Για όλους όσους είναι γύρω στα τριάντα...

Όταν ήμουν μικρή, ειλικρινά στενοχωριόμουν κάθε φορά που έβλεπα στους τίτλους αρχής, να τρεμοπαίζει το δάκρυ στα μάτια της Μάγιας της Μέλισσας. Νομίζω πως καθόμουν και έβλεπα κάθε επεισόδιο μήπως και μάθω γιατί κλαίει. Όχι από κουτσομπολιό ή περιέργεια… από καθαρό ενδιαφέρον. Θα μου πεις τώρα εσύ, και θα έχεις και δίκιο… Άντε πες και μάθαινες, τι θα έκανες? Θα τη βοηθούσες?
Μεγάλος προβληματισμός αυτός για μένα, ακόμα και σήμερα.

Για περισσότερους προβληματισμούς και παιδικές ιδεοληψίες της υποφαινόμενης αλεπούδας, διαβάστε το κείμενο στο κάτω μέρος του ποστ.

Παρακάτω θα βρείτε τα τραγούδια από τους τίτλους της αρχής, διαφόρων σειρών της παιδικής μας ηλικίας (αν είστε συν-πλην τριάντα) και ίσως ανακαλύψετε τις μουσικές επιρροές που είχε αυτη η μουσική πάνω σας.
Με κλικ στον τίτλο μπορείτε να το ακούσετε αλλά και να το κατεβάσετε


Αστυνόμος Σαίνης
Πρόβλημα? Προβλημα? Πες μου πως το λύνεις! Ένα ποπ – ελεκτρο - φιουζιον θέμα για τα τίτλους αρχής που κάθε παιδί τραγουδούσε παρέα με την τηλεόραση.

Γούντυ ο Τρυποκάρυδος
Ολόκληρη η αμερικάνικη ορχήστρα να παίζει για αυτό το ιντρο και να καταλήγει στο
Cartoon Show time, cartoon show time heeeeere comeeees Woody.
Don’t go away, I’ll back soon with an other cartoon!

Δον Κιχώτης (Don Quijote de la Mancha)
Σαντσο-κιχοτε, κιχότε-σάντσο!
Σαντσο-κιχοτε, κιχότε-σάντσο!
Σαντσο-κιχοτε, κιχότε-σάντσο!

Η Οδύσσεια του Διαστήματος (Ulysses 31)
Γαλλικό ποπ-ροκ με ολίγη ηλεκτρονική on the side. Ένα κομμάτι που σου μένει.

Μαγια η Μέλισσα
Σε μια χώρα μαγική! Αυτό το τραγούδι χαλαρά, θα χτύπαγε 1η θεση στη Eurovision στα 80s
Κι αν τη ρωτησεις τ‘ όνομα της είναι Μαααααγια….

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος (Il Etait Une Fois... L’Homme)
Τι να πουμε για αυτην την κλασσικη διασκευη και για αυτή την υπέροχη σειρά κινουμένων σχεδίων?

Μια φορά κι έναν καιρό στο Διάστημα (Il Etait Une Fois... L'espace)
Γαλλική μπαλάντα του Michel Legrand. Ωραιότατο κομάτι. Τρια όσκαρ έχει πάρει ο άνθρωπος… να μην το πουμε?

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Ζωή (Il Etait Une Fois... La vie)
Michel Legrand πάλι. Προτιμώ αυτό που έγραψε για το Διάστημα

Μπολεκ και Λολεκ
Μουσική ορχήστρας, μιμούμενη τα αντίστοιχα αμερικάνικα πρότυπα αλλά με τη μυρωδιά ανατολικού μπλοκ.

Νίχατσου (Nehochuha – Nu Pogodi)
Ενας απερίγραπτα κακής συμπεριφοράς λύκος, κυνηγούσε μόνιμα ένα λαγουδάκι σε αυτό το Ρώσικο κινούμενο σχέδιο. Φώναζε στο τέλος: Νου παγκατί!!! (ε, περίμενε! Περίμενε και θα δεις!). Δεν είχε μουσική τίτλων αλλά είχε μουσική φτιαγμένη για κάθε επεισόδιο. Εδώ θα δείτε ένα βίντεο παρωδία των Rammstein με τον κακό τον λύκο και το λαγουδάκι της σειράς

Ο Γύρος του Κόσμου μαζί με το Φιλέα Φογκ
Ωραίο κομμάτι αλλά δυστυχώς δεν το βρήκα στο ελληνικό του και έτσι ακούγεται στην αγγλική βέρζιον.

