Σιγουρα υπάρχουν πολλοί που πιστευουν πως έχει χαθεί ο έλεγχος με το θέμα της μετανάστευσης. Εγω για να ειμαι ακριβής δεν νομίζω οτι υπήρξε κανένας έλεγχος ή καμία στρατηγική για το συγκεκριμένο θέμα. Στην αρχή τους εκμεταλλευτήκαμε, σαν φτηνά εργατικά χέρια τις εποχές που εισρέαν τα επιδόματα απο την Ε.Ε. και σήμερα που εχουμε φτάσει σε αυτην την οικονομική κατάσταση, τους βλέπουμε σαν απειλή, σαν εγκληματίες ή σαν βαρος.
Στο σημείο που κάνουμε λάθος είναι οτι πιστευουμε πως το πρόβλημα ειναι οι μετανάστες. Οτι σε αυτους οφείλονται όλα τα κακά της μοιρας μας. Όλα τα κακά της μοιρας μας δεν οφείλονται στη μοίρα αλλα σε εμάς. Πρώτο βήμα ειναι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Πολλοι δεν θα τα καταφέρουν, είναι τόσο εύκολο να κατηγορείς τους άλλους και να βαφτίζεις τον εαυτό σου ως θύμα των κακών εβραίων, μασόνων, γκέη, αριστερόχειρων ιχθύων με ωροσκόπο στον Αιγόκερο που συνωμοτούν για να εμποδίσουν το Σύμπαν να συνωμοτήσει υπερ σου.
Μιλάμε για την κρίση και εχουμε γινει ολοι οικονομολόγοι του ανοιχτού καφενείου, αλλά η αληθινή κρίση δεν είναι οικονομική, είναι ανθρωπιστική. Φτάνουμε μέρα με τη μέρα, σε μια εποχή που ο άνθρωπος θα είναι δύσκολο να είναι άνθρωπος. Μας κυριεύει ο φόβος και η ανασφάλεια, καθώς βλέπουμε τηλεόραση ή κοιτάζουμε οι ίδιοι το αθώο αίμα να κυλάει από τις ενώσεις του πεζοδρομίου, προς στα πόδια μας. Ο κόσμος βυθίζεται σε ένα μαύρο πηγαδι τραβώντας ο ένας τον άλλο και απασχολημένος τόσο πολύ με τον προσωπικό του ίλιγγο αδυνατεί να δει ποιος φταίει πραγματικά. Η χειρότερη πλευρά του ανθρώπου αρχίζει και φωτίζεται και η ζωή μας μοιάζει με κάποια εφιαλτική ταινία που θα μπορούσε να έχει σκηνοθετήσει ο Χάνεκε.
Πριν φτάσουμε όμως εδώ, κατρακυλήσαμε όλοι μαζί στην πλαγιά της μεταπολιτευτικής μπιζνας, ρεμουλας, βολεψιάς. Τα θέλαμε όλα δικά μας και απλά απλώναμε το χέρι ή βάζαμε κάποιον δικό μας που ήταν πιο κοντά. Έτσι ψήφισε ο ελληνας, ετσι διορίστηκε, έτσι βολεύτηκε. Μόνο που τώρα που η ηθική κρίση, μας έφερε στο ανασφαλές σήμερα, ξυπνάμε απότομα σαν τρομαγμένοι και ξεβολεμένοι βασιλιάδες. Σίγουρα καποια ξεχασμένα γονίδια του πολυμήχανου Οδυσσέα μας φέρανε μέχρι εδώ, αλλά σε αυτό το ταξίδι δεν είχαμε καμία αιδώ. Τώρα δεν έχουμε να εξιστορήσουμε κάποιο κατόρθωμα, παρα μόνο μιά leasing ευημερία με σκηνές με γαρύφαλλα στα ταψάκια, την σύζευξη του μπουζουκιού με την ηλεκτρική κιθάρα, μια Ολυμπιάδα σαν το πιο ακριβό πάρτυ της ζωής μας, την δωρεάν παιδεία να γίνεται ανωφελής, κάτι τρύπια υποβρύχια, το δείπνο με τους ηλιθιους που οργανώθηκε στη Σοφοκλέους, τα μίζερα μιζόβια νοσοκομεία, την δημιουργική λογιστική των αυτοδημιούργητων λαμογιων, τους πασόκους μυστακοφόρους σοσιαληστές, τους νουδίτες executive καπιταλιστές, τους κουρδιστούς δημόσιους υπάλληλους της κομμουνιστικής επανάστασης και στο κέντρο τον έλληνα που δεν φταίει σε τίποτα.
Δεν φταίμε σε τίποτα;
Νομίζω πως πλέον αυτό το ψέμα το πιστευουν μόνο οι ηλίθιοι.
Για μένα το θέμα δεν είναι τι θα κάνουμε με τόσους εξαθλιωμένους μετανάστες, το θέμα είναι τι θα κάνουμε με τόσους άθλιους έλληνες.
Τι θα κάνουμε με τους τόσους πολιτικάντηδες κλεφτες, τους τόσους αξιοσέβαστους επιχειρηματίες σκλαβέμπορους, με την τόση φτώχεια στο πνευμα και την μικρότητα των μεγάλων και κυρίως τι θα κάνουμε με τους έλληνες.
