιομηχανοποιηση της πόλης οδήγησε σε βίαιες εξεγέρσεις το 1967. Η μεσαία τάξη των λευκών αμερικάνων έφυγε απο την πολη του Ντιτροιτ και τα προάστια επεκτάθηκαν. Οι επιχειρήσεις και τα μεγάλα εργοστάσια άρχισαν να κλείνουν ή να μετακομίζουν σε άλλες πόλεις με φθηνότερα εργατικά χέρια.
Σιγα-σιγά τα πανύψηλα κτίρια του κέντρου άρχισαν να αδειάζουν. Σήμερα η "πόλη των μηχανών" έχει το μισό πληθυσμό απο αυτόν που είχε τη δεκαετία του 50. Τα εντυπωσιακά κτίρια που έχουν ερειπωθεί και ρημάζουν είναι όπως οι πυραμίδες της Αιγυπτου, το Κολοσσαιο της Ρωμης και η Ακρόπολη, τα απομεινάρια της παροδου ενος μεγαλου πολιτισμου

Αυτες οι φωτογραφίες είναι μια βουτιά στον "Τιτανικό" της βαριάς βιομηχανίας και της ματαιοδοξίας των ανθρώπων. Η παρακμή έχει μια μεγάλη γοητεία, ίσως γιατί την κρατάμε σε απόσταση απο τη ζωή μας και όταν την αντικρίζουμε βιώνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Ένα ταξίδι ταυτόχρονα μπροστά και πίσω. Μια φωτογραφία που αιχμαλωτίζει την ίδια στιγμή το Θάνατο και τη Ζωή, την Ευτυχία και την Απογοήτευση, την Λάμψη και την Σκόνη.
Ετσι ανακαλύπτουμε οτι τελικά η Ζωή καταφέρνει να κάνει αυτό που σπανίως καταφέρνει η Τέχνη.

Δειτε τις φωτογραφίες
RUINS OF DETROIT

Tip: για καλύτερη απόδοση της ατμόσφαιρας ακούστε ταυτόχρονα αυτό το κομμάτι

To link το βρηκα μέσω tweet του Paul Papadimitriou