O Νταρτακάν και οι τρεις σωματοσκύλακες (Dogtanian and the Muskahounds)
Εδώ το τραγουδάκι στην ισπανική έκδοση που είναι η πιο κοντινή στην Ελληνική.
ΝΤΑΡΝΤΑΚΑΝ-ΝΤΑΡΝΤΑΚΑΝ! Όλοι για ένα και ένας για όλους!

Ο Παραμυθάς
Ηλεκτρονικοί ήχοι, λίγο Kraftwerk, λίγο μανταλένα «άλλος για τη βάρκα μου». Με όλες αυτές τις ηλεκτρονικές επιρροές και τα Ατάρι δεν είναι περίεργο που στην παιδική μας ηλικία όλοι μαθαίναμε αρμόνιο. Πώς ξηλώθηκε ο Jean Michel Jarre και φύτρωσε η μπουζουκο-ποπ, σε αυτή τη γενιά, δεν ξέρω…

Παλιά Γιαπωνέζικα Παραμύθια
Συγκίνηση… ειδικά στο κλείσιμο του τραγουδιού

Παραδοσιακά Ουγγαρέζικα Παραμύθια (Magyar Népmesék)
Ένα πουλί ξεκινά το κελάηδισμα, κλαδιά βγαίνουν μέσα από το ράμφος (όχι, δεν έχω πάρει ναρκωτικά) άλλα πουλιά έρχονται και κάθονται στα κλαδιά. Ένα πολύ όμορφο μικρό θέμα για αυτή την ωραία σειρά κινουμένων σχεδίων.

Ποπάυ
Popeye the sailor man! Α-κακακακαακα… Ένα αμερικάνικο tune με πολλά πνευστά μας έρχεται από τα βάθη του προηγούμενου αιώνα.

Ροζ Πανθηρ
Χενρυ Μαντσινι… προσκυνώ!

Σπορτ-Μπιλυ
Είσαι ήρωας από άλλο πλανήτη! Μα, ποιος τραγουδαει? Μην είναι ο Πασχάλης?

Στρουμφακια
Η μεγαλύτερη μόδα της παιδικής μας ηλικίας και ο Μητσοτάκης στο κάστινγκ

Τα θαυμαστά ταξίδια του Νιλς Χόλγκερσον
Κάτι σε βαλσάκι, μερικές χήνες και μια μάλλον μέτρια γυναικεία φωνή να μας τραγουδά και να μας θυμίζει…

Ταο-Ταο
Γλυκο-γλυκο τραγουδάκι (ο Ταο-ταο ήταν λίγο σπαστικός ή λάθος το θυμάμαι αυτό?)

Το λάγουδάκι στη βαλίτσα (Kockásfülű nyúl)
Ήταν ένα Ουγγαρέζικο κινούμενο σχέδιο με ένα πράσινο λαγουδάκι που κοιμόταν μέσα σε μια βαλίτσα. Το λαγουδάκι ήταν κουκλάκι με ασπροκόκκινα καρό αφτιά που τύλιγε και πετούσε σαν ελικόπτερο. Ξυπνούσε το πρωί και κοιτούσε τον κόσμο μέσα από το τηλεσκόπιο του. Ο τίτλος που του έχω δώσει στα ελληνικά δεν είναι σίγουρος. Η μουσική, απλά συνοδευτική, η σειρά υπέροχη

Οι περιπέτειες του Τεν-τεν (The Adventures of Tin-Tin)
Να σας πω τη μαύρη αλήθεια εγώ τον Τεν-τεν, ποτέ δεν τον χώνεψα. Λίγο κρυόκωλος μου φαινόταν… το έβλεπα γιατί μου άρεσε ο σκύλος…

Ταξίδι στο κέντρο της Γης - Shagma (Les Mondes Engloutis)
Αυτά τα 2 τραγούδια πρέπει να τα κατεβάσετε

Intro (Αννα Βίσση)
"Σαν σκοτεινιάσει χαμογέλασε

Το φως του γέλιου σου θα δω

Να'χεις το βλέμμα στο παράθυρο

Θα δεις σε λίγο να περνώ

Δως μου το χέρι σου να φύγουμε

Για το ταξίδι μας στη γη

Με τα παιδιά του κόσμου σμίγουμε

Έλα κι εσύ μαζί

Ας τραγουδήσουμε το τραγούδι της Γης

Νέο κόσμο θα χτίσουμε

Μη διστάζεις, μπορείς!

Έλα να προσπαθήσουμε

Μη διστάζεις, μπορείς!"