Είναι αλήθεια πως το έγκλημα φαίνεται να έχει αυξηθεί και αρχίζει να αλλάζει χρώμα. Γίνεται κόκκινο, σαν το αίμα. Όπως το αίμα του 44χρονου στο πεζοδρόμιο της Γ’ Σεπτεμβρίου ή του 21χρονου Μπαγκλαντεσιανού στα Κάτω Πατήσια. Για το έγκλημα που ανθίζει όμως υπάρχει σαφής πολιτική ευθύνη. Η χρήση των αστυνομικών σαν προσωπικοί μπράβοι των πολιτικών ή σαν προσωπικό είσπραξης διοδίων για τους εργολάβους, είναι πολιτική απόφαση. Η χρήση των αστυνομικών για εκφοβισμό και η βίαιη καταστολή της κάθε αντίστασης, είναι πολιτική απόφαση. Η κακή εκπαίδευση των αστυνομικών, είναι αποτέλεσμα πολιτικής. Το χαρτι που επιτρέπει σε όλες τις χωρες να στελνουν τους μετανάστες, πίσω σε εμάς, υπογράφτηκε από πολιτικούς. Ο εγκλωβισμός των μεταναστών και η γκετοποίηση τους είναι πολιτική απόφαση. Η όχι και τόσο συγκαλυμμένη στήριξη της αστυνομίας σε τραμπουκισμούς ακροδεξιών κατά των μεταναστών, δεν είναι τυχαία, ξεκινάει από ψηλά και ειναι θεμα πολιτικής. Η αστυνομία κάτω από πολιτικές διαταγές και χειρισμούς λειτουργεί σαν αυτοάνοσο. Αντι να μας προστατεύει εχει στραφεί εναντίον μας, ειτε άμεσα με ωμή βία είτε έμμεσα διαφυλάττοντας το συμφέρον τρίτων. Όμως, για όλα όσο συμβαίνουν υπάρχει πολιτική ευθύνη.
Τα πράγματα εχουν γινει πολυ ασχημα για τους ανθρώπους γύρω μας, εμείς είμαστε (ακόμη) ευνοημένοι. Καθε μέρα πηγαίνουν 3.500 άνθρωποι στο συσσιτιο του Δημου Αθηναίων. Πριν δεκα χρόνια δεν ήταν ούτε εκατό.
Κάθε μέρα γινονται 30 τηλεφωνήματα στην γραμμή βοήθειας κατά της αυτοκτονίας (ΜΚΟ Κλιμακα). Πριν δυο χρόνια το τηλέφωνο χτυπούσε κανα δυο φορές την ημέρα.
Και ενώ γυρω μας, ο κόσμος όπως τον ξέραμε, μερα με την μέρα γκρεμίζεται, εμεις αντι να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε ψύχραιμα τί έχει συμβεί και τι μπορούμε να κάνουμε, πέφτουμε με τα μούτρα ο ένας ενάντια στον άλλο ή κουρνιάζουμε φοβισμένοι στο καβούκι μας. Την ίδια στιγμή, οι ηθικοί αυτουργοί, σφυρίζουν αδιάφορα και μας κυβερνάνε με τον φόβο της χρεωκοπίας, με τον φόβο της απόλυσης, με τον φόβο του εγκληματια ξένου, με τον φόβο των ΜΑΤ που χτυπάνε σαν δολοφόνοι, με τον φόβου του χάους.
Τί μπορείς να κάνεις για την βία?
Να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Να σταθεις δίπλα στον αλλον όπως θα ήθελες να σταθει κι εκείνος σε σένα. Να σταματήσεις να εισαι το θύμα και αυτος που δημιουργεί θύματα. Να διαμαρτυρεσαι για τη αδικία, να μην το βουλώνεις γιατι μπορει να βρεις τον μπελά σου. ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΜΦΕΡΟΥΝ.
Ο ανθρωπος που έκρυψε μια οικογενεια μεταναστων με ενα μικρο παιδί στο μαγαζι του ενώ κάποιοι ελληνες κυνηγούσαν με ροπαλα και μαχαίρια όσους έμοιαζαν με ξένους, εκανε ακριβώς αυτο. Εκανε κάτι εναντια στην αδικία, εκανε κάτι επειδη ηταν σωστό.
Σε αυτο το βιντεο, ενας ανθρωπος γυρισε πισω για να βοηθησει καποιον που των χτυπουσανε τα ΜΑΤ. Δεν εκανε κατι απο προσωπικο συμφέρον, το έκανε για το καλο του αλλου.
Ακόμα και αυτος ο ανθρωπος που βρεθηκε στην εντατική μετα το περιστατικό στην Καλλιδρομίου, είναι εκει γιατι πηγε να βοηθησει την κοπέλα στον παγκο με τα λουλούδια. Βρέθηκε να εχει περισσοτερα εγκαυματα απο αυτην γιατι η εκρηξη του ντεπόζιτου εγινε καθως την βοηθούσε.
Ειμαστε σε αμεση ανάγκη απο ανθρωπους και απο αλληλευγύη