Το τραγουδι των πειρατων

-Είμαι το παιδί μιας κακιάς στιγμής – ο μαθηματούλης, ο πειρατής
-Είμαι ο αδελφός της καταστροφής – όνομα γκαζούλης, ο πειρατής
-Είμαι ο σκανδαλούλης μη με ξεχνάς – γιός της ταραχής και της συμφοράς
Της τρομοκρατίας ο ειδικός, αφεντικός, μοναδικός

«Πιες, πιες της ταραχής το κρασί
πιες, πιες μέθα μια νύχτα κι εσύ
η ζωή σου θα αλλάξει με μιας
σαν πειρατής θα τριγυρνάς

-Τρέφομαι με φρέσκιες αγνες τροφες κινδυνο φουρτουνα ωμες γροθιες!

-Άσκοπο βεβαίως το θεωρώ...λόγια να σας λέω να συστηθώ…
λέγε με ομορφούλα και θα σκεφτώ...
αν θα σκεφτώ να σε σκεφτωωωωωωωωωω»

Το μυρμήγκι κι ο μυρμηγκοφάγος (The Ant and the Aardvark)
Αυτή η σειρα κινουμένων σχεδίων μου άρεσε περισσότερο από τον Ροζ Πάνθηρα. Στους τίτλους ένα κουλ τζαζέ αλα μυρμηγκοφάγος στη Νέα Ορλεάνη κομμάτι.

Του κουτιού τα παραμύθια
Η μικρή Παρασκεύουλα καληνύχτιζε τη μανούλα και μετά γινόταν της… Παρασκεύουλας το κάγκελο στο δωμάτιο.
Φα διεση ο Φιόγκος… ΚΙ Ο ΡΟΥΧΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΑΑΑαα.

Φλιντστοουνς
Γιααααμπανταμπαντου! Κλασσικότατο, αμερικανικότατο τραγουδάκι τίτλων

Φρουτοπία
Κλασσική ελληνική εποποία! Τι άλλο να πω? Είναι ΜΙΑ, μόνο ΜΙΑ, η ονειρεμένη Φρουτοπια

Φρου-φρου κι ο Ξυλουργός
Ο φρου-φρου και ο Κυριος – Εντερ. Από μουσική δεν έλεγε πάντως και τίποτα. Ένα περίεργο πράγμα… όταν πετυχαίνω τον Φρου-φρου με πιάνει πείνα. Μήπως παιζόταν το μεσημέρι?

Χάϊντι
Ωλαριιιιιια! Χάιντι, παρεα με την ασπρουλα (την κατσικούλα, ξέρετε) Χαλαλαϊντι, Χαλαλαϊντι, Χαλαλαϊντι, Χαλαλαϊντι,ωλαριιια.
Μα να πιώ γάλα χωρίς πριν να έχει περάσει από τη διαδικασία της παστερίωσης?

Χιλιοποδαρουσα
Ένα ιντρο σε electronica που θα σας εντυπωσιάσει (γραμμένο από τον Νίκο Παπαδάκη)

Candy Candy
Από εκκλησιαστικό όργανο αλα Μπαχ, μας το γυρίζει σε συνθεσάιζερ του 80, με τον έλληνα τραγουδιστή να τραγουδάκι με ελαφρά σπασμένη προφορά. Μετά άρχιζε η Κάντυ-Κάντυ και έτσι τους το συγχωρούμε

Fraggle Rock
Να σας πω την αμαρτία μου, το Φραγκλ Ροκ μου άρεσε πιο πολύ από το Μάπετ-Σώου. Είχε καλύτερα τραγούδια και το Υπερπέραν και τους χτιστες και…

Muppet Show
Χωρις σχόλια

Road Runner & Willy Coyote
Λίγο χιλμπίλυ – καντρυ μουσική και ο πιο συμπαθής κακός όλων των εποχών. Γουϊλυ είμαστε μαζί σου. Πιάσε τον βρομο-μπιμπιπ!

Thundercats
Μια ροκιά (ψευτοροκιά βέβαια) με μέταλ φλυαρίες στις ηλεκτρικές κιθάρες και το κολλητικό «Θάντερ-θαντερ-θάντερκάτς» να επαναλαμβάνεται πολλές φορές.

Tom and Jerry
Κλασσικό ορχηστρικό ιντρο κομμάτι, πιο κλασσικό κι απ τον Μπετόβεν

Αυτός, αυτή και τα μυστήρια
Mellow, soul μπαλάντα. Ακουγόταν και σαν τραγουδάκι στους πειρατικούς (του καπταιν-τζιμ)

Ο θησαυρός της Βαγίας
Ιστορια μυστηρίου και αντίστασης κατά των γερμανών. Ο Σπανουδάκης σε κατι κλασσικο για αυτόν, πασπαλισμένο με λίγη ηλεκτρονική αστεροσκονη. Νοσταλγικό άκουσμα.

Ο κήπος με τα αγάλματα
Μια σειρά που υπέγραφε ο Παντελής Βουλγαρης, με παραγωγή του Νίκου Πιλάβιου και μουσική του Σπανουδάκη. Ηχητική μελαγχολική νοσταλγία. Τριαντάρηδες κατεβείτε στους δρόμους! Κάποιος μας έκλεψε τα παιδικά μας χρόνια. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, θα έπρεπε να είμαστε παιδιά για τουλάχιστον 20 χρόνια ακόμα!

O Βιονικός Άντρας (Six million dollar man)
Λίγη μουσική, πολύ μπλα-μπλα και να πως ο αστροναύτης με 6 εκατομμύρια δολάρια budget γίνεται ο Βιονικός Άντρας. Άλλες εποχές τοτε… Σημερα με 6 εκ. δολάρια δεν παίρνεις ούτε έναν μεσαίο ποδοσφαιριστή.

Το Μπαράκι (Cheers)
Αυτό το τραγούδι με συγκινεί ακόμα. You wanna go where everybody knows your name. Γι’ αυτό το ρίξαμε στο ποτό…

Το Μυστήριο του Χρυσού Πιθήκου
Η μουσική, ηρωική. Ο Τζακ πάνω στο υδροπλάνο του. Ο πίθηκος ποιος ήταν?

Mc Gyver
Αναμνήσεις, καλώδια και κατσαβίδια. Συμπαθητικό αμερικάνικο κομμάτι. Όλοι εμείς οι «μικροί εξερευνητές» βρίσκουμε τον ήρωα μας και το μαλλί του Dean Anderson αφήνει εποχή.

Taxi
Κλασσικό θέμα αμερικανικής σειράς, με καταπληκτικό καστ (βλ. Ντανυ Ντε βιτο κτλ)

Τι παθαίνεις και τι μαθαίνεις από τις παιδικές σειρές

Τώρα που ανατρέχω στις παιδικές μου αναμνήσεις, σε σχέση με αυτά που έβλεπα στην τηλεόραση, καταλήγω σε διάφορα συμπεράσματα και απορίες. Πρωτα απ’ όλα μάλλον έβλεπα πολλή τηλεόραση. Σίγουρα! Αλλά πως γινόταν και να βλέπω τόσο πολλή τηλεόραση αλλά και να είμαι συνέχεια μέσα στις γρατζουνιές?
Τον Δον Κιχώτη τον λυπόμουν και αυτή τη Δουλτσινέα ήθελα να την ξεμαλλιάσω. Για τον Σαντσο δεν είχα να πω πολλά, ίσως κάποια παραίνεση να ξυρίζεται που και που.
Από την Οδύσσεια του Διαστήματος θυμάμαι πολύ έντονα τη φράντζα του Οδυσσέα.
Στο «Μια φορα και ένα καιρό στο Διάστημα» έβρισκα πολύ σέξι τα ρούχα που φορούσαν οι αστροναύτες. Αυτή η σειρά μαζί με τη συνέχεια της ήταν για μένα από τις καλύτερες όλων των εποχών.
Είχα φάει και ένα κόλλημα με τα Ουγγαρέζικα παραμύθια, μάλλον λόγω του styling του σχεδίου και των κάπως hard-core ιστοριών.
Με την Κάντυ ήμουν ερωτευμένη και ήθελα να ανεβαίνω στα δέντρα (με ή χωρίς ρακούν). Τη Χάϊντι την έβλεπα φανατικά και μάλιστα μου θύμιζε τη μαμά μου σε μια παιδική της φωτογραφία.
Έβλεπα Νηλς Χολγκερσεν γιατί ήθελα να πετάω… και τρελαινόμουν για το λαγουδάκι με τα καρό αυτιά που πετούσε σαν ελικόπτερο. Μου άρεσαν και «του κουτιού τα παραμύθια» με τον εντελώς ροκά ντράμερ Ρούχλα (Παυλο Κοντογιαννίδη). Φυσικά δεν έχανα τη Φρουτοπία, αν και πάντα θεωρούσα αυτές τις κούκλες άσχημες. Ήθελα να δοκιμάσω τα ζαχαρένια κτίσματα στο Fraggle Rock και αναρωτιόμουν αν οι τοίχοι του σπιτιού μου κρύβουν έναν ολόκληρο κόσμο από πίσω. Τέλος, πρέπει να ομολογήσω πως «ο Κηπος με τα αγάλματα» με έκανε σαν παιδί να σκάβω - δήθεν ανέμελα - τρύπες στην άμμο, ένα μέτρο βάθος, μήπως και βρω τυχαία αρχαίους κούρους.

…και μόλις τώρα...
συνειδητοποίησα...
...γιατί δεν έμαθα ποτέ να κολυμπάω…

Διαβάστε και τη συνέχεια αυτού του ποστ

Για όσους ειναι τριάντα νο2 (the sequel